Псалми 119
1 Блаже́нні непоро́чні в доро́зі, що ходять Зако́ном Господнім!
Aleph. Blahoslavení ti, kteříž jsou ctného obcování, kteříž chodí v zákoně Hospodinově.
2 Блаженні, хто держить свідо́цтва Його, хто шукає Його́ всім серцем,
Blahoslavení, kteříž ostříhají svědectví jeho, a kteříž ho celým srdcem hledají.
3 і хто кривди не робить, хто ходить путя́ми Його!
Nečiní zajisté nepravosti, ale kráčejí po cestách jeho.
4 Ти видав нака́зи Свої, щоб вико́нувати пильно.
Ty jsi přikázal, aby pilně bylo ostříháno rozkazů tvých.
5 Коли б же доро́ги мої були пе́вні, щоб держа́тиси Твоїх постано́в, —
Ó by spraveny byly cesty mé k ostříhání ustanovení tvých.
6 не бу́ду тоді засоро́млений я, як буду дивитись на всі Твої за́повіді!
Tehdážť nebudu zahanben, když budu patřiti na všecka přikázaní tvá.
7 Щирим серцем я буду Тебе прославля́ти, як навчу́ся зако́нів Твоїх справедливих.
Oslavovati tě budu v upřímnosti srdce, když se vyučovati budu právům spravedlnosti tvé.
8 Я буду держа́тись Твоїх постано́в, — не кидай же зо́всім мене́!
Ustanovení tvých budu ostříhati s pilností, toliko neopouštěj mne.
9 Чим доде́ржить юнак у чистоті свою сте́жку? — Як держа́тиметься Твоїх слів!
Beth. Jakým způsobem očistí mládenec stezku svou? Takovým, aby se choval vedlé slova tvého.
10 Цілим серцем своїм я шукаю Тебе, — не дай же мені заблуди́тися від Твоїх заповідей!
Celým srdcem svým hledám tebe, nedopouštějž mi blouditi od přikázaní tvých.
11 Я в серці своїм заховав Твоє слово, щоб мені не гріши́ти проти Тебе.
V srdci svém skládám řeč tvou, abych nehřešil proti tobě.
12 Благослове́н єси́, Господи, навчи мене постано́в Своїх!
Ty chvály hodný Hospodine, vyuč mne ustanovením svým.
13 Уста́ми своїми я розповідаю про всі при́суди уст Твоїх.
Rty svými vypravuji o všech soudech úst tvých.
14 З дороги свідо́цтв Твоїх раді́ю я, як маєтком великим.
Z cesty svědectví tvých raduji se více, než z největšího zboží.
15 Про нака́зи Твої розмовлятиму я, і на стежки́ Твої буду дивитись.
O přikázaních tvých přemyšluji, a patřím na stezky tvé.
16 Я буду радіти Твоїми постано́вами, сло́ва Твого не забуду!
V ustanoveních tvých se kochám, aniž se zapomínám na slovo tvé.
17 Своє́му рабові пощасти́, щоб я жив, — і я буду держатися сло́ва Твого́!
Gimel Tu milost učiň s služebníkem svým, abych, dokudž jsem živ, ostříhal slova tvého.
18 Відкрий мої очі, і хай чу́да Зако́ну Твого я побачу!
Otevři oči mé, abych spatřoval divné věci z zákona tvého.
19 На землі я прихо́дько, — Своїх заповідей не ховай Ти від мене!
Příchozí jsem na tom světě, neukrývejž přede mnou přikázaní svých.
20 Омліва́є душа моя з ту́ги за Твоїми зако́нами кожного ча́су.
Umdlévá duše má pro žádost soudů tvých všelikého času.
21 Насвари́в Ти прокля́тих отих гордуні́в, що вхиля́ються від Твоїх заповідей.
Vyhlazuješ pyšné, zlořečené, kteříž bloudí od přikázaní tvých.
22 Відверни́ Ти від ме́не знева́гу та сором, бо держу́ся свідо́цтв Твоїх я!
Odejmi ode mne útržku a potupu, neboť ostříhám svědectví tvých.
23 Теж вельмо́жі сидять та на мене змовля́ються, та Твій раб про постано́ви Твої розмовля́є,
Také i knížata se zasazují, a mluví proti mně, služebník pak tvůj přemýšlí o ustanoveních tvých.
24 і свідо́цтва Твої — то потіха моя, то для мене дора́дники!
Svědectví tvá zajisté jsou mé rozkoše a moji rádcové.
25 Душа моя гнеться до по́роху, — за словом Своїм оживи Ти мене!
Daleth Přilnula k prachu duše má; obživiž mne podlé slova svého.
26 Про доро́ги свої я каза́в, і почув Ти мене, — навчи Ти мене постано́в Своїх!
Cesty své předložilť jsem, a vyslýchals mne; vyuč mne ustanovením svým.
27 Дай мені розуміти доро́гу нака́зів Твоїх, — і про чу́да Твої я звіща́тиму.
Cestě rozkazů tvých dej ať vyrozumívám, a ať přemýšlím o divných skutcích tvých.
28 Розплива́є зо сму́тку душа моя, постав мене згідно зо словом Своїм!
Rozplývá se zámutkem duše má, očerstviž mne podlé slova svého.
29 Дорогу неправди від мене відсу́нь, і дай мені з ласки Своєї Зако́на!
Cestu lživou odvrať ode mne, a zákon svůj z milosti dej mi.
30 Я вибрав путь правди, зако́ни Твої біля себе поставив.
Cestu pravou jsem vyvolil, soudy tvé sobě předkládám.
31 До свідо́цтв Твоїх я приєдна́вся, — Господи, не посоро́м же мене!
Svědectví tvých se přídržím, Hospodine, nedejž mi zahanbenu býti.
32 Буду бігти шляхо́м Твоїх заповідей, бо поши́риш Ти серце моє.
Cestou rozkazů tvých poběhnu, když ty rozšíříš srdce mé.
33 Путь Своїх постано́в покажи мені, Господи, — і я буду держа́тись її до кінця!
He Vyuč mne, Hospodine, cestě ustanovení svých, kteréž bych ostříhal do konce.
34 Дай мені зрозуміти, і нехай я держу́ся Зако́ну Твого́, і всім серцем я буду трима́тись його!
Dej mi ten rozum, ať šetřím zákona tvého, a ať ho ostříhám celým srdcem.
35 Провадь мене сте́жкою Твоїх за́повідей, бо в ній я знайшов уподо́бу.
Dej, ať chodím cestou přikázaní tvých; nebo v tom svou rozkoš skládám.
36 Серце моє прихили́ до свідо́цтв Твоїх, а не до ко́ристи.
Nakloň srdce mého k svědectvím svým, a ne k lakomství.
37 Відверни мої очі, щоб марно́ти не бачили, — на дорозі Своїй оживи́ Ти мене!
Odvrať oči mé, ať nehledí marnosti; na cestě své obživ mne.
38 Для Свого раба сповни слово Своє, що на страх Твій воно.
Potvrď služebníku svému řeči své, kterýž se oddal k službě tvé.
39 Відверни Ти від мене знева́гу, якої боюся, бо добрі зако́ни Твої.
Odvrať ode mne pohanění, jehož se bojím; nebo soudové tvoji dobří jsou.
40 Ось я прагну нака́зів Твоїх, — оживи́ мене правдою Своєю!
Aj, toužím po rozkázaních tvých; dej, ať jsem živ v spravedlnosti tvé.
41 І хай зі́йде на мене, о Господи, милість Твоя, спасі́ння Твоє, згідно з словом Твоїм,
Vav Ó ať se přiblíží ke mně milosrdenství tvá, Hospodine, a spasení tvé vedlé řeči tvé,
42 і нехай відпові́м я тому́, хто словом ганьби́ть мене, бо наді́юсь на слово Твоє!
Tak abych odpovědíti uměl utrhači svému skutkem, že doufání skládám v slovu tvém.
43 І не відійма́й з моїх уст слова правди ніко́ли, бо я жду Твоїх при́судів!
A nevynímej z úst mých slova nejpravějšího; neboť na soudy tvé očekávám.
44 А я бу́ду держа́тися за́вжди Зако́ну Твого́, на вічні віки́!
I budu ostříhati zákona tvého ustavičně, od věků až na věky,
45 І бу́ду ходити в широ́кості, бо нака́зів Твоїх я шукаю.
A bez přestání choditi na širokosti, neboť jsem se dotázal rozkazů tvých.
46 І бу́ду я перед царя́ми звіща́ти про свідо́цтва Твої, — й не зазнаю я со́рому!
Nýbrž mluviti budu o svědectvích tvých i před králi, a nebudu se hanbiti.
47 І буду я розкошува́ти Твоїми заповідями, бо їх полюбив,
Nebo rozkoš svou skládám v přikázaních tvých, kteráž jsem zamiloval.
48 і я руки свої простягну́ до Твоїх заповідей, бо їх полюбив, і буду розду́мувати про Твої постано́ви!
Přičinímť i ruce své k přikázaním tvým, kteráž miluji, a přemýšleti budu o ustanoveních tvých.
49 Пам'ятай про те слово Своє́му рабові, що його наказав Ти чекати мені.
Zajin Rozpomeň se na slovo k služebníku svému, kterýmž jsi mne ubezpečil.
50 Це розра́да моя в моїм горі, як слово Твоє оживля́є мене.
Toť jest má útěcha v ssoužení mém, že mne slovo tvé obživuje.
51 Гордуни́ насміхалися з мене зана́дто, та я не відступив від Зако́ну Твого́!
Pyšní mi se velmi posmívají, však od zákona tvého se neuchyluji.
52 Твої при́суди я пам'ята́ю відвіку, о Господи, — і раді́ю!
Neboť se rozpomínám na soudy tvé věčné, Hospodine, kterýmiž se potěšuji.
53 Буря мене обгорну́ла через нечестивих, що Зако́на Твого опускають!
Děsím se nad bezbožnými, kteříž opouštějí zákon tvůj.
54 Спі́ви для мене — Твої постано́ви у домі моєї мандрі́вки.
Ustanovení tvá jsou mé písničky na místě mého putování.
55 Я вночі пам'ятаю Ім'я́ Твоє, Господи, і держу́ся Зако́ну Твого́!
Rozpomínám se i v noci na jméno tvé, Hospodine, a ostříhám zákona tvého.
56 Оце сталось мені, бо нака́зів Твоїх я держу́ся.
Toť mám odtud, abych ostříhal rozkazů tvých.
57 Я сказав: „Моя доля, о Господи, щоб держа́тись мені Твоїх слів“.
Cheth Díl můj, řekl jsem, Hospodine, ostříhati výmluvnosti tvé.
58 Я благаю Тебе цілим серцем: Учини мені милість за словом Своїм!
Modlívám se milosti tvé v celém srdci: Smiluj se nade mnou podlé slova svého.
59 Я розва́жив доро́ги свої, й до свідо́цтв Твоїх но́ги свої зверну́в.
Rozvážil jsem na mysli cesty své, a obrátil jsem nohy své k tvým svědectvím.
60 Я спішу́ й не барю́ся вико́нувати Твої заповіді.
Pospíchámť a neodkládám ostříhati rozkazů tvých.
61 Тене́та безбожних мене оточи́ли, та я не забув про Зако́на Твого.
Rota bezbožníků zloupila mne, na zákon tvůj se nezapomínám.
62 Опівно́чі встаю я, щоб скласти подяку Тобі за при́суди правди Твоєї.
O půlnoci vstávám, abych tě oslavoval v soudech spravedlnosti tvé.
63 Я при́ятель всім, хто боїться Тебе́, й хто нака́зи Твої береже́!
Účastník jsem všech, kteříž se bojí tebe, a těch, kteříž ostříhají přikázaní tvých.
64 Милосердя Твого, о Го́споди, повна земля, — навчи Ти мене Своїх постано́в!
Milosrdenství tvého, Hospodine, plná jest země, ustanovením svým vyuč mne.
65 Ти з рабом Своїм добре зробив, Господи, за словом Своїм.
Teth Dobrotivě jsi nakládal s služebníkem svým, Hospodine, podlé slova svého.
66 Навчи мене доброго розуму та пізнава́ння, бо в заповіді Твої ві́рую я!
Pravému soudu a umění vyuč mne, nebo jsem přikázaním tvým uvěřil.
67 Доки я не стражда́в, блудив був, та тепер я держусь Твого слова.
Prvé než jsem snížen byl, bloudil jsem, ale nyní výmluvnosti tvé ostříhám.
68 Ти добрий, і чиниш добро́, — навчи Ти мене Своїх постано́в!
Dobrý jsi ty a dobrotivý, vyuč mne ustanovením svým.
69 Гордуни́ вимишляють на мене неправду, — а я цілим серцем держуся нака́зів Твоїх.
Složiliť jsou lež proti mně pyšní, ale já celým srdcem ostříhám přikázaní tvých.
70 Зробилось нечуле, як лій, їхнє серце, — а я розкошу́ю з Зако́ну Твого.
Zbřidlo jako tuk srdce jejich, já zákonem tvým se potěšuji.
71 Добре мені, що я зму́чений був, — щоб навчитися Твоїх постано́в!
K dobrémuť jest mi to, že jsem pobyl v trápení, abych se naučil ustanovením tvým.
72 Ліпший для мене Зако́н Твоїх уст, аніж тисячі золота й срібла.
Za lepší sobě pokládám zákon úst tvých, nežli na tisíce zlata a stříbra.
73 Руки Твої створи́ли мене й збудува́ли мене́, — подай мені розуму, й хай я навчу́сь Твоїх за́повідей!
Jod Ruce tvé učinily a sformovaly mne, dej mi ten rozum, abych se naučil přikázaním tvým,
74 Хто боїться Тебе, ті побачать мене та й зрадіють, бо я Твого сло́ва чекаю!
Tak aby bojící se tebe mne vidouce, radovali se, že na slovo tvé očekávám.
75 Знаю я, Господи, що справедли́ві були́ Твої при́суди, і справедли́во мене понижа́в Ти.
Seznávámť, Hospodine, že jsou spravedliví soudové tvoji, a že jsi mne hodně potrestal.
76 Нехай буде милість Твоя на розра́ду мені, — за словом Твоїм до Свого раба.
Nechať jest již zřejmé milosrdenství tvé ku potěšení mému, podlé řeči tvé mluvené služebníku tvému.
77 Нехай зі́йде на мене Твоє милосердя, — й я жи́тиму, бо Зако́н Твій — розра́да моя.
Přiďtež na mne slitování tvá, abych živ býti mohl; nebo zákon tvůj rozkoš má jest.
78 Нехай гордуни́ посоро́млені будуть, бо робили нечесно, а я буду розду́мувати про нака́зи Твої.
Zahanbeni buďte pyšní, proto že lstivě chtěli mne podvrátiti, já pak přemyšluji o přikázaních tvých.
79 До ме́не пове́рнуться ті, хто боїться Тебе, — і пізна́ють свідо́цтва Твої.
Obraťtež se ke mně, kteříž se bojí tebe, a kteříž znají svědectví tvá.
80 Нехай серце моє буде чисте в Твоїх постано́вах, щоб я не посоро́мився!
Budiž srdce mé upřímé při ustanoveních tvých, tak abych nebyl zahanben.
81 Душа моя слабне від ту́ги за спасі́нням Твоїм, — чекаю я слова Твого!
Kaph Touží duše má po spasení tvém, na slovo tvé očekávám.
82 За словом Твоїм га́снуть очі мої та питають: „Коли Ти потішиш мене?“
Hynou i oči mé žádostí výmluvností tvých, když říkám: Skoro-liž mne potěšíš?
83 Хоч я став, як той міх у диму́, та Твоїх постано́в не забув.
Ačkoli jsem jako nádoba kožená v dymu, na ustanovení tvá však jsem nezapomenul.
84 Скільки днів для Твого раба? Коли при́суда зробиш моїм переслі́дникам?
Mnoho-liž bude dní služebníka tvého? Skoro-liž soud vykonáš nad těmi, kteříž mi protivenství činí?
85 Гордуни́ покопа́ли були мені я́ми, що не за Зако́ном Твоїм.
Vykopali mi pyšní jámy, kterážto věc není podlé zákona tvého.
86 Усі Твої за́повіді справедливі; неправдиво мене переслі́дують, — допоможи́ Ти мені!
Všecka přikázaní tvá jsou pravda; bez příčiny mi se protiví, spomoziž mi.
87 Ма́лощо не погуби́ли мене на землі, — та я не покинув нака́зів Івоїх!
Téměřť jsou mne již v nic obrátili na zemi, já jsem však neopustil přikázaní tvých.
88 Оживи́ Ти мене за Своїм милосердям, — і я буду триматися свідчення уст Твоїх!
Podlé milosrdenství svého obživ mne, abych ostříhal svědectví úst tvých.
89 Навіки, о Господи, слово Твоє в небеса́х пробува́є.
Lamed Na věky, ó Hospodine, slovo tvé trvánlivé jest v nebesích.
90 З роду в рід Твоя правда; Ти землю поставив — і стала вона, —
Od národu do pronárodu pravda tvá, utvrdil jsi zemi, a tak stojí.
91 усі за Твоїми суда́ми сьогодні стоять, бо раби Твої всі.
Vedlé úsudků tvých stojí to vše do dnešního dne, všecko to zajisté jsou služebníci tvoji.
92 Коли б не Зако́н Твій, розра́да моя, то я був би загинув в недолі своїй!
Byť zákon tvůj nebyl mé potěšení, dávno bych byl zahynul v svém trápení.
93 Я повік не забу́ду нака́зів Твоїх, бо Ти ними мене оживля́єш.
Na věky se nezapomenu na rozkazy tvé; jimi zajisté obživil jsi mne.
94 Твій я, спаси Ти мене, бо нака́зів Твоїх я шукаю!
Tvůjť jsem já, zachovávejž mne; nebo přikázaní tvá zpytuji.
95 Чека́ють безбожні забити мене, а я про свідо́цтва Твої розважаю.
Očekávajíť na mne bezbožní, aby mne zahubili, já pak svědectví tvá rozvažuji.
96 Я бачив кінець усього́ доскона́лого, але́ Твоя заповідь ве́льми широка!
Každé věci dokonalé vidím skončení; rozkaz tvůj jest přeširoký náramně.
97 Як я коха́ю Зако́на Твого́, цілий день він — розмова моя!
Mem Ó jak miluji zákon tvůj, tak že každého dne on jest mé přemyšlování.
98 Твоя за́повідь робить мудрішим мене від моїх ворогів, — вона бо навіки моя!
Nad nepřátely mé moudřejšího mne činíš přikázaními svými; nebo mám je ustavičně před sebou.
99 Я став розумніший за всіх своїх учителі́в, — бо свідо́цтва Твої — то розмова моя!
Nade všecky své učitele rozumnější jsem učiněn; nebo svědectví tvá jsou má přemyšlování.
100 Став я мудріший за ста́рших, — бо держуся нака́зів Твоїх!
I nad starce opatrnější jsem, nebo přikázaní tvých ostříhám.
101 Я від кожної злої дороги повстри́мую но́ги свої, щоб держа́тися сло́ва Твого.
Od každé cesty zlé zdržuji nohy své, abych ostříhal slova tvého.
102 Я не ухиляюся від Твоїх при́судів, Ти бо навчаєш мене.
Od soudů tvých se neodvracuji, proto že ty mne vyučuješ.
103 Яке то солодке слово Твоє для мого піднебі́ння, солодше від меду воно моїм у́стам!
Ó jak jsou sladké dásním mým výmluvnosti tvé, nad med ústům mým.
104 Від нака́зів Твоїх я мудріший стаю, тому́ то нена́виджу всяку дорогу неправди!
Z přikázaní tvých rozumnosti jsem nabyl, a protož všeliké cesty bludné nenávidím.
105 Для моєї ноги Твоє слово світи́льник, то світло для сте́жки моєї.
Nun Svíce nohám mým jest slovo tvé, a světlo stezce mé.
106 Я прися́г — і дотримаю, що бу́ду держа́тися при́судів правди Твоєї.
Přisáhl jsem, což i splním, že chci ostříhati soudů spravedlnosti tvé.
107 Перему́чений я аж зана́дто, — за словом Своїм оживи́ мене, Господи!
Ztrápenýť jsem přenáramně, Hospodine, obživiž mne vedlé slova svého.
108 Хай же бу́дуть приємні Тобі жертви уст моїх, Господи, і навчи Ти мене Своїх при́судів!
Dobrovolné oběti úst mých, žádám, oblib, Hospodine, a právům svým vyuč mne.
109 У небезпеці душа моя за́вжди. але́ я Зако́ну Твого́ не забув.
Duše má jest v ustavičném nebezpečenství, a však na zákon tvůj se nezapomínám.
110 Безбожні поставили па́стку на мене, та я не зблуди́в від нака́зів Твоїх.
Polékli jsou mi bezbožní osídlo, ale já od rozkazů tvých se neodvracím.
111 Я навіки свідо́цтва Твої вспадкува́в, бо вони — радість серця мого́.
Za dědictví věčné ujal jsem svědectví tvá, neboť jsou radost srdce mého.
112 Я серце своє нахили́в, щоб чинити Твої постано́ви, — повік, до кінця́.
Naklonil jsem srdce svého k vykonávání ustanovení tvých ustavičně, až i do konce.
113 Сумнівне нена́виджу я, а Зако́на Твого покоха́в.
Samech Výmyslků nenávidím, zákon pak tvůj miluji.
114 Ти моя охоро́на та щит мій, — чека́ю я сло́ва Твого́.
Skrýše má a pavéza má ty jsi, na slovo tvé očekávám.
115 Відступі́ться від мене, злочи́нці, і я бу́ду держатися заповідей мого Бога!
Odstuptež ode mne nešlechetníci, abych ostříhal přikázaní Boha svého.
116 За словом Своїм підіпри́ Ти мене, і я жи́тиму, і в надії моїй не завдай мені со́рому!
Zdržujž mne podlé slova svého, tak abych živ byl, a nezahanbuj mne v mém očekávání.
117 Підкріпи Ти мене — і спасуся, і я бу́ду дивитися за́вжди в Твої постано́ви!
Posiluj mne, abych zachován byl, a patřil k ustanovením tvým ustavičně.
118 Ти пого́рджуєш усіма́, хто від Твоїх постано́в відступа́є, бо хи́трощі їхні — неправда.
Potlačuješ všecky ty, kteříž odstupují od ustanovení tvých; neboť jest lživá opatrnost jejich.
119 Всіх безбожних землі відкидаєш, як жу́жель, тому́ покохав я свідо́цтва Твої.
Jako trůsku odmítáš všecky bezbožníky země, a protož miluji svědectví tvá.
120 Зо стра́ху Твого моє тіло тремти́ть, й я боюсь Твоїх при́судів!
Děsí se strachem před tebou tělo mé; nebo soudů tvých bojím se.
121 Я право та правду чиню, щоб мене не віддав Ти моїм переслі́дникам.
Ajin Činím soud a spravedlnost, nevydávejž mne mým násilníkům.
122 Поручи́ Ти на добре Свого раба, щоб мене гордуни́ не гноби́ли.
Zastup sám služebníka svého k dobrému, tak aby mne pyšní nepotlačili.
123 Гаснуть очі мої за спасі́нням Твоїм та за словом правди Твоєї.
Oči mé hynou čekáním na spasení tvé, a na výmluvnost spravedlnosti tvé.
124 Учини ж Ти Своєму рабові за Своїм милосердям, і навчи Ти мене Своїх постано́в!
Nalož s služebníkem svým vedlé milosrdenství svého, a ustanovením svým vyuč mne.
125 Я раб Твій, і зроби мене мудрим, — і свідо́цтва Твої буду знати!
Služebník tvůj jsem já, dejž mi rozumnost, abych uměl svědectví tvá.
126 Це для Господа час, щоб дія́ти: Зако́на Твого унева́жнили.
Časť jest, abys se přičinil, Hospodine; zrušili zákon tvůj.
127 Тому́ я люблю́ Твої заповіді більш від золота й щи́рого золота.
Z té příčiny miluji přikázaní tvá více nežli zlato, i to, kteréž jest nejlepší.
128 Тому́ всі нака́зи Твої уважаю за слу́шні, а кожну доро́гу неправди нена́виджу!
A proto, že všecky rozkazy tvé o všech věcech pravé býti poznávám, všeliké stezky bludné nenávidím.
129 Чудо́ві свідо́цтва Твої, тому́ то душа моя де́ржиться їх.
Pe Předivnáť jsou svědectví tvá, a protož jich ostříhá duše má.
130 Вхід у слова́ Твої світло дає, недосві́дчених мудрими робить.
Začátek učení tvého osvěcuje, a vyučuje sprostné rozumnosti.
131 Я у́ста свої розкриваю й повітря ковта́ю, бо чую жадо́бу до Твоїх заповідей.
Ústa svá otvírám, a dychtím, nebo přikázaní tvých jsem žádostiv.
132 Оберни́ся до мене та будь милости́вий мені, Як чи́ниш Ти тим, хто кохає Іме́ння Твоє.
Popatřiž na mne, a smiluj se nade mnou podlé práva těch, kteříž milují jméno tvé.
133 Своїм словом зміцни мої кро́ки, — і не дай панува́ти надо мною нія́кому про́гріхові.
Kroky mé utvrzuj v slovu svém, a nedej, aby nade mnou panovati měla jaká nepravost.
134 Від лю́дського утиску ви́зволь мене, — і нехай я держу́ся нака́зів Твоїх!
Vysvoboď mne z nátisků lidských, abych ostříhal rozkazů tvých.
135 Хай зася́є лице Твоє на Твого раба, і навчи Ти мене уста́вів Своїх!
Zasvěť tvář svou nad služebníkem svým, a ustanovením svým vyuč mne.
136 Пливуть во́дні пото́ки з оче́й моїх, бо Твого Зако́ну не доде́ржують.
Potůčkové vod vyplývají z očí mých příčinou těch, kteříž neostříhají zákona tvého.
137 Ти праведний, Господи, і прямі́ Твої при́суди,
Tsade Spravedlivý jsi, Hospodine, a upřímý v soudech svých.
138 бо Ти наказа́в справедливі свідо́цтва Свої й щиру правду!
Ty jsi vydal spravedlivá svědectví svá, a vší víry hodná.
139 Ни́щить мене моя ре́вність, бо мої вороги́ позабува́ли слова́ Твої.
Až svadnu, tak horlím, že se zapomínají na slovo tvé nepřátelé moji.
140 Ве́льми очи́щене слово Твоє, і Твій раб його любить.
Zprubovanáť jest řeč tvá dokonale, tou příčinou ji miluje služebník tvůj.
141 Я мали́й і пого́рджений, та не забуваю нака́зів Твоїх.
Maličký a opovržený jsem já, však na rozkazy tvé se nezapomínám.
142 Праведність Твоя — праведність вічна, а Зако́н Твій — то правда.
Spravedlnost tvá jest spravedlnost věčná, a zákon tvůj pravda.
143 Недоля та у́тиск мене обгорну́ли, — але́ Твої заповіді — моя ро́зкіш!
Ssoužení a nátisk mne stihají, přikázaní tvá jsou mé rozkoše.
144 Правда свідо́цтв Твоїх вічна, — подай мені розуму, й бу́ду я жити!
Spravedlnost svědectví tvých trvá na věky; dej mi z ní rozumnosti nabýti, tak abych živ býti mohl.
145 Цілим серцем я кличу: почуй мене, Господи, і я бу́ду держа́тись уста́вів Твоїх!
Koph Z celého srdce volám, vyslyšiž mne, ó Hospodine, abych ostříhal ustanovení tvých.
146 Я кличу до Тебе, — спаси Ти мене, і я бу́ду держа́тись свідо́цтв Твоїх!
K tobě volám, vysvoboď mne, abych šetřil svědectví tvých.
147 Світа́нок я ви́передив та й вже кличу, Твого сло́ва чека́ю.
Předstihám svitání a volám, na tvéť slovo očekávám.
148 Мої очі сторо́жі нічні́ випере́джують, щоб про слово Твоє розмовляти.
Předstihají oči mé bdění proto, abych přemýšlel o výmluvnostech tvých.
149 Почуй же мій голос з Свого милосердя, о Господи, оживи Ти мене́ з Свого при́суду!
Hlas můj slyš podlé svého milosrdenství, Hospodine, podlé soudů svých obživ mne.
150 Набли́жаться ті, що за чином гане́бним ганя́ють, від Зако́ну Твого далекі,
Přibližují se následovníci nešlechetnosti, ti, kteříž se od zákona tvého vzdálili.
151 та близьки́й Ти, о Господи, а всі Твої за́повіді — справедливість!
Ty blíže jsi, Hospodine; nebo všecka přikázaní tvá jsou pravda.
152 Відда́вна я знаю свідо́цтва Твої, бо навіки Ти їх закла́в!
Jižť to dávno vím o svědectvích tvých, že jsi je stvrdil až na věky.
153 Подивись на недолю мою та мене поряту́й, бо я не забуваю Зако́ну Твого́!
Reš Popatřiž na mé trápení, a vysvoboď mne; neboť se na zákon tvůj nezapomínám.
154 Вступи́ся за справу мою й мене ви́зволи, за словом Своїм оживи Ти мене!
Zasaď se o mou při, a ochraň mne; pro řeč svou obživ mne.
155 Від безбожних спасі́ння дале́ке, бо вони не шукають Твоїх постано́в.
Dalekoť jest od bezbožných spasení, nebo nedotazují se na ustanovení tvá.
156 Велике Твоє милосердя, о Господи, оживи́ Ти мене з Свого при́суду!
Slitování tvá mnohá jsou, Hospodine; podlé soudů svých obživ mne.
157 Багато моїх переслі́дників та ворогів моїх, — але від свідо́цтв Твоїх не відхиля́юсь!
Jakžkoli jsou mnozí protivníci moji a nepřátelé moji, však od svědectví tvých se neuchyluji.
158 Бачив я зрадників й бри́дився ними, бо не де́ржать вони Твого сло́ва.
Viděl jsem ty, kteříž se převráceně měli, velmi to těžce nesa, že řeči tvé neostříhali.
159 Подивися: люблю́ я накази Твої, — за милосердям Своїм оживи́ мене, Господи!
Popatřiž, žeť rozkazy tvé miluji, Hospodine; podlé milosrdenství svého obživ mne.
160 Правда — підва́лина слова Твого, а при́суди правди Твоєї — навіки.
Nejpřednější věc slova tvého jest pravda, a na věky trvá všeliký úsudek spravedlnosti tvé.
161 Безневи́нно вельмо́жі мене переслі́дують, та серце моє Твого слова боїться.
Šin Knížata mi se protiví bez příčiny, však slova tvého děsí se srdce mé.
162 Радію я словом Твоїм, ніби здо́бич велику знайшов.
Já raduji se z řeči tvé tak jako ten, kterýž dochází hojné kořisti.
163 Я неправду нена́виджу й бри́джуся нею, — покохав я Зако́на Твого́!
Falše pak nenávidím, a jí v ohavnosti mám; zákon tvůj miluji.
164 Сім раз денно я сла́влю Тебе через при́суди правди Твоєї.
Sedmkrát za den chválím tě z soudů tvých spravedlivých.
165 Мир великий для тих, хто кохає Зако́на Твого, — і не мають вони спотика́ння.
Pokoj mnohý těm, kteříž milují zákon tvůj, a nemají žádné urážky.
166 На спасі́ння Твоє я наді́юся, Господи, і Твої заповіді вико́ную.
Očekávám na spasení tvé, Hospodine, a přikázaní tvá vykonávám.
167 Душа моя де́ржить свідо́цтва Твої, і я сильно люблю́ їх.
Ostříhá duše má svědectví tvých, nebo je velice miluji.
168 Я держу́ся нака́зів Твоїх та свідо́цтв Твоїх, бо перед Тобою мої всі доро́ги!
Ostříhám rozkazů tvých a svědectví tvých; nebo všecky cesty mé jsou před tebou.
169 Блага́ння моє хай набли́зиться перед лице Твоє, Господи, за словом Своїм подай мені розуму!
Thav Předstupiž úpění mé před oblíčej tvůj, Hospodine, a podlé slova svého uděl mi rozumnosti.
170 Нехай при́йде молитва моя перед лице Твоє, — за словом Своїм мене ви́зволь!
Vejdiž pokorná prosba má před tvář tvou, a vedlé řeči své vytrhni mne.
171 Нехай у́ста мої вимовля́ють хвалу́, бо уста́вів Своїх Ти навчаєш мене.
I vynesou rtové moji chválu, když ty mne vyučíš ustanovením svým.
172 Хай язик мій звіща́тиме слово Твоє, бо всі Твої за́повіді — справедли́вість.
Zpívati bude i jazyk můj slovo tvé, a že všecka přikázaní tvá jsou spravedlnost.
173 Нехай буде рука Твоя в поміч мені, бо я вибрав нака́зи Твої.
Budiž mi ku pomoci ruka tvá; neboť jsem sobě zvolil přikázaní tvá.
174 Я пра́гну спасі́ння Твого, о Господи, а Зако́н Твій — то ро́зкіш моя!
Toužím po spasení tvém, Hospodine, a zákon tvůj jest rozkoš má.
175 Хай душа моя буде жива́, і хай сла́вить Тебе, а Твій при́суд нехай допоможе мені!
Živa bude duše má, a bude tě chváliti, a soudové tvoji budou mi na pomoc.
176 Я блукаю, немов та овечка загу́блена, — пошукай же Свого раба, бо я не забув Твоїх за́повідей!
Bloudím jako ovce ztracená, hledejž služebníka svého, neboť se na přikázaní tvá nezapomínám.
