Псалми 106
1 Алілу́я!
Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.
2 Хто розка́же про ве́лич Господню, розповість усю славу Його́?
Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?
3 Блаженні, хто де́ржиться права, хто чинить правду кожного ча́су!
Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.
4 Згадай мене, Господи, в ласці Своїй до народу Свого́, відві́дай мене спасі́нням Своїм,
Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,
5 щоб побачити добре вибра́нців Твоїх, щоб я ті́шився радощами Твого наро́ду, і хвалився зо спа́дком Твоїм!
Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.
6 Ми згрішили з батька́ми своїми, скриви́ли, неправди́ве чинили.
Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.
7 Не зважа́ли на чу́да Твої батьки наші в Єгипті, многоти́ Твоїх ласк не прига́дували й бунтува́лись над морем, над морем Черво́ним.
Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.
8 Та Він ради Ймення Свого їх спас, щоб виявити Свою силу.
Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.
9 Він кли́кнув на море Червоне — і ви́сохло, і Він їх повів через мо́рські глиби́ни, немов по пустині!
Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.
10 І Він спас їх з руки неприя́теля, визволив їх з руки ворога, —
Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.
11 і закрила вода супроти́вників їхніх, жоден з них не зоста́вся!
Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.
12 Тоді то в слова́ Його вві́рували, виспі́вували Йому славу.
Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.
13 Та скоро забули вони Його чин, не чекали пора́ди Його́,
Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.
14 і пала́ли в пустині жада́нням, і Бога в пустині ізнов випробо́вували,
Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.
15 і Він їхнє жада́ння їм дав, але худість послав в їхню душу.
Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.
16 Та Мойсею поза́здрили в та́борі, й Ааронові, святому Господньому.
Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.
17 Розкрилась земля — і Дата́на погли́нула, Авіро́нові збори накрила,
Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.
18 і огонь запалав на їхніх збо́рах, — і по́лум'я те попали́ло безбожних.
Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.
19 Зробили тельця́ на Хори́ві, і били поклони бовва́нові ви́литому, —
Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.
20 і змінили вони свою славу на образ вола́, що траву пожирає,
Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.
21 забули про Бога, свого Спасителя, що велике в Єгипті вчинив,
Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,
22 у землі Ха́мовій чу́да, страшні ре́чі над морем Червоним.
Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.
23 І сказав Він пони́щити їх, коли б не Мойсей, вибра́нець Його, що став був у ви́ломі перед обличчям Його — відверну́ти Його гнів, щоб не шкодив!
Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.
24 Погордили землею жада́ною, не повірили сло́ву Його,
Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.
25 і ре́мствували по наме́тах своїх, неслухня́ні були́ до Господнього голосу.
Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.
26 І Він підійняв Свою ру́ку на них, щоб їх повали́ти в пустині,
Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,
27 і щоб повалити їхнє пото́мство посеред наро́дів, та щоб розпоро́шити їх по країнах!
Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.
28 І служили Ваа́лові пео́рському, й їли вони жертви мертвих,
Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.
29 і діла́ми своїми розгні́вали Бога, — тому вдерлась зара́за між них!
Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.
30 І встав тоді Пі́нхас та й розсуди́в, — і зара́за затри́малась,
Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.
31 і йому порахо́вано в праведність це, з роду в рід аж навіки.
Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.
32 І розгні́вали Бога вони над водою Мері́ви, і через них стало зле для Мойсея,
Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;
33 бо духа його засмути́ли, і він говорив нерозва́жно уста́ми своїми.
Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.
34 Вони не позни́щували тих наро́дів, що Господь говорив їм про них, —
Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;
35 і поміша́лись з пога́нами, та їхніх учинків навчи́лись.
Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;
36 І бо́жищам їхнім служили, а ті па́сткою стали для них.
Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.
37 І прино́сили в жертву синів своїх, а дочо́к своїх — де́монам,
Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;
38 — і кров чисту лили́, кров синів своїх і дочо́к своїх, що їх у жертву прино́сили бо́жищам ханаа́нським. І через кривавий пере́ступ земля поскверни́лась,
Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.
39 і стали нечисті вони через учи́нки свої, і пере́люб чинили діла́ми своїми.
Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.
40 І проти наро́ду Свого запалав гнів Господній, і спа́док Його Йому став оги́дним,
Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;
41 і віддав їх у руку наро́дів, — і їхні нена́висники панували над ними,
Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.
42 і їхні вороги їх гноби́ли, і вони впокори́лися під їхню руку.
Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.
43 Багато разі́в Він визво́лював їх, але вони вперті були́ своїм за́думом, — і пригно́блено їх через їхню прови́ну!
Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.
44 Та поба́чив Він їхню тісно́ту, коли почув їхні блага́ння,
Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;
45 і Він пригадав їм Свого заповіта, і пожалував був за Своєю великою милістю,
Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;
46 і збудив милосердя до них між усі́ма, що їх полони́ли!
Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.
47 Спаси́ нас, о Господи, Боже наш, і нас позбирай з-між наро́дів, щоб дя́кувати Йме́нню святому Твоєму, щоб Твоєю хвали́тися славою!
Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.
48 Благословенний Господь, Бог Ізраїлів звіку й наві́ки! І ввесь наро́д нехай скаже: Амі́нь! Алілу́я!
Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!
