< Приповісті 5 >
1 Мій сину, на мудрість мою уважа́й, нахили своє ухо до мого розуму,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 щоб розважність ти міг стерегти́, а пізна́ння — хай у́ста твої стережу́ть!
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Бо кра́пають со́лодощ губи блудни́ці, а у́ста її від оливи масні́ші,
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 та гірки́й їй кінець, мов поли́н, гострий, як меч обосі́чний, —
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
5 її ноги до смерти спускаються, шео́лу тримаються кроки її! (Sheol )
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol )
6 Вона путь життя не урі́внює, її стежки непевні, і цього не знає вона.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Тож тепер, мої діти, мене ви послухайте, не відхо́дьте від слів моїх уст:
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 віддали́ ти від неї дорогу свою, і не зближа́йсь до дверей її дому,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 щоб слави своєї ти іншим не дав, а роки свої — для жорстокого,
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 щоб чужі не наси́тились сили твоєї й маєтку твого́ в чужім домі!
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 І будеш стогнати при своєму кінці́, як знемо́жеться тіло твоє й твої сили,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 і скажеш: „Як нена́видів я те напу́чування, а карта́ння те серце моє відкидало!
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 І не слухав я голосу своїх учителі́в, і уха свого не схиля́в до наставників.
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Тро́хи не був я при кожному злому, в сере́дині збору й громади!“
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Пий воду з криниці своєї, і теку́че з свого коло́дязя:
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 чи ж мають на вулицю вилиті бути джере́ла твої, а на площі — потоки твоєї води? —
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Нехай вони будуть для тебе, для тебе самого, а не для чужих із тобою!
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Хай твоє джерело́ буде благослове́нне, і радій через жінку твоїх юних літ, —
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 вона ла́ня любовна та се́рна прекрасна, її пе́рса напоять тебе кожноча́сно, — впивайся ж наза́вжди коха́нням її!
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 І на́що, мій сину, ти маєш впиватись блудни́цею, і на́що ти бу́деш приго́ртати груди чужи́нки?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Бож перед очима Господніми всі дороги люди́ни, і стежки́ її всі Він рівняє:
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 власні провини безбожного схо́плять його, і поворо́ззям свого гріха буде зв'я́заний він,
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 помиратиме він без напу́чування, і буде блукати в великій глупо́ті своїй!
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.