Псалми 109
1 Для дириґента хору. Псалом Давидів.
Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.
2 бо мої вороги́ порозкрива́ли на мене уста́ нечести́ві та пе́льки лукаві, язиком неправди́вим говорять зо мною!
Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.
3 І вони оточили мене словами нена́висти, і без причини на мене воюють,
Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.
4 обмовля́ють мене за любов мою, а я — молюся за них,
Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.
5 вони віддають мені злом за добро, і не́навистю — за любов мою!
Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.
6 Постав же над ним нечестивого, і по правиці його сатана́ нехай стане!
Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.
7 Як буде суди́тись — нехай вийде винним, молитва ж його бодай стала гріхом!
Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.
8 Нехай дні його будуть коро́ткі, хай інший маєток його забере́!
Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.
9 Бодай діти його стали си́ротами, а жінка його — удовою!
Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.
10 І хай діти його все мандру́ють та же́брають, і нехай вони просять у тих, хто їх руйнував!
Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.
11 Бодай їм тене́та розставив лихва́р на все, що його, і нехай розграбу́ють чужі його працю!
Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.
12 Щоб до нього ніхто милосердя не виявив, і бодай не було його си́ротам милости!
Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.
13 Щоб на зни́щення стали наща́дки його, бодай було скре́слене в другому роді ім'я́ їхнє!
Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.
14 Беззаконня батькі́в його хай пам'ята́ється в Господа, і хай не стирається гріх його матері!
La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.
15 Нехай будуть вони перед Господом за́вжди, а Він нехай вирве з землі їхню пам'ять, —
Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.
16 во́рог бо не пам'ятав милосердя чини́ти, і напастува́в був люди́ну убогу та бідну, та серцем засму́чену, щоб убивати її!
Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.
17 Полюбив він прокля́ття, бодай же на нього воно надійшло! — і не хотів благослове́ння, — щоб воно віддалилось від нього!
Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.
18 Зодягнув він прокляття, немов свою одіж, прося́кло воно, як вода, в його ну́тро, та в кості його, мов олива!
Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.
19 Бодай воно стало йому за одежу, в яку зодягне́ться, і за пояс, що за́вжди він ним підпере́жеться!
Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.
20 Це заплата від Господа тим, хто мене обмовля́є, на душу мою нагово́рює зло!
Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.
21 А Ти Господи, Владико, зо мною зроби ради Йме́ння Свого́, що добре Твоє милосердя, — мене порятуй,
Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.
22 бо я вбогий та бідний, і зра́нене серце моє в моїм ну́трі!
Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.
23 Я ходжу́, мов та тінь, коли хи́литься день, немов сарана́ — я відки́нений!
Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.
24 Коліна мої знеси́лилися з по́сту, і ви́худло тіло моє з недостачі оливи,
Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.
25 і я став для них за посміхо́вище, коли бачать мене, — головою своєю хитають.
Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.
26 Поможи мені, Господи, Боже мій, за Своїм милосердям спаси Ти мене!
Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.
27 І нехай вони знають, що Твоя це рука, що Ти, Господи, все це вчини́в!
Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.
28 Нехай проклинають вони, Ти ж поблагослови́! Вони повстають, та нехай засоро́млені бу́дуть, а раб Твій раді́тиме!
Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.
29 Хай зодя́гнуться га́ньбою ті, хто мене обмовля́є, і хай вони сором свій вдягнуть, як шату!
Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.
30 Я уста́ми своїми хвали́тиму голосно Господа, і між багатьма́ Його сла́вити буду,
Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.
31 бо стоїть на правиці убогого Він для спасі́ння від тих, хто осуджує душу його!
Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.
