Псалми 37
1 Давидів.
Žalm Davidův. Nehněvej se příčinou zlostníků, nechtěj záviděti těm, kteříž páší nepravost.
2 бо вони, як трава, будуть скоро поко́шені, і мов та зелена били́на — пов'я́нуть!
Nebo jako tráva v náhle podťati budou, a jako zelená bylina uvadnou.
3 Надійся на Господа й добре чини, землю заме́шкуй та правди дотримуй!
Doufej v Hospodina, a čiň dobré, přebývej na zemi a živ se spravedlivě.
4 Хай Господь буде розкіш твоя, — і Він спо́внить тобі твого серця бажа́ння!
Těš se v Hospodinu, a dá tobě žádosti srdce tvého.
5 На Господа здай доро́гу свою, і на Нього надію клади, і Він зробить,
Uval na Hospodina cestu svou, a slož v něm naději, onť zajisté všecko spraví.
6 і Він ви́провадить, немов світло, твою справедливість, а правду твою — немов пі́вдень.
A vyvedeť spravedlnost tvou jako světlo, a nevinu tvou jako poledne.
7 Жди Господа мо́вчки й на Нього наді́йся, не розпалюйся гнівом на того, хто щасливою чинить дорогу свою, на люди́ну, що виконує за́думи злі.
Mlčelivě se měj k Hospodinu, a očekávej na něj pečlivě. Nekormuť se příčinou toho, jemuž se daří na cestě jeho, příčinou člověka, kterýž provodí, cožkoli umyslil.
8 Повстри́майсь від гніву й покинь пересе́рдя, не розпа́люйся лютістю, щоб чини́ти лиш зло,
Pusť mimo sebe hněv, a zanech prchlivosti; nezpouzej se tak, abys zle činiti chtěl.
9 бо ви́тяті будуть злочинці, а ті, хто вповає на Господа — землю вспадку́ють!
Nebo zlostníci vypléněni budou, ale ti, kteříž očekávají na Hospodina, dědičně zemí vládnouti budou.
10 А ще тро́хи — й не буде безбожного, і будеш дивитись на місце його — і не буде його,
Po malé chvíli zajisté, anť bezbožníka nebude, a pohledíš na místo jeho, anť ho již není.
11 а покірні вспадку́ють землю, — і зарозкошу́ють ми́ром великим!
Ale tiší dědičně obdrží zemi, a rozkoš míti budou ve množství pokoje.
12 Лихе замишляє безбожний на праведного, і скрего́че на нього своїми зубами,
Zle myslí bezbožník o spravedlivém, a škřipí na něj zuby svými,
13 та Господь посміється із нього, — бачить бо Він, що набли́жується його день!
Ale Hospodin směje se jemu; nebo vidí, že se přibližuje den jeho.
14 Безбожні меча добува́ють та лука свого натягають, щоб звали́ти нужде́нного й бідного, щоб порізати людей простої дороги, —
Vytrhujíť bezbožníci meč, a natahují lučiště své, aby porazili chudého a nuzného, aby hubili ty, kteříž jsou ctného obcování;
15 та вві́йде їхній меч до їхнього власного серця, і пола́мані будуть їхні лу́ки!
Ale meč jejich vejde v jejich srdce, a lučiště jejich budou polámána.
16 Краще мале справедливого, ніж велике багатство безбожних, і то багатьох,
Lepší jest málo, což má spravedlivý, než veliká bohatství bezbožníků mnohých.
17 бо зла́мані будуть раме́на безбожних, а справедливих Господь підпира́є!
Nebo ramena bezbožných polámána budou, spravedlivé pak zdržuje Hospodin.
18 Знає Господь дні неви́нних, а їхня спадщина пробуде навіки,
Znáť Hospodin dny upřímých, protož dědictví jejich na věky zůstane.
19 за лихолі́ття не будуть вони посоро́млені, і за днів голоду ситими бу́дуть.
Nebudouť zahanbeni v čas zlý, a ve dnech hladu nasyceni budou;
20 Бо загинуть безбожні, і Господні вороги, як овечий той лій, зани́кнуть, у димі заникнуть вони!
Ale bezbožníci zahynou, a nepřátelé Hospodinovi, jak tuk beranů s dymem mizí, tak zmizejí.
21 Позичає безбожний — і не віддає, а праведний милість висві́дчує та роздає,
Vypůjčuje bezbožník, a nemá co oplatiti, ale spravedlivý milost činí, a rozdává.
22 бо благословенні від Нього вспадку́ють землю, а прокля́ті від Нього — пони́щені будуть!
Nebo požehnaní ode Pána zemí vládnouti budou, ale zlořečení od něho budou vypléněni.
23 Від Господа кроки люди́ни побожної ставляться міцно, і Він любить дорогу її;
Krokové člověka spravedlivého od Hospodina spravováni bývají, a cestu jeho libuje.
24 коли ж упаде́, то не буде поки́нена, бо руку її підпирає Госпо́дь.
Jestliže by upadl, neurazí se; nebo Hospodin drží jej za ruku jeho.
25 Я був молодий і поста́рівся, та не бачив я праведного, щоб опу́щений був, ні нащадків його, щоб хліба просили.
Mlad jsem byl, a sstaral jsem se, a neviděl jsem spravedlivého opuštěného, ani semene jeho žebrati chleba.
26 Кожен день виявляє він милість та позичає, і над пото́мством його благословення.
Každého dne milost činí, i půjčuje, a však símě jeho jest v požehnání.
27 Ухиляйся від злого та добре чини, та й навіки живи!
Odstup od zlého, a čiň dobré, a bydliti budeš na věky.
28 Бо любить Господь справедливість, і Він богобі́йних Своїх не покине, — вони будуть навіки бере́жені, а насіння безбожних загине!
Nebo Hospodin miluje soud, a neopouští svatých svých, na věky v stráži jeho budou; símě pak bezbožníků bude vypléněno.
29 Успадку́ють праведні землю, і повік будуть жити на ній.
Ale spravedliví ujmou zemi dědičně, a na věky v ní přebývati budou.
30 Уста праведного кажуть мудрість, язик же його промовляє про право,
Ústa spravedlivého mluví moudrost, a jazyk jeho vynáší soud.
31 Закон Бога його — в його серці, кроки його не спіткну́ться.
Zákon Boha jeho jest v srdci jeho, pročež nepodvrtnou se nohy jeho.
32 А безбожний чату́є на праведного, і пильнує забити його́,
Špehujeť bezbožník po spravedlivém, a hledá ho zahubiti;
33 та Господь не зоставить його в руках того, і несправедливим не вчи́нить його, коли буде судити його.
Ale Hospodin ho nenechá v ruce jeho, aniž ho dopustí potupiti, když by souzen byl.
34 Надійся на Господа, та держися дороги Його, — і піднесе Він тебе, щоб успадкува́ти землю, ти бачитимеш, як пони́жені будуть безбожні.
Očekávejž tedy na Hospodina, a ostříhej cesty jeho, a on tě povýší, abys dědičně obdržel zemi, z níž že vykořeněni budou bezbožníci, uhlédáš.
35 Я бачив безбожного, що збуджував по́страх, що розкорени́вся, немов саморосле зелене те дерево,
Viděl jsem bezbožníka hrozné síly, an se rozložil jako zelený samorostlý strom.
36 та він промину́в, — й ось немає його, і шукав я його, — й не знайшов!
Ale tudíž pominul, a aj nebylo ho; nebo hledal jsem ho, a není nalezen.
37 Бережи непови́нного та дивися на праведного, бо люди́ні споко́ю належить майбу́тність,
Pozor měj na pobožného, a viz upřímého, žeť takového člověka poslední věci jsou potěšené,
38 переступники ж ра́зом понищені будуть, — майбутність безбожних загине!
Přestupníci pak že tolikéž vyhlazeni budou, a bezbožníci naposledy vyťati.
39 А спасі́ння праведних — від Господа, Він їхня тверди́ня за ча́с лихолі́ття,
Ale spasení spravedlivých jest od Hospodina, onť jest síla jejich v času ssoužení.
40 і Господь їм поможе та їх порятує, ви́зволить їх від безбожних і їх збереже, — бо вдавались до Нього вони!
Spomáháť jim Hospodin, a je vytrhuje, vytrhuje je od bezbožníků, a zachovává je; nebo doufají v něho.
