Приповісті 1
1 При́повісті Соломона, сина Давидового, царя Ізраїлевого, —
Sentencoj de Salomono, filo de David, reĝo de Izrael:
2 щоб пізна́ти премудрість і карність, щоб зрозуміти розсу́дні слова́,
Por scii saĝon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;
3 щоб прийняти напоу́млення мудрости, праведности, і пра́ва й простоти,
Por ricevi instruon pri saĝo, Vero, justo, kaj honesto;
4 щоб мудрости дати простоду́шним, юнако́ві — пізна́ння й розва́жність.
Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.
5 Хай послухає мудрий — і примно́жить науку, а розумний здобу́де хай мудрих думо́к,
Saĝulo aŭdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,
6 щоб пізнати ту при́повість та загадко́ве говорення, слова мудреці́в та їхні за́гадки.
Por kompreni sentencon kaj retoraĵon, La vortojn de saĝuloj kaj iliajn enigmojn.
7 Страх Господній — початок прему́дрости, — нерозумні пого́рджують мудрістю та напу́чуванням.
La timo antaŭ la Eternulo estas la komenco de sciado. Saĝon kaj instruon malpiuloj malestimas.
8 Послухай, мій сину, напу́чення батька свого́, і не відкидай науки матері своєї, —
Aŭskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forĵetu la ordonon de via patrino;
9 вони бо хороший вінок для твоєї голови, і прикра́са на шию твою.
Ĉar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.
10 Мій сину, як грішники будуть тебе намовляти, — то з ними не згоджуйся ти!
Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.
11 Якщо скажуть вони: „Ходи з нами, чатуймо на кров, безпричи́нно засядьмо на неповинного,
Se ili diros: Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkaŭze insidos senkulpulojn;
Kiel Ŝeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon; (Sheol h7585)
13 Ми зна́йдемо всіляке багатство цінне́, перепо́внимо здо́биччю наші хати́.
Ni trovos diversajn grandvaloraĵojn, Ni plenigos niajn domojn per rabaĵo;
14 Жеребо́к свій ти кинеш із нами, — буде са́ква одна для всіх нас“, —
Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni ĉiuj:
15 сину мій, — не ходи ти доро́гою з ними, спини́ но́гу свою від їхньої сте́жки,
Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,
16 бо біжать їхні но́ги на зло, і поспішають, щоб кров проливати!
Ĉar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por verŝi sangon.
17 Бож нада́рмо поставлена сі́тка на о́чах усього крила́того:
Ĉar vane estas metata reto Antaŭ la okuloj de ĉiu birdo.
18 то вони на кров власну чату́ють, засідають на душу свою!
Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.
19 Такі то доро́ги усіх, хто за́здрий чужого добра: воно́ бере душу свого власника́!
Tiaj estas la vojoj de ĉiu, kiu avidas rabakiron; Ĝi forprenas la vivon de sia posedanto.
20 Кличе мудрість на вулиці, на пло́щах свій голос дає,
La saĝo krias sur la strato; Ĝi aŭdigas sian voĉon sur la placoj;
21 на шумли́вих місцях проповідує, у місті при входах до брам вона каже слова́ свої:
Ĝi vokas en la ĉefaj kunvenejoj, ĉe la pordegaj enirejoj; En la urbo ĝi diras siajn parolojn.
22 „Доки ви, нерозумні, глупо́ту любитимете? Аж доки насмі́шники будуть кохатись собі в глузува́нні, а безглу́зді нена́видіти будуть знания́?
Ĝis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj plaĉos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?
23 Зверніться но ви до карта́ння мого́, — ось я виллю вам духа свого, сповіщу́ вам слова свої!
Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.
24 Бо кликала я, та відмовились ви, простягла́ була руку свою, та ніхто не прислу́хувався!
Ĉar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;
25 І всю раду мою ви відкинули, карта́ння ж мого не схотіли!
Kaj vi forĵetis ĉiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:
26 Тож у вашім нещасті сміятися буду і я, насміха́тися буду, як при́йде ваш страх.
Tial ankaŭ mi ridos ĉe via malfeliĉo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.
27 Коли при́йде ваш страх, немов вихор, і прива́литься ваше нещастя, мов буря, як при́йде недоля та у́тиск на вас,
Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfeliĉo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:
28 тоді кликати бу́дуть мене, але не відпові́м, будуть шукати мене, та не зна́йдуть мене, —
Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min serĉos, sed min ne trovos.
29 за те, що науку знена́виділи, і не ви́брали стра́ху Господнього,
Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaŭ la Eternulo ili ne deziris havi,
30 не хотіли поради моєї, пого́рджували всіма моїми доко́рами!
Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis ĉiujn miajn predikojn:
31 І тому́ хай їдять вони з пло́ду дороги своєї, а з порад своїх хай насища́ються, —
Ili manĝu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satiĝu de siaj pripensoj.
32 бо відсту́пство безумних заб'є їх, і безпе́чність безтя́мних їх ви́губить!
Ĉar la kapricoj de la malsaĝuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.
33 А хто мене слухає, той буде жити безпе́чно, і буде спокійний від страху перед злом!“
Sed kiu min aŭskultas, tiu loĝos sendanĝere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.
