Псалми 129

1 Пісня проча́н.

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Багато гноби́ли мене від юна́цтва мого́, та мене не поду́жали!

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Ора́ли були́ на хребті́ моїм плугатарі́, поклали вони довгі бо́розни,

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 та Господь справедливий, — Він шну́ри безбожних порва́в!

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Нехай посоро́млені бу́дуть, і хай повідступа́ють назад усі ті, хто Сіона нена́видить!

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 Бодай стали вони, як трава на даха́х, що всихає вона, поки ви́росте,

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 що нею жмені своєї жнець не напо́внить, ані обере́мка свого в'яза́льник,

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 і не скаже прохо́жий до них: „Благослове́ння Господнє на вас, благословля́ємо вас Ім'я́м Господа!“

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“