Псалми 147
1 Хваліть Господа, — добрий бо Він, виспівуйте нашому Богу, — приємний бо Він, — Йому подоба́є хвала́!
Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.
2 Господь Єрусалима будує, збирає вигна́нців Ізраїлевих.
Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,
3 Він зламаносе́рдих лікує, і їхні рани болю́чі обв'я́зує,
Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,
4 вирахо́вує Він число зо́рям, і кожній із них дає йме́ння.
Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.
5 Великий Господь наш, та дужий на силі, Його мудрости міри нема!
Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.
6 Господь підіймає слухня́них, безбожних понижує аж до землі.
Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.
7 Дайте відповідь Господу нашому вдячною піснею, заграйте для нашого Бога на гу́слах:
Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,
8 Він хмарами небо вкриває, пригото́влює дощ для землі, обро́щує гори травою,
Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.
9 худобі дає її корм, вороня́там — чого вони кличуть!
Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.
10 Не в силі коня уподо́ба Його, і не в чле́нах люди́ни Його закоха́ння, —
Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.
11 Госпо́дь любить тих, хто боїться Його, хто наді́ю склада́є на милість Його!
Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.
12 Хвали Господа, Єрусалиме, прославляй Свого Бога, Сіоне,
Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.
13 бо зміцняє Він за́суви брам твоїх, синів твоїх благословляє в тобі,
Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.
14 чинить мир у границі твоїй, годує тебе пшеницею щирою,
On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.
15 посилає на землю нака́за Свого, — дуже швидко летить Його Слово!
On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.
16 Дає сніг, немов во́вну, розпоро́шує па́морозь, буцім то по́рох,
Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.
17 Він кидає лід Свій, немов ті кришки́, — і перед морозом Його хто усто́їть?
Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?
18 Та Він пошле́ Своє слово, — та й розто́пить його, Своїм вітром повіє, — вода потече!
Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.
19 Своє слово звіщає Він Якову, постано́ви Свої та Свої правосуддя — Ізраїлю:
Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.
20 для жодного люду Він так не зробив, — той не знають вони правосуддя Його! Алілуя!
Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.
