Псалми 132
1 Пісня проча́н.
Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj ĉiujn liajn suferojn;
2 що клявсь Господе́ві, присяга́вся був Сильному Якова:
Ke li ĵuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:
3 „Не ввійду́ я в наме́т свого дому, не зійду́ я на ложе постелі своєї,
Mi ne eniros en la ŝirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;
4 не дам сну своїм о́чам, дріма́ння пові́кам своїм,
Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,
5 аж поки не знайду́ я для Господа місця, місця перебува́ння для Сильного Якова“!
Ĝis mi trovos lokon por la Eternulo, Loĝejon por la Potenculo de Jakob.
6 Ось ми чули про Нього в Ефра́фі, на Яа́рських полях ми знайшли Його.
Jen ni aŭdis, ke ĝi estas en Efrata; Ni ĝin trovis sur arbara kampo.
7 Увійдім же в мешка́ння Його, поклоні́мось підні́жкові ніг Його!
Ni iru en Lian loĝejon, Ni kliniĝu antaŭ la benketo de Liaj piedoj.
8 Встань же Господи, йди до Свого відпочи́нку, Ти й ковчег сили Твоєї!
Leviĝu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.
9 Священики Твої хай зодя́гнуться в правду, і будуть співати Твої богобі́йні!
Viaj pastroj vestiĝu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.
10 Ради Давида, Свого раба, не відве́ртай лиця́ від Свого́ помаза́нця.
Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizaĝon de Via sanktoleito.
11 Господь присягнув був Давидові правду, і не відступить від неї: „Від пло́ду утро́би твоєї Я посаджу́ на престолі твоїм!
La Eternulo ĵuris al David veron, kaj Li ne dekliniĝos de ĝi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;
12 Якщо бу́дуть сино́ве твої пильнува́ти Мого́ заповіта й свідо́цтва Мого, що його Я навча́тиму їх, то й сини їхні на вічні віки́ будуть сидіти на троні твоїм!“
Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian leĝon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaŭ iliaj filoj eterne sidos sur via trono.
13 Бо вибрав Сіо́на Госпо́дь, уподо́бав його на осе́лю Собі:
Ĉar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke ĝi estu loĝejo por Li:
14 „То місце Мого відпочинку на вічні віки́, пробуватиму тут, бо його уподо́бав, —
Ĉi tio estas Mia ripozejo por eterne; Ĉi tie Mi loĝos, ĉar ĝin Mi ekdeziris.
15 пожи́ву його щедро благословлю́, і хлібом убогих його нагоду́ю!
Ĝian nutraĵon Mi abunde benos, Ĝiajn malriĉulojn Mi satigos per pano.
16 Священиків його зодягну́ у спасі́ння, а його богобійні співатимуть радісно.
Kaj ĝiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj ĝiaj fideluloj ĝojos kaj triumfos.
17 Я там ви́рощу рога Давидового, для Свого помаза́нця вготую світи́льника, —
Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi aranĝos lumilon por Mia sanktoleito.
18 ворогів його со́ромом позодяга́ю, а на ньому корона його буде ся́яти“!
Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.
