Приповісті 18
1 Примхли́вий шукає сваволі, стає проти всього розумного.
Svémyslný hledá toho, což se jemu líbí, a ve všelijakou věc plete se.
2 Нерозумний не хоче навчатися, а тільки свій ум показати.
Nezalibuje sobě blázen v rozumnosti, ale v tom, což zjevuje srdce jeho.
3 З прихо́дом безбожного й га́ньба приходить, а з легкова́женням — сором.
Když přijde bezbožný, přichází také pohrdání, a s lehkomyslným útržka.
4 Слова́ уст люди́ни — глибока вода, джерело премудрости — бризкотли́вий поті́к.
Slova úst muže vody hluboké, potok rozvodnilý pramen moudrosti.
5 Не добре вважа́ти на обличчя безбожного, щоб праведного повалити на суді.
Přijímati osobu bezbožného není dobré, abys převrátil spravedlivého v soudu.
6 Уста́ нерозумного тя́гнуть до сварки, а слова́ його кличуть бійки́.
Rtové blázna směřují k svadě, a ústa jeho bití se domluví.
7 Язик нерозумного — загибіль для нього, а уста його — то тене́та на душу його.
Ústa blázna k setření jemu, a rtové jeho osídlem duši jeho.
8 Слова обмо́вника — мов ті присма́ки, і вони сходять у нутро утро́би.
Slova utrhače jsou jako ubitých, ale však sstupují do vnitřností života.
9 Теж недбалий у праці своїй — то брат марнотра́тнику.
Také ten, kdož jest nedbalý v práci své, bratr jest mrhače.
10 Господнє Ім'я́ — сильна башта: до неї втече справедливий і буде безпечний.
Věže pevná jest jméno Hospodinovo; k němu se uteče spravedlivý, a bude povýšen.
11 Маєток багатому — місто тверди́нне його, і немов міцний мур ув уяві його.
Zboží bohatého jest město pevné jeho, a jako zed vysoká v mysli jeho.
12 Перед загибіллю серце люди́ни висо́ко несеться, перед славою ж — скромність.
Před setřením vyvyšuje se srdce člověka, ale před povýšením bývá ponížení.
13 Хто відповідає на слово, ще поки почув, — то глупо́та та сором йому!
Kdož odpovídá něco, prvé než vyslyší, počítá se to za bláznovství jemu a za lehkost.
14 Дух дійсного мужа вино́сить терпі́ння своє, а духа приби́того хто піднесе́?
Duch muže snáší nemoc svou, ducha pak zkormouceného kdo snese?
15 Серце розумне знання́ набуває, і вухо премудрих шукає знання́.
Srdce rozumného dosahuje umění, a ucho moudrých hledá umění.
16 Дару́нок люди́ни виводить із у́тиску, і провадить її до великих людей.
Dar člověka uprostranňuje jemu, a před oblíčej mocných přivodí jej.
17 Перший у сварці своїй уважає себе справедливим, але при́йде противник його та й дослі́дить його.
Spravedlivý zdá se ten, kdož jest první v své při, ale když přichází bližní jeho, tedy stihá jej.
18 Жереб перериває сварки́, та відділює сильних один від одно́го.
Los pokojí svady, a mezi silnými rozeznává.
19 Розлючений брат протиставиться більше за місто тверди́нне, а сварки́, — немов за́суви за́мку.
Bratr křivdou uražený tvrdší jest než město nedobyté, a svárové jsou jako závora u hradu.
20 Із плоду уст люди́ни наси́чується її шлунок, вона наси́чується плодом уст своїх.
Ovocem úst jednoho každého nasyceno bývá břicho jeho, úrodou rtů svých nasycen bude.
21 Смерть та життя — у владі язика, хто ж кохає його, його плід поїдає.
Smrt i život jest v moci jazyka, a ten, kdož jej miluje, bude jísti ovoce jeho.
22 Хто жінку чесно́тну знайшов, знайшов той добро́, і милість отримав від Господа.
Kdo nalezl manželku, nalezl věc dobrou, a navážil lásky od Hospodina.
23 Убогий говорить блага́льно, багатий же відповідає зухва́ло.
Poníženě mluví chudý, ale bohatý odpovídá tvrdě.
24 Є товариші на розбиття́, та є й при́ятель, більше від брата прив'я́заний.
Ten, kdož má přátely, má se míti přátelsky, poněvadž přítel bývá vlastnější než bratr.
