Псалми 50
1 Псалом Асафів.
Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.
2 Із Сіону, корони краси́, Бог явився в промі́нні!
El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.
3 Прихо́дить наш Бог, — і не буде мовчати: палю́чий огонь перед Ним, а круг Нього все бу́риться сильно!
Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.
4 Він покличе згори́ небеса́, і землю — наро́д Свій судити:
Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:
5 „Позбирайте для Мене побожних Моїх, що над жертвою склали заповіта зо Мною“.
Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.
6 І небеса́ звістять правду Його, що Бог — Він суддя. (Се́ла)
Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)
7 „Слухай же ти, Мій наро́де, бо буду ось Я говорити, Ізра́їлеві, і буду сві́дчить на тебе: Бог, Бог твій Я!
Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.
8 Я бу́ду карта́ти тебе не за жертви твої, — бо все передо Мною твої цілопа́лення,
Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.
9 не візьму́ Я бичка з твого дому, ні козлів із коша́р твоїх,
Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:
10 бо належить Мені вся лісна́ звірина́ та худоба із тисячі гір,
Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;
11 Я знаю все пта́ство гірське́, і звір польови́й при Мені!
Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.
12 Якби був Я голодний, тобі б не сказав, — бо Моя вся вселе́нна й усе, що на ній!
Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.
13 Чи Я м'ясо бичкі́в спожива́ю, і чи п'ю кров козлів?
Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?
14 Принось Богові в жертву подя́ку, і виконуй свої обітниці Всеви́шньому,
Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.
15 і до Мене поклич в день недолі, — Я тебе порятую, ти ж просла́виш Мене!“
Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.
16 А до грішника Бог промовляє: „Чого́ про устави Мої розповідаєш, і чого́ заповіта Мого на уста́х своїх но́сиш?
Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,
17 Ти ж науку знена́видів, і поза себе слова́ Мої ви́кинув.
Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?
18 Як ти злодія бачив, то бі́гав із ним, і з перелюбниками накладав.
Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;
19 Свої уста пускаєш на зло, і язик твій ома́ну плете́.
Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;
20 Ти сидиш, проти брата свого нагово́рюєш, поголо́ски пускаєш про сина своєї матері.
Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.
21 Оце ти робив, Я ж мовчав, і ти ду́мав, що Я такий са́мий, як ти. Тому буду картати тебе, і ви́ложу все перед очі твої!
Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.
22 Зрозумійте ж це ви, що забуваєте Бога, щоб Я не схопи́в, — бо не буде кому рятува́ти!
Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.
23 Хто жертву подяки прино́сить, той шанує Мене; а хто на дорогу Свою уважа́є, Боже спасі́ння йому покажу́!“
Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.
