Псалми 126

1

Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel sonĝantoj.

2 Наші у́ста тоді були́ повні весе́лощів, а язик наш — співа́ння! Казали тоді між наро́дами: Велике вчини́в Господь з ними!“

Tiam nia buŝo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por ĉi tiuj.

3 Велике вчини́в Господь з нами, — були ра́дісні ми!

Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni ĝojas.

4 Вернися ж із нашим поло́ном, о Господи, немо́в ті джере́ла, на пі́вдень!

Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.

5 Хто сіє з слізьми́, зо спі́вом той жне:

Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.

6 все хо́дить та плаче, хто но́сить торби́ну насіння на по́сів, — та ве́рнеться з співом, хто но́сить снопи́ свої!

Iras kaj ploras la portanto de semotaĵo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.