Псалми 73
1 Псалом Аса́фів.
Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.
2 А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,
Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,
3 бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —
Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.
4 бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,
Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.
5 на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.
V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.
6 Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,
Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.
7 вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,
Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,
8 сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:
Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.
9 свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!
Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.
10 Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду
A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,
11 та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,
Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?
12 як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“
Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.
13 Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,
Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.
14 і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.
Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.
15 Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.
Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.
16 І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,
Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.
17 аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:
Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.
18 направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!
Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.
19 Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!
Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,
20 Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!
Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.
21 Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,
Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,
22 а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!
Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.
23 Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,
A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.
24 Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!
Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.
25 Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!
Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.
26 Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,
Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.
27 бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!
Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.
28 А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!
Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.
