Приповісті 8
1 Чи ж мудрість не кличе, і не подає свого голосу розум?
Zdaliž moudrost nevolá, a rozumnost nevydává hlasu svého?
2 На верхі́в'ях холмі́в, при дорозі та на перехре́стях стоїть он вона!
Na vrchu vysokých míst, u cesty, na rozcestí stojí,
3 При брамах, при вході до міста, де вхо́диться в двері, там голосно кличе вона:
U bran, kudy se chodí do města, a kudy se chodí dveřmi, volá, řkuci:
4 „До вас, мужі, я кличу, а мій голос до лю́дських синів:
Na vásť, ó muži, volám, a hlas můj jest k synům lidským.
5 Зрозумійте но, не́уки, мудрість, зрозумійте ви розум, безглу́зді!
Poučte se hloupí opatrnosti, a blázni srozumějte srdcem.
6 Послухайте, я бо шляхе́тне кажу́, і відкриття́ моїх губ — то просто́та.
Poslouchejtež, nebo znamenité věci mluviti budu, a otevření rtů mých pouhou pravdu.
7 Бо правду говорять уста́ мої, а лукавство — гидо́та для губ моїх.
Jistě žeť pravdu zvěstují ústa má, a ohavností jest rtům mým bezbožnost.
8 Всі слова́ моїх уст справедливі, нема в них круті́йства й лука́вства.
Spravedlivé jsou všecky řeči úst mých, není v nich nic křivého ani převráceného.
9 Усі вони про́сті, хто їх розуміє, і щирі для тих, хто знахо́дить знання́.
Všecky pravé jsou rozumějícímu, a přímé těm, kteříž nalézají umění.
10 Візьміть ви карта́ння моє, а не срі́бло, і знання́, добірні́ше від щирого золота:
Přijmětež cvičení mé raději než stříbro, a umění raději než zlato nejvýbornější.
11 ліпша бо мудрість за пе́рли, і не рівняються їй всі клейно́ди!
Nebo lepší jest moudrost než drahé kamení, tak že jakékoli věci žádostivé vrovnati se jí nemohou.
12 Я, мудрість, живу разом з розумом, і знахо́джу пізна́ння розва́жне.
Já moudrost bydlím s opatrností, a umění pravé prozřetelnosti přítomné mám.
13 Страх Господній — лихе все нена́видіти: я нена́виджу пи́ху та гордість, і дорогу лиху та лукаві уста́!
Bázeň Hospodinova jest v nenávisti míti zlé, pýchy a vysokomyslnosti, i cesty zlé a úst převrácených nenávidím.
14 В мене рада й огля́дність, я розум, і сила у мене.
Má jest rada i šťastný prospěch, jáť jsem rozumnost, a má jest síla.
15 Мною царю́ють царі, а законода́вці права́ справедливі встано́влюють.
Skrze mne králové kralují, a knížata ustanovují věci spravedlivé.
16 Мною пра́влять владики й вельмо́жні, всі праведні су́дді.
Skrze mne knížata panují, páni i všickni soudcové zemští.
17 Я кохаю всіх тих, хто кохає мене, хто ж шукає мене — мене зна́йде!
Já milující mne miluji, a kteříž mne pilně hledají, nalézají mne.
18 Зо мною багатство та слава, трива́лий маєток та правда:
Bohatství a sláva při mně jest, zboží trvánlivé i spravedlnost.
19 ліпший плід мій від щирого золота й золота чистого, а прибуток мій ліпший за срі́бло добі́рне!
Lepší jest ovoce mé než nejlepší zlato, i než ryzí, a užitek můj než stříbro výborné.
20 Путтю праведною я ходжу́, поміж правних стежо́к,
Stezkou spravedlnosti vodím, prostředkem stezek soudu,
21 щоб дати багатство в спа́дщину для тих, хто кохає мене, — і я понапо́внюю їхні скарбни́ці!
Abych těm, kteříž mne milují, přidědila zboží věčné, a poklady jejich naplnila.
22 Господь мене мав на поча́тку Своєї дороги, перше чи́нів Своїх, спервові́ку, —
Hospodin měl mne při počátku cesty své, před skutky svými, přede všemi časy.
23 відвіку була я встано́влена, від поча́тку, від праві́ку землі.
Před věky ustanovena jsem, před počátkem, prvé než byla země.
24 Наро́джена я, як безо́день іще не було́, коли не було ще джере́л, водою обтя́жених.
Když ještě nebylo propasti, zplozena jsem, když ještě nebylo studnic oplývajících vodami.
25 Наро́джена я, поки го́ри поставлені ще не були́, давніше за па́гірки,
Prvé než hory založeny byly, než byli pahrbkové, zplozena jsem;
26 коли ще землі не вчинив Він, ні піль, ні початко́вого по́роху все́світу.
Ještě byl neučinil země a rovin, ani začátku prachu okršlku zemského.
27 Коли приправля́в небеса́ — я була́ там, коли кру́га вставля́в на пове́рхні безо́дні,
Když připravoval nebesa, byla jsem tu, když vyměřoval okrouhlost nad propastí;
28 коли хмари умі́цнював Він нагорі́, як джере́ла безо́дні зміцня́в,
Když upevňoval oblaky u výsosti, když utvrzoval studnice propasti;
29 коли клав Він для моря уста́ва його, щоб його берегі́в вода не перехо́дила, коли ставив осно́ви землі, —
Když ukládal moři cíl jeho, a vodám, aby nepřestupovaly rozkázaní jeho, když vyměřoval základy země:
30 то я ма́йстром у Нього була́, і була я весе́лощами день-у-день, радіючи перед обличчям Його кожноча́сно,
Tehdáž byla jsem od něho pěstována, a byla jsem jeho potěšení na každý den, anobrž hrám před ním každého času;
31 радіючи на земнім кру́зі Його, а заба́ва моя — із синами людськими!
Hrám i na okršlku země jeho, a rozkoše mé s syny lidskými.
32 Тепер же, послухайте, діти, мене, і блаже́нні, хто буде дороги мої стерегти́!
A tak tedy, synové, poslechněte mne, nebo blahoslavení jsou ostříhající cest mých.
33 Навча́ння послухайте й мудрими станьте, і не відступайте від нього!
Poslouchejte cvičení, a nabuďte rozumu, a nerozpakujte se.
34 Блаже́нна люди́на, яка мене слухає, щоб пильнувати при две́рях моїх день-у-день, щоб одві́рки мої берегти́!
Blahoslavený člověk, kterýž mne slýchá, bdě u dveří mých na každý den, šetře veřejí dveří mých.
35 Хто бо знахо́дить мене, той знахо́дить життя, і оде́ржує милість від Господа.
Nebo kdož mne nalézá, nalézá život, a dosahuje lásky od Hospodina.
36 А хто́ проти мене гріши́ть, ограбо́вує душу свою; всі, хто мене ненави́дить, ті смерть покохали!“
Ale kdož hřeší proti mně, ukrutenství provodí nad duší svou; všickni, kteříž mne nenávidí, milují smrt.
