Приповісті 8
1 Чи ж мудрість не кличе, і не подає свого голосу розум?
Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?
2 На верхі́в'ях холмі́в, при дорозі та на перехре́стях стоїть он вона!
Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.
3 При брамах, при вході до міста, де вхо́диться в двері, там голосно кличе вона:
Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:
4 „До вас, мужі, я кличу, а мій голос до лю́дських синів:
Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:
5 Зрозумійте но, не́уки, мудрість, зрозумійте ви розум, безглу́зді!
Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.
6 Послухайте, я бо шляхе́тне кажу́, і відкриття́ моїх губ — то просто́та.
Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.
7 Бо правду говорять уста́ мої, а лукавство — гидо́та для губ моїх.
Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.
8 Всі слова́ моїх уст справедливі, нема в них круті́йства й лука́вства.
Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.
9 Усі вони про́сті, хто їх розуміє, і щирі для тих, хто знахо́дить знання́.
Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.
10 Візьміть ви карта́ння моє, а не срі́бло, і знання́, добірні́ше від щирого золота:
Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.
11 ліпша бо мудрість за пе́рли, і не рівняються їй всі клейно́ди!
Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.
12 Я, мудрість, живу разом з розумом, і знахо́джу пізна́ння розва́жне.
Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.
13 Страх Господній — лихе все нена́видіти: я нена́виджу пи́ху та гордість, і дорогу лиху та лукаві уста́!
Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.
14 В мене рада й огля́дність, я розум, і сила у мене.
De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.
15 Мною царю́ють царі, а законода́вці права́ справедливі встано́влюють.
Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.
16 Мною пра́влять владики й вельмо́жні, всі праведні су́дді.
Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.
17 Я кохаю всіх тих, хто кохає мене, хто ж шукає мене — мене зна́йде!
Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.
18 Зо мною багатство та слава, трива́лий маєток та правда:
Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.
19 ліпший плід мій від щирого золота й золота чистого, а прибуток мій ліпший за срі́бло добі́рне!
Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.
20 Путтю праведною я ходжу́, поміж правних стежо́к,
Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;
21 щоб дати багатство в спа́дщину для тих, хто кохає мене, — і я понапо́внюю їхні скарбни́ці!
Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.
22 Господь мене мав на поча́тку Своєї дороги, перше чи́нів Своїх, спервові́ку, —
La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.
23 відвіку була я встано́влена, від поча́тку, від праві́ку землі.
Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.
24 Наро́джена я, як безо́день іще не було́, коли не було ще джере́л, водою обтя́жених.
Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.
25 Наро́джена я, поки го́ри поставлені ще не були́, давніше за па́гірки,
Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;
26 коли ще землі не вчинив Він, ні піль, ні початко́вого по́роху все́світу.
Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.
27 Коли приправля́в небеса́ — я була́ там, коли кру́га вставля́в на пове́рхні безо́дні,
Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,
28 коли хмари умі́цнював Він нагорі́, як джере́ла безо́дні зміцня́в,
Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,
29 коли клав Він для моря уста́ва його, щоб його берегі́в вода не перехо́дила, коли ставив осно́ви землі, —
Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:
30 то я ма́йстром у Нього була́, і була я весе́лощами день-у-день, радіючи перед обличчям Його кожноча́сно,
Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.
31 радіючи на земнім кру́зі Його, а заба́ва моя — із синами людськими!
Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.
32 Тепер же, послухайте, діти, мене, і блаже́нні, хто буде дороги мої стерегти́!
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.
33 Навча́ння послухайте й мудрими станьте, і не відступайте від нього!
Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.
34 Блаже́нна люди́на, яка мене слухає, щоб пильнувати при две́рях моїх день-у-день, щоб одві́рки мої берегти́!
Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.
35 Хто бо знахо́дить мене, той знахо́дить життя, і оде́ржує милість від Господа.
Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.
36 А хто́ проти мене гріши́ть, ограбо́вує душу свою; всі, хто мене ненави́дить, ті смерть покохали!“
Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.
