< Псалми 120 >
Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.
2 Господи, ви́зволь же душу мою від губи́ неправди́вої, від язика́ зрадли́вого!
Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
3 Що́ Тобі дасть, або що́ для Тебе дода́сть лукавий язик? —
Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
4 Заго́стрені стрі́ли поту́жного із ялівце́вим вугі́ллям!
Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
5 Горе мені, що заме́шкую в Ме́шеху, що живу́ із шатра́ми Кеда́ру!
Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!
6 Довго душа моя перебува́ла собі разом з тими, хто нена́видить мир:
Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.
7 я — за мир, та коли говорю́, то вони — за війну́!
Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.