Приповісті 13
1 Син мудрий приймає карта́ння від батька, а насмішник доко́ру не слухає.
Syn moudrý přijímá cvičení otcovo, ale posměvač neposlouchá domlouvání.
2 З плоду уст чоловік споживає добро́, а жадо́ба зрадливих — наси́льство.
Z ovoce úst každý jísti bude dobré, ale duše převrácených nátisky.
3 Хто уста свої стереже́, той душу свою береже́, а хто гу́би свої розпуска́є, — на того поги́біль.
Kdo ostříhá úst svých, ostříhá duše své; kdo rozdírá rty své, setření na něj přijde.
4 Пожадає душа лінюха́, та даре́мно, душа ж роботя́щих наси́титься.
Žádá, a nic nemá duše lenivého, duše pak pracovitých zbohatne.
5 Нена́видить праведний слово брехливе, безбожний же чинить лихе, і себе засоро́млює.
Slova lživého nenávidí spravedlivý, bezbožníka pak v ošklivost uvodí a zahanbuje.
6 Праведність оберігає невинного на дорозі його, а безбожність погу́блює грішника.
Spravedlnost ostříhá přímě chodícího po cestě, bezbožnost pak vyvrací hříšníka.
7 Дехто вдає багача́, хоч нічо́го не має, а дехто вдає бідака́, хоч маєток великий у нього.
Někdo bohatým se dělaje, nemá nic: zase někdo dělaje se chudým, má však statku mnoho.
8 Викуп за душу люди́ни — багатство її, а вбогий й доко́ру не чує.
Výplata života člověku jest bohatství jeho, ale chudý neslyší domlouvání.
9 Світло праведних ве́село світить, а світильник безбожних пога́сне.
Světlo spravedlivých rozsvětluje se, svíce pak bezbožných zhasne.
10 Тільки сварка пихо́ю зчиня́ється, а мудрість із тими, хто ра́диться.
Samou toliko pýchou působí člověk svár, ale při těch, jenž užívají rady, jest moudrost.
11 Багатство, заско́ро здобуте, — поме́ншується, хто ж збирає пома́лу — примно́жує.
Statek zle dobytý umenšovati se bude, kdož pak shromažďuje rukou, přivětší ho.
12 Задовга надія — неду́га для серця, а бажа́ння, що спо́внюється, — це дерево життя.
Očekávání dlouhé zemdlívá srdce, ale žádost splněná jest strom života.
13 Хто пого́рджує словом Господнім, той шкодить собі, хто ж страх має до заповіді, тому надолу́житься.
Kdož pohrdá slovem Božím, sám sobě škodí; ale kdož se bojí přikázaní, odplaceno mu bude.
14 Наука премудрого — крини́ця життя, щоб віддали́тися від пасток сме́рти.
Naučení moudrého jest pramen života, k vyhýbání se osídlům smrti.
15 Добрий розум прино́сить приємність, а дорога зрадли́вих — погу́ба для них.
Rozum dobrý dává milost, cesta pak převrácených jest tvrdá.
16 Кожен розумний за мудрістю робить, а безу́мний глупо́ту показує.
Každý důmyslný dělá uměle, ale blázen rozprostírá bláznovství.
17 Безбожний посо́л у нещастя впаде́, а вірний посол — немов лік.
Posel bezbožný upadá v neštěstí, jednatel pak věrný jest lékařství.
18 Хто ламає поу́ку — убозтво та га́ньба тому́, а хто береже осторо́гу — шанований він.
Chudoba a lehkost potká toho, jenž se vytahuje z kázně; ale kdož ostříhá naučení, zveleben bude.
19 Ви́конане побажа́ння приємне душі, а вступи́тись від зла — то оги́да безумним.
Žádost naplněná sladká jest duši, ale ohavnost jest bláznům odstoupiti od zlého.
20 Хто з мудрими ходить, той мудрим стає, а хто товаришу́є з безу́мним, той лиха набу́де.
Kdo chodí s moudrými, bude moudrý; ale kdo tovaryší s blázny, setřín bude.
21 Грішників зло доганя́є, а праведним Бог надолу́жить добром.
Hříšníky stihá neštěstí, ale spravedlivým odplatí Bůh dobrým.
22 Добрий лишає спа́док і ону́кам, маєток же грішника схо́ваний буде для праведного.
Dobrý zanechává dědictví vnukům, ale zboží hříšného zachováno bývá spravedlivému.
23 Убогому буде багато поживи і з поля невпра́вного, та деякі гинуть з безпра́в'я.
Hojnost jest pokrmů na rolí chudých, někdo pak hyne skrze nerozšafnost.
24 Хто стримує різку свою, той нена́видить сина свого, хто ж кохає його, той шукає для ньо́го карта́ння.
Kdo zdržuje metlu svou, nenávidí syna svého; ale kdož ho miluje, za času jej tresce.
25 Праведний їсть, скільки схоче душа, живіт же безбожників за́всіди брак відчуває.
Spravedlivý jí až do nasycení duše své, břicho pak bezbožných nedostatek trpí.
