Приповісті 1
1 При́повісті Соломона, сина Давидового, царя Ізраїлевого, —
İsrail padşahı Davud oğlu Süleymanın məsəlləri:
2 щоб пізна́ти премудрість і карність, щоб зрозуміти розсу́дні слова́,
Hikmət və tərbiyəyə malik olmaq, Müdrik sözləri dərk etmək üçün,
3 щоб прийняти напоу́млення мудрости, праведности, і пра́ва й простоти,
Salehlik, ədalət, insaf barədə İdrak tərbiyəsi almaq üçün,
4 щоб мудрости дати простоду́шним, юнако́ві — пізна́ння й розва́жність.
Cahillərə uzaqgörənlik, Gənc oğlana bilik və dərrakə vermək üçün;
5 Хай послухає мудрий — і примно́жить науку, а розумний здобу́де хай мудрих думо́к,
Qoy hikmətli qulaq asıb müdrikliyini artırsın, Dərrakəli adam sağlam məsləhət alsın.
6 щоб пізнати ту при́повість та загадко́ве говорення, слова мудреці́в та їхні за́гадки.
Bu yolla insanlar məsəl və kinayələri, Hikmətlilərin sözlərini və müəmmalarını anlasınlar.
7 Страх Господній — початок прему́дрости, — нерозумні пого́рджують мудрістю та напу́чуванням.
Rəbb qorxusu biliyin başlanğıcıdır, Amma səfehlər hikmət və tərbiyəyə xor baxar.
8 Послухай, мій сину, напу́чення батька свого́, і не відкидай науки матері своєї, —
Oğlum, ata tərbiyəsinə qulaq as, Ananın öyrətdiklərini kənara atma.
9 вони бо хороший вінок для твоєї голови, і прикра́са на шию твою.
Onlar başını gözəl çələng kimi, Boynunu boyunbağı kimi bəzər.
10 Мій сину, як грішники будуть тебе намовляти, — то з ними не згоджуйся ти!
Oğlum, qoyma səni günahkarlar azdırsın.
11 Якщо скажуть вони: „Ходи з нами, чатуймо на кров, безпричи́нно засядьмо на неповинного,
Desələr ki: «Gəl bizimlə pusqu qurub qan tökək, Nahaq yerə günahsızları güdək,
Gəl onları ölülər diyarı kimi diri-diri udaq, Tamam qəbirə düşənlərə bənzəsinlər. (Sheol h7585)
13 Ми зна́йдемо всіляке багатство цінне́, перепо́внимо здо́биччю наші хати́.
Onda çoxlu qiymətli sərvət taparıq, Evlərimizi talan malı ilə doldurarıq.
14 Жеребо́к свій ти кинеш із нами, — буде са́ква одна для всіх нас“, —
Bizə qoşul, Qoy kisəmiz bir olsun»,
15 сину мій, — не ходи ти доро́гою з ними, спини́ но́гу свою від їхньої сте́жки,
Oğlum, onlara qoşulma, Yollarına ayaq basma.
16 бо біжать їхні но́ги на зло, і поспішають, щоб кров проливати!
Çünki onların ayaqları pisliyə tərəf qaçar, Qan tökməyə tələsər.
17 Бож нада́рмо поставлена сі́тка на о́чах усього крила́того:
Bir quşun gözü önündə Tələ qurmaq faydasızdır.
18 то вони на кров власну чату́ють, засідають на душу свою!
Çünki onların qurduğu pusqu öz qanlarını tökmək üçündür, Güdməkləri öz canları üçündür.
19 Такі то доро́ги усіх, хто за́здрий чужого добра: воно́ бере душу свого власника́!
Tamahkarın yolu həmişə belədir, Tamahı onun canını alar.
20 Кличе мудрість на вулиці, на пло́щах свій голос дає,
Hikmət bayırda ucadan çağırır, Meydanlarda onun səsi ucalır.
21 на шумли́вих місцях проповідує, у місті при входах до брам вона каже слова́ свої:
O, səsli-küylü küçələrin başında çağırır, Şəhər darvazalarında deyir:
22 „Доки ви, нерозумні, глупо́ту любитимете? Аж доки насмі́шники будуть кохатись собі в глузува́нні, а безглу́зді нена́видіти будуть знания́?
«Ey cahillər, nə vaxtadək Cəhaləti sevəcəksiniz? Nə vaxtadək rişxəndçilər rişxənddən zövq alacaq, Axmaqların bilikdən zəhləsi gedəcək?
23 Зверніться но ви до карта́ння мого́, — ось я виллю вам духа свого, сповіщу́ вам слова свої!
Məzəmmətimdən düzəlsəydiniz, Ruhumu üstünüzə tökərdim, Sözlərimi sizə bildirərdim.
24 Бо кликала я, та відмовились ви, простягла́ була руку свою, та ніхто не прислу́хувався!
Sizi çağıranda məni rədd etdiniz, Əlimi uzadanda əhəmiyyət vermədiniz.
25 І всю раду мою ви відкинули, карта́ння ж мого не схотіли!
Bütün nəsihətlərimi boş saydınız, Məzəmmətlərimi qəbul etmədiniz.
26 Тож у вашім нещасті сміятися буду і я, насміха́тися буду, як при́йде ваш страх.
Ona görə də sizin üzərinizə bəla gələndə güləcəyəm, Dəhşət sizi bürüyəndə,
27 Коли при́йде ваш страх, немов вихор, і прива́литься ваше нещастя, мов буря, як при́йде недоля та у́тиск на вас,
Tufan kimi dəhşət sizə hücum çəkəndə, Sizə qasırğa kimi bəla gələndə, Dara, əziyyətə düşəndə istehza edəcəyəm.
28 тоді кликати бу́дуть мене, але не відпові́м, будуть шукати мене, та не зна́йдуть мене, —
O vaxt məni çağıranlara cavab verməyəcəyəm, Səylə axtarsalar da, məni tapa bilməyəcəklər.
29 за те, що науку знена́виділи, і не ви́брали стра́ху Господнього,
Çünki onlar biliyə nifrət etdilər, Rəbdən qorxmaq istəmədilər,
30 не хотіли поради моєї, пого́рджували всіма моїми доко́рами!
Nəsihətimi istəmədilər, Hər məzəmmətimi rədd etdilər.
31 І тому́ хай їдять вони з пло́ду дороги своєї, а з порад своїх хай насища́ються, —
Buna görə də öz yollarının bəhrəsini yeyəcəklər, Öz nəsihətləri ilə doyacaqlar.
32 бо відсту́пство безумних заб'є їх, і безпе́чність безтя́мних їх ви́губить!
Cahili özbaşınalığı öldürəcək, Axmağı laqeydliyi məhv edəcək.
33 А хто мене слухає, той буде жити безпе́чно, і буде спокійний від страху перед злом!“
Mənə qulaq asanlarsa əmin-amanlıqda yaşayacaq, Rahatlıq tapacaq, pislikdən qorxmayacaq».
