Псалми 49
1 Для дириґента хору. Синів Коре́євих. Псалом. Слухайте це, всі наро́ди, візьміть до ушей, усі ме́шканці все́світу,
Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
2 і лю́дські сини й сини му́жів, ра́зом багатий та вбогий,
Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
3 — мої уста казатимуть мудрість, думка ж се́рця мого — розумність,
Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
4 нахилю́ своє ухо до при́казки, розв'яжу́ свою за́гадку лі́рою!
Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
5 Чому маю боятись у день лихолі́ття, як стане круг мене неправда моїх ошука́нців,
I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
6 які на бага́тство своє покладають надію, і своїми доста́тками хва́ляться?
Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
7 Але жодна люди́на не ви́купить брата, не дасть його ви́купу Богові, —
Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
8 бо ви́куп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки, —
(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
9 щоб міг він ще жити навіки й не бачити гро́бу!
Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
10 Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та не́ук, і лиша́ють для інших багатство своє.
Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
11 Вони ду́мають, ніби доми́ їхні навіки, місця́ їхнього заме́шкання — з роду до роду, імена́ми своїми звуть землі,
Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
12 та не зостається в пошані люди́на, — подібна худобі, що гине!
Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
13 Така їхня дорога — глупо́та для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. (Се́ла)
Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
14 Вони зі́йдуть в шеол, — і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від ра́ння; подоба їхня знищиться, шео́л буде мешканням для них. (Sheol h7585)
Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. (Sélah) (Sheol h7585)
16 Не лякайся, коли багатіє люди́на, коли збі́льшується слава дому її, —
Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
17 бо, вмираючи, не забере вона всьо́го, її слава не пі́де за нею!
Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
18 Хоч вона свою душу за життя свого хва́лить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро, —
Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
19 вона при́йде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки!
A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
20 Люди́на в пошані, але нерозумна, — подібна худобі, що гине!
Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
