Псалми 77
1 Для дириґента хору. Для Єдуту́на. Псалом Асафів. Мій голос до Бога, — й я кли́кати буду, мій голос до Бога, — й почує мене!
Al la ĥorestro. Por Jedutun. Psalmo de Asaf. Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.
2 В день недолі моєї шукаю я Господа, до Нього рука моя ви́тягнена вночі й не зомлі́є, не хоче душа моя бути поті́шена:
En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.
3 згадаю про Бога й зідха́ю, розважа́ю — й мій дух омліва́є! (Се́ла)
Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. (Sela)
4 Ти де́ржиш пові́ки оче́й моїх, я побитий і не говорю́.
Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.
5 Пригадую я про дні давні, про роки відві́чні,
Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.
6 свою пісню вночі я прига́дую, говорю́ з своїм серцем, а мій дух розважа́є:
Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.
7 Чи навіки покине Господь, і вже більш не вподо́бає?
Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?
8 Чи навіки спини́лася милість Його́? Чи скінчи́лося слово Його в рід і рід?
Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?
9 Чи Бог ми́лувати позабу́в? Чи гнівом замкнув Він Своє милосе́рдя? (Се́ла)
Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? (Sela)
10 І промовив був я: „То стражда́ння моє — переміна прави́ці Всевишнього“.
Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.
11 Пригада́ю я вчинки Господні, як чудо Твоє я згадаю відда́вна,
Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.
12 і буду я ду́мати про кожен Твій чин, і про вчинки Твої опові́м!
Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.
13 Боже, — святая доро́га Твоя, котри́й бог великий, як Бог наш?
Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?
14 Ти Той Бог, що чу́да вчиняє, Ти ви́явив силу Свою між наро́дами,
Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.
15 Ти ви́зволив люд Свій раме́ном, — синів Якова й Йо́сипа! (Се́ла)
Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. (Sela)
16 Тебе бачили води, о Боже, Тебе бачили во́ди — й тремтіли, затряслися й безо́дні.
Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.
17 Лила́ся струмко́м вода з хмар, тучі ви́дали грім, тако́ж там і сям Твої стрі́ли літали.
Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.
18 Гуркіт грому Твого на небесному колі, й блискавки́ освіти́ли вселе́нну, тремті́ла й трясла́ся земля!
La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.
19 Через море доро́га Твоя, а сте́жка Твоя — через во́ди великі, і не видно було́ Твоїх стіп.
Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.
20 Ти прова́див наро́д Свій, немов ту ота́ру, рукою Мойсея та Ааро́на.
Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.
