Приповісті 29
1 Чоловік остере́жуваний, та твердошиїй, буде зламаний нагло, і ліку не буде йому.
Se homo ofte admonita restos obstina, Li subite pereos sen ia helpo.
2 Коли мно́жаться праведні, радіє наро́д, як панує ж безбожний — то сто́гне наро́д.
Kiam altiĝas virtuloj, la popolo ĝojas; Sed kiam regas malvirtulo, la popolo ĝemas.
3 Люди́на, що мудрість кохає, поті́шує батька свого, а хто попасає блудни́ць, той губить маєток.
Homo, kiu amas saĝon, ĝojigas sian patron; Sed kiu komunikiĝas kun malĉastulinoj, tiu disperdas sian havon.
4 Цар утримує край правосу́ддям, а люди́на хаба́рна руйнує його.
Reĝo per justeco fortikigas la landon; Sed donacamanto ĝin ruinigas.
5 Люди́на, що другові своєму підле́щує, на сто́пах його па́стку ставить.
Homo, kiu flatas al sia proksimulo, Metas reton antaŭ liaj piedoj.
6 У провині люди́ни лихої знахо́диться па́стка, а справедливий радіє та ті́шиться.
Per sia pekado malbona homo sin implikas; Sed virtulo triumfas kaj ĝojas.
7 Праведний знає про право вбогих, безбожний же не розуміє пізна́ння про це.
Virtulo penas ekkoni la aferon de malriĉuloj; Sed malvirtulo ne povas kompreni.
8 Люди глузли́ві підбу́рюють місто, а мудрі утишують гнів.
Homoj blasfemantaj indignigas urbon; Sed saĝuloj kvietigas koleron.
9 Мудра люди́на, що праву́ється із нерозумним, то чи гні́вається, чи сміється, — споко́ю не знає.
Se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, Tiam, ĉu li koleras, ĉu li ridas, li ne havas trankvilon.
10 Кровоже́рці нена́видять праведного, справедливі ж шукають спасти його душу.
Sangaviduloj malamas senkulpulon; Sed virtuloj zorgas pri lia vivo.
11 Глупа́к уесь свій гнів увиявляє, а мудрий назад його стри́мує.
Sian tutan koleron aperigas malsaĝulo; Sed saĝulo ĝin retenas.
12 Володар, що слухає сло́ва брехливого, — безбожні всі слу́ги його!
Se reganto atentas mensogon, Tiam ĉiuj liaj servantoj estas malvirtuloj.
13 Убогий й гноби́тель стрічаються, — їм обом Господь очі освітлює.
Malriĉulo kaj procentegisto renkontiĝas; La Eternulo donas lumon al la okuloj de ambaŭ.
14 Як цар правдою судить убогих, стоя́тиме трон його за́вжди.
Se reĝo juĝas juste malriĉulojn, Lia trono fortikiĝas por ĉiam.
15 Різка й поу́ка премудрість дають, а дити́на, зали́шена тільки собі, засоро́млює матір свою.
Kano kaj instruo donas saĝon; Sed knabo, lasita al si mem, hontigas sian patrinon.
16 Як мно́жаться несправедливі — провина розмно́жується, але праведні бачитимуть їхній упа́док.
Kiam altiĝas malvirtuloj, tiam multiĝas krimoj; Sed virtuloj vidos ilian falon.
17 Карай сина свого — й він тебе заспоко́їть, і приє́мнощі дасть для твоєї душі.
Punu vian filon, kaj li vin trankviligos, Kaj li donos ĝojon al via animo.
18 Без пророчих виді́нь люд розбе́щений, коли ж стереже він Зако́на — блаженний.
Se ne ekzistas profetaj predikoj, tiam popolo fariĝas sovaĝa; Sed bone estas al tiu, kiu observas la leĝojn.
19 Раб словами не буде пока́раний, — хоч він розуміє, але́ не послу́хає.
Per vortoj sklavo ne instruiĝas; Ĉar li komprenas, sed ne obeas.
20 Чи бачив люди́ну, квапли́ву в словах своїх? — Більша надія глупце́ві, ніж їй!
Ĉu vi vidas homon, kiu tro rapidas kun siaj vortoj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.
21 Хто розпе́щує зма́лку свого раба, то кінець його буде невдячний.
Se oni de infaneco kutimigas sklavon al dorlotiĝado, Li poste fariĝas neregebla.
22 Гнівли́ва люди́на викли́кує сварку, а лютий вчиняє багато провин.
Kolerema homo kaŭzas malpacojn, Kaj flamiĝema kaŭzas multajn pekojn.
23 Горди́ня люди́ни її понижає, а чести набуває покірливий духом.
La fiereco de homo lin malaltigos; Sed humilulo atingos honoron.
24 Хто ді́литься з зло́дієм, той нена́видить душу свою, — він чує прокля́ття, та не виявляє.
Kiu dividas kun ŝtelisto, tiu malamas sian animon; Li aŭdas la ĵuron kaj nenion diras.
25 Страх перед люди́ною па́стку дає, хто ж наді́ю складає на Господа, буде безпечний.
Timo antaŭ homoj faligas en reton; Sed kiu fidas la Eternulon, tiu estas ŝirmita.
26 Багато шукають для себе обличчя володаря, та від Господа суд для люди́ни.
Multaj serĉas favoron de reganto; Sed la sorto de homo dependas de la Eternulo.
27 Наси́льник — оги́да для праведних, а простодоро́гий — оги́да безбожному.
Maljusta homo estas abomenaĵo por virtuloj; Kaj kiu iras la ĝustan vojon, tiu estas abomenaĵo por malvirtulo.
