Псалми 105
1 Дякуйте Господу, кличте Ім'я́ Його́, серед наро́дів звіщайте про чи́ни Його!
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Співайте Йому, грайте Йому, говоріть про всі чу́да Його́!
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Хваліться святим Його Йме́нням, хай ті́шиться серце шука́ючих Господа!
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Пошу́куйте Господа й силу Його, лице Його за́вжди шукайте!
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Пам'ятайте про чу́да Його, які Він учинив, про озна́ки Його та про при́суди уст Його,
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 ви, насіння Авраама, раба Його, сини Яковові, вибра́нці Його́!
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 Він — Госпо́дь, Бог наш, по ці́лій землі Його при́суди!
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 Він пам'ятає наві́ки Свого заповіта, те слово, яке наказав був на тисячу родів,
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 що склав Він його з Авраа́мом, і прися́гу Свою — для Ісака.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 Він поставив її за Зако́на для Якова, Ізраїлеві — заповітом навіки,
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 говорячи: „Я дам тобі Край ханаа́нський, частину спа́дщини для вас“!
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 Тоді їх було́ невелике число, нечисле́нні були та прихо́дьки на ній,
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 і ходили вони від наро́ду до наро́ду, від царства до іншого лю́ду.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 Не дозво́лив ніко́му Він кри́вдити їх, і за них Він царям докоря́в:
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 „Не дото́ркуйтеся до Моїх помаза́нців, а пророкам Моїм не робі́те лихого!“
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 І покликав Він голод на землю, всяке хлі́бне стебло́ полама́в.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 Перед їхнім обличчям Він мужа послав, — за раба Йо́сип про́даний був.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 Кайда́нами му́чили но́ги його, залізо пройшло в його тіло,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 аж до ча́су випо́внення сло́ва Його, — слово Господнє його було ви́явило.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 Цар послав — і його розв'яза́в, воло́дар народів — і його був звільни́в.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 Він настанови́в його паном над домом своїм, і воло́дарем над усім маєтком своїм,
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 щоб в'язни́в він його можновла́дців по волі своїй, а старших його умудря́в.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 І Ізраїль прибув до Єги́пту, і Яків заме́шкав у Ха́мовім кра́ї.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 А наро́д Свій Він сильно розмно́жив, і зробив був рясні́шим його від його ворогів.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 Він переміни́в їхнє серце, щоб народа Його ненави́діли, щоб брались на хи́трощі проти рабів Його.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 Він послав був Мойсея, Свого раба, Аарона, що вибрав його,
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 — вони положили були серед них Його ре́чі знаме́нні, та чу́да у Ха́мовім кра́ї.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 Він темно́ту наслав — і поте́мніло, і вони не проти́вились слову Його.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 Він перемінив їхню воду на кров, і вмори́в їхню рибу.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Їхній край зарої́вся був жа́бами, навіть в поко́ях царів їхніх.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 Він сказав — й прибули́ рої мух, воші в ці́лому о́бширі їхньому.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 Він градом зробив їхній дощ, палю́чий огонь — на їхню землю.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 І Він повибивав виноград їхній та фіґове дерево їхнє, і дереви́ну на о́бширі їхньому повило́млював.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 Він сказав — і найшла сарана́ та гу́сінь без ліку, —
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 усю ярину́ в їхнім кра́ї поже́рла, і плід землі їхньої з'їла.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 I Він повбивав усіх пе́рвістків в їхньому краї, поча́ток усякої їхньої сили.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 І Він ви́провадив їх у срі́блі та в золоті, і серед їхніх племе́н не було́, хто б спіткну́вся.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Єгипет радів, коли вийшли вони, бо страх перед ними напа́в був на них.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 Він хмару простяг на заслону, а огонь — на осві́тлення ночі.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 Зажадав був Ізраїль — і Він перепели́ці наслав, і хлібом небесним Він їх годува́в.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 Відчинив був Він скелю — й лину́ла вода, потекли́ були ріки в пустинях,
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 бо Він пам'ятав за святе Своє слово, за Авраама, Свого раба.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 І Він з радістю вивів наро́д Свій, зо співом — вибра́нців Своїх,
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 І їм землю наро́дів роздав, і посі́ли вони працю лю́дів,
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 щоб вико́нували Його за́повіді, та зако́ни Його берегли́! Алілу́я!
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
