< Псалми 49 >
1 Для дириґента хору. Синів Коре́євих. Псалом. Слухайте це, всі наро́ди, візьміть до ушей, усі ме́шканці все́світу,
Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego. Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.
2 і лю́дські сини й сини му́жів, ра́зом багатий та вбогий,
Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.
3 — мої уста казатимуть мудрість, думка ж се́рця мого — розумність,
Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca [będzie] roztropność.
4 нахилю́ своє ухо до при́казки, розв'яжу́ свою за́гадку лі́рою!
Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.
5 Чому маю боятись у день лихолі́ття, як стане круг мене неправда моїх ошука́нців,
Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, [gdy] otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?
6 які на бага́тство своє покладають надію, і своїми доста́тками хва́ляться?
Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;
7 Але жодна люди́на не ви́купить брата, не дасть його ви́купу Богові, —
Nikt [z nich] w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu [za niego] okupu;
8 бо ви́куп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки, —
(Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);
9 щоб міг він ще жити навіки й не бачити гро́бу!
Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.
10 Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та не́ук, і лиша́ють для інших багатство своє.
Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.
11 Вони ду́мають, ніби доми́ їхні навіки, місця́ їхнього заме́шкання — з роду до роду, імена́ми своїми звуть землі,
Myślą, [że] ich domy [są] wieczne, a ich mieszkania [będą trwać] z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.
12 та не зостається в пошані люди́на, — подібна худобі, що гине!
Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.
13 Така їхня дорога — глупо́та для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. (Се́ла)
Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. (Sela)
14 Вони зі́йдуть в шеол, — і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від ра́ння; подоба їхня знищиться, шео́л буде мешканням для них. (Sheol )
Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie. (Sheol )
15 Та визволить Бог мою душу із влади шео́лу, бо Він мене ві́зьме! (Се́ла) (Sheol )
Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. (Sela) (Sheol )
16 Не лякайся, коли багатіє люди́на, коли збі́льшується слава дому її, —
Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;
17 бо, вмираючи, не забере вона всьо́го, її слава не пі́де за нею!
Bo gdy umrze, niczego [ze sobą] nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.
18 Хоч вона свою душу за життя свого хва́лить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро, —
Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;
19 вона при́йде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки!
Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.
20 Люди́на в пошані, але нерозумна, — подібна худобі, що гине!
Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie [tego], podobny jest do bydląt, które giną.