Приповісті 10

1 Син мудрий — потіха для батька, а син нерозумний — то смуток для неньки його.

امثال سلیمان: پسر عاقل پدرش را شاد می‌سازد، اما پسر نادان باعث غم مادرش می‌گردد.

2 Не поможуть неправедні скарби, а справедливість від смерти визво́лює.

ثروتی که از راه نادرست به دست آمده باشد نفعی به انسان نمی‌رساند، اما درستکاری به او سعادت دائمی می‌بخشد.

3 Не допустить Господь голодува́ти душу праведного, а набу́ток безбожників згине.

خداوند نمی‌گذارد مرد درستکار گرسنگی بکشد و یا مرد شریر به آرزوی خود برسد.

4 Ледача рука до убо́зтва веде, рука ж роботя́ща збагачує.

آدمهای تنبل، فقیر می‌شوند، ولی اشخاص کوشا ثروتمند می‌گردند.

5 Хто літом збирає — син мудрий, хто ж дрімає в жнива́ — син безпутній.

کسی که به موقع محصول خود را برداشت می‌کند عاقل است، اما کسی که موقع برداشت محصول می‌خوابد مایهٔ ننگ است.

6 Благослове́нства на голову праведного, а уста безбожним прикриє наси́льство.

بر سر درستکاران برکت‌هاست، اما وجود بدکاران از ظلم و لعنت پوشیده است.

7 Пам'ять про праведного — на благослове́ння, а йме́ння безбожних загине.

نیکان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدکاران به فراموشی سپرده می‌شود.

8 Заповіді мудросердий приймає, але́ дурногу́бий впаде́.

شخص عاقل پند و اندرز را می‌پذیرد، اما نادان یاوه‌گو هلاک می‌شود.

9 Хто в невинності ходить, той ходить безпечно, а хто кривить дороги свої, буде ви́явлений.

قدمهای شخص درستکار ثابت و استوار است، ولی شخص کجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.

10 Хто оком моргає, той смуток дає, але дурногу́бий впаде́.

آن که با نیت بد چشمک می‌زند سبب رنجش می‌شود، اما آن که بی‌پرده نکوهش می‌کند باعث صلح می‌شود.

11 Уста праведного — то джерело життя, а уста безбожним прикриє насильство.

دهان درستکاران چشمهٔ حیات است، اما دهان شخص بدکار پر از نفرین می‌باشد.

12 Нена́висть побуджує сва́рки, а любов покриває всі ви́ни.

کینه و نفرت باعث نزاع می‌شود، اما محبت گناه دیگران را می‌بخشد.

13 В устах розумного мудрість знахо́диться, а різка — на спину безтя́много.

اشخاص دانا به خاطر سخنان حکیمانه‌شان مورد ستایش قرار می‌گیرند، اما اشخاص نادان چوب حماقت خود را می‌خورند.

14 Прихо́вують мудрі знання́, а уста нерозумного — близькі́ до загибелі.

در دهان شخص دانا سخنان سنجیده یافت می‌شود، اما آدم نادان نسنجیده سخن می‌گوید و خرابی به بار می‌آورد.

15 Маєток багатого — місто тверди́нне його, поги́біль убогих — їхні зли́дні.

ثروت شخص ثروتمند قلعۀ اوست، اما بینوایی شخص فقیر او را از پای درمی‌آورد.

16 Дорібок праведного — на життя, прибу́ток безбожного — в гріх.

درآمد شخص درستکار به زندگی او رونق می‌بخشد، اما شخص بدکار درآمد خود را در راههای گناه‌آلود بر باد می‌دهد.

17 Хто напу́чування стереже́ — той на сте́жці життя, а хто нехту́є карта́ння, той блу́дить.

کسی که تأدیب را می‌پذیرد در راه حیات گام برمی‌دارد، اما کسی که نمی‌خواهد اصلاح گردد، به گمراهی کشیده می‌شود.

18 Хто нена́висть ховає, в того губи брехли́ві, а хто на́клепи ширить, той дурнове́рхий.

کسی که کینه‌اش را پنهان می‌کند آدم نادرستی است. شخصی که شایعات بی‌اساس را پخش می‌کند نادان است.

19 Не бракує гріха в многомо́вності, а хто стримує губи свої, той розумний.

پرحرفی، انسان را به سوی گناه می‌کشاند. عاقل کسی است که زبانش را مهار کند.

20 Язик праведного — то добі́рне срібло́, а розум безбожних — мізе́рний.

سخنان عادلان مانند نقره گرانبهاست، اما سخنان بدکاران هیچ ارزشی ندارد.

21 Пасу́ть багатьох губи праведного, безглузді ж умирають з неро́зуму.

سخنان خوب عادلان، دیگران را احیا می‌کند، اما حماقت نادانان باعث مرگ خودشان می‌شود.

22 Благослове́ння Господнє — воно збагачає, і сму́тку воно не прино́сить з собою.

برکت خداوند انسان را ثروتمند می‌سازد بدون اینکه زحمتی برای وی به بار آورد.

23 Нешляхе́тне робити — заба́ва неві́гласа, а мудрість — люди́ні розумній.

آدم نادان از عمل بد لذت می‌برد و شخص دانا از حکمت.

24 Чого нечести́вий боїться, те при́йде на нього, а пра́гнення праведних спо́вняться.

آنچه بدکاران از آن می‌ترسند بر سرشان می‌آید، اما نیکان به آرزوی خود می‌رسند.

25 Як буря, яка пронесе́ться, то й гине безбожний, а праведний має дові́чну осно́ву.

بلا و مصیبت چون گردباد از راه می‌رسد و بدکاران را با خود می‌برد، اما شخص درستکار مانند صخره، پا برجا می‌ماند.

26 Як о́цет зубам, і як дим для оче́й, так лінивий для тих, хто його посилає.

هرگز از آدم تنبل نخواه برای تو کاری انجام دهد؛ او مثل دودی است که به چشم می‌رود و مانند سرکه‌ای است که دندان را کند می‌کند.

27 Страх Господній примножує днів, а ро́ки безбожних вкоро́тяться.

خداترسی سالهای عمر انسان را زیاد می‌کند، اما شرارت از عمر او می‌کاهد.

28 Сподіва́ння для праведних — радість, а наді́я безбожних загине.

امید درستکاران به شادی می‌انجامد، اما امید بدکاران بر باد می‌رود.

29 Дорога Господня — тверди́ня неви́нним, а заги́біль — злочинцям.

خدا برای نیکان قلعه‌ای محافظ است، اما او بدان را هلاک خواهد کرد.

30 Повік праведний не захита́ється, а безбожники не поживуть на землі.

درستکاران همیشه از امنیت برخوردار خواهند بود، اما بدکاران بر زمین، زنده نخواهند ماند.

31 Уста праведного дають мудрість, а лукавий язик буде втятий.

از دهان درستکاران غنچه‌های حکمت می‌شکفد، اما زبان دروغگویان از ریشه کنده خواهد شد.

32 Уста праведного уподо́бання знають, а уста безбожних — лука́вство.

عادلان همیشه سخنان خوشایند بر زبان می‌آورند، اما دهان بدکاران از سخنان نیشدار پر است.