Псалми 147
1 Хваліть Господа, — добрий бо Він, виспівуйте нашому Богу, — приємний бо Він, — Йому подоба́є хвала́!
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Господь Єрусалима будує, збирає вигна́нців Ізраїлевих.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 Він зламаносе́рдих лікує, і їхні рани болю́чі обв'я́зує,
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 вирахо́вує Він число зо́рям, і кожній із них дає йме́ння.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Великий Господь наш, та дужий на силі, Його мудрости міри нема!
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Господь підіймає слухня́них, безбожних понижує аж до землі.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Дайте відповідь Господу нашому вдячною піснею, заграйте для нашого Бога на гу́слах:
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Він хмарами небо вкриває, пригото́влює дощ для землі, обро́щує гори травою,
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 худобі дає її корм, вороня́там — чого вони кличуть!
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Не в силі коня уподо́ба Його, і не в чле́нах люди́ни Його закоха́ння, —
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Госпо́дь любить тих, хто боїться Його, хто наді́ю склада́є на милість Його!
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Хвали Господа, Єрусалиме, прославляй Свого Бога, Сіоне,
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 бо зміцняє Він за́суви брам твоїх, синів твоїх благословляє в тобі,
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 чинить мир у границі твоїй, годує тебе пшеницею щирою,
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 посилає на землю нака́за Свого, — дуже швидко летить Його Слово!
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Дає сніг, немов во́вну, розпоро́шує па́морозь, буцім то по́рох,
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Він кидає лід Свій, немов ті кришки́, — і перед морозом Його хто усто́їть?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Та Він пошле́ Своє слово, — та й розто́пить його, Своїм вітром повіє, — вода потече!
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Своє слово звіщає Він Якову, постано́ви Свої та Свої правосуддя — Ізраїлю:
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 для жодного люду Він так не зробив, — той не знають вони правосуддя Його! Алілуя!
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
