Від Марка 5
1 І на другий бік моря вони прибули́, до землі Гадари́нської.
అథ తూ సిన్ధుపారం గత్వా గిదేరీయప్రదేశ ఉపతస్థుః|
2 І як вийшов Він із чо́вна, то зараз Його перестрів чоловік із могильних пече́р, що мав духа нечистого.
నౌకాతో నిర్గతమాత్రాద్ అపవిత్రభూతగ్రస్త ఏకః శ్మశానాదేత్య తం సాక్షాచ్ చకార|
3 Він ме́шкання мав у гроба́х, і ніхто й ланцюга́ми зв'язати не міг його,
స శ్మశానేఽవాత్సీత్ కోపి తం శృఙ్ఖలేన బద్వ్వా స్థాపయితుం నాశక్నోత్|
4 бо часто кайда́нами та ланцюга́ми в'язали його, але він розривав ланцюги́ та кайда́ни торо́щив, — і ніхто не міг угамува́ти його.
జనైర్వారం నిగడైః శృఙ్ఖలైశ్చ స బద్ధోపి శృఙ్ఖలాన్యాకృష్య మోచితవాన్ నిగడాని చ భంక్త్వా ఖణ్డం ఖణ్డం కృతవాన్ కోపి తం వశీకర్త్తుం న శశక|
5 І він повсякча́с перебува́в день і ніч у гроба́х та в гора́х, — і кричав, і бився об камі́ння.
దివానిశం సదా పర్వ్వతం శ్మశానఞ్చ భ్రమిత్వా చీత్శబ్దం కృతవాన్ గ్రావభిశ్చ స్వయం స్వం కృతవాన్|
6 А коли він Ісуса побачив здале́ка, то прибіг, і вклонився Йому,
స యీశుం దూరాత్ పశ్యన్నేవ ధావన్ తం ప్రణనామ ఉచైరువంశ్చోవాచ,
7 і закричав гучни́м голосом, кажучи: „Що до мене Тобі, Ісусе, Сину Бога Всеви́шнього? Богом Тебе заклинаю, — не муч Ти мене!“
హే సర్వ్వోపరిస్థేశ్వరపుత్ర యీశో భవతా సహ మే కః సమ్బన్ధః? అహం త్వామీశ్వరేణ శాపయే మాం మా యాతయ|
8 Бо сказав Він йому: „Вийди, ду́ше нечистий, із люди́ни!“
యతో యీశుస్తం కథితవాన్ రే అపవిత్రభూత, అస్మాన్నరాద్ బహిర్నిర్గచ్ఛ|
9 І запитав Він його: „Як тобі на ім'я́?“А той відповів: „Леґіо́н мені йме́ння — багато бо нас“.
అథ స తం పృష్టవాన్ కిన్తే నామ? తేన ప్రత్యుక్తం వయమనేకే ఽస్మస్తతోఽస్మన్నామ బాహినీ|
10 І він Його ду́же просив, щоб їх не висилав із тієї землі.
తతోస్మాన్ దేశాన్న ప్రేషయేతి తే తం ప్రార్థయన్త|
11 Пасся ж там на горі гурт великий свине́й.
తదానీం పర్వ్వతం నికషా బృహన్ వరాహవ్రజశ్చరన్నాసీత్|
12 І просилися де́мони, кажучи: „Пошли нас у свине́й, щоб у них ми ввійшли“.
తస్మాద్ భూతా వినయేన జగదుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ ప్రహిణు|
13 І дозволив Він їм. І повихо́дили духи нечисті, і в свиней увійшли́. І гурт кинувся з кручі до моря, — а було зо дві тисячі їх — і вони потопилися в морі.
యీశునానుజ్ఞాతాస్తేఽపవిత్రభూతా బహిర్నిర్యాయ వరాహవ్రజం ప్రావిశన్ తతః సర్వ్వే వరాహా వస్తుతస్తు ప్రాయోద్విసహస్రసంఙ్ఖ్యకాః కటకేన మహాజవాద్ ధావన్తః సిన్ధౌ ప్రాణాన్ జహుః|
14 А їхні пастухи повтікали та в місті й по селах звістили. І повихо́дили люди побачити, що́ сталось.
తస్మాద్ వరాహపాలకాః పలాయమానాః పురే గ్రామే చ తద్వార్త్తం కథయాఞ్చక్రుః| తదా లోకా ఘటితం తత్కార్య్యం ద్రష్టుం బహిర్జగ్ముః
15 І прийшли до Ісуса й побачили, що той біснуватий, що мав леґіо́на, убра́ний сидів, і при умі, — і полякались вони.
యీశోః సన్నిధిం గత్వా తం భూతగ్రస్తమ్ అర్థాద్ బాహినీభూతగ్రస్తం నరం సవస్త్రం సచేతనం సముపవిష్టఞ్చ దృష్ట్వా బిభ్యుః|
16 Самови́дці ж їм розповіли́, що́ сталося з тим біснуватим, також про свиней.
తతో దృష్టతత్కార్య్యలోకాస్తస్య భూతగ్రస్తనరస్య వరాహవ్రజస్యాపి తాం ధటనాం వర్ణయామాసుః|
17 І вони стали благати Його, щоб пішов Собі з їхнього кра́ю.
తతస్తే స్వసీమాతో బహిర్గన్తుం యీశుం వినేతుమారేభిరే|
18 А як Він сів до чо́вна, то біснуватий став просити Його, щоб залиши́тися з Ним.
అథ తస్య నౌకారోహణకాలే స భూతముక్తో నా యీశునా సహ స్థాతుం ప్రార్థయతే;
19 Ісус же йому не дозволив, а промовив до нього: „Іди до дому свого, до своїх, і їм розпові́ж, які речі великі Госпо́дь учинив тобі, і як змилувався над тобою!“
కిన్తు స తమననుమత్య కథితవాన్ త్వం నిజాత్మీయానాం సమీపం గృహఞ్చ గచ్ఛ ప్రభుస్త్వయి కృపాం కృత్వా యాని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని తాన్ జ్ఞాపయ|
20 І пішов він та в Десятимісті зачав пропові́дувати, які речі великі Ісус учинив йому. І всі дивувались!
అతః స ప్రస్థాయ యీశునా కృతం తత్సర్వ్వాశ్చర్య్యం కర్మ్మ దికాపలిదేశే ప్రచారయితుం ప్రారబ్ధవాన్ తతః సర్వ్వే లోకా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
21 І коли переплив Ісус чо́вном на то́й бік ізнов, то до Нього зібралось багато наро́ду. І був Він над морем.
అనన్తరం యీశౌ నావా పునరన్యపార ఉత్తీర్ణే సిన్ధుతటే చ తిష్ఠతి సతి తత్సమీపే బహులోకానాం సమాగమోఽభూత్|
22 І приходить один із старши́х синагоги, на ймення Яі́р, і, як побачив Його, припадає до ніг Йому,
అపరం యాయీర్ నామ్నా కశ్చిద్ భజనగృహస్యాధిప ఆగత్య తం దృష్ట్వైవ చరణయోః పతిత్వా బహు నివేద్య కథితవాన్;
23 і ду́же благає Його та говорить: „Моя дочка́ кінча́ється. Прийди ж, поклади Свої руки на неї, щоб видужала та жила́!“
మమ కన్యా మృతప్రాయాభూద్ అతో భవానేత్య తదారోగ్యాయ తస్యా గాత్రే హస్తమ్ అర్పయతు తేనైవ సా జీవిష్యతి|
24 І пішов Він із ним. За Ним на́товп великий ішов, і тиснувсь до Нього.
తదా యీశుస్తేన సహ చలితః కిన్తు తత్పశ్చాద్ బహులోకాశ్చలిత్వా తాద్గాత్రే పతితాః|
25 А жінка одна, що дванадцять ро́ків хворою на кровоте́чу була́,
అథ ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగేణ
26 що чимало нате́рпілася від багатьох лікарів, і витратила все добро своє, та ніякої помочі з того не мала, а прийшла ще до гіршого,
శీర్ణా చికిత్సకానాం నానాచికిత్సాభిశ్చ దుఃఖం భుక్తవతీ చ సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి నారోగ్యం ప్రాప్తా చ పునరపి పీడితాసీచ్చ
27 як зачула вона про Ісуса, підійшла через на́товп ізза́ду, і доторкну́лась до одежі Його.
యా స్త్రీ సా యీశో ర్వార్త్తాం ప్రాప్య మనసాకథయత్ యద్యహం తస్య వస్త్రమాత్ర స్ప్రష్టుం లభేయం తదా రోగహీనా భవిష్యామి|
28 Бо вона говорила про себе: „Коли хоч доторкнусь до одежі Його, то оду́жаю“.
అతోహేతోః సా లోకారణ్యమధ్యే తత్పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రం పస్పర్శ|
29 І висохло хвилі тієї джерело́ кровотечі її, і тілом відчула вона, що видужала від неду́ги!
తేనైవ తత్క్షణం తస్యా రక్తస్రోతః శుష్కం స్వయం తస్మాద్ రోగాన్ముక్తా ఇత్యపి దేహేఽనుభూతా|
30 І в ту мить Ісус вичув у Собі, що вийшла з Нього сила. І Він до наро́ду звернувся й спитав: „Хто́ доторкнувсь до Моєї одежі?“
అథ స్వస్మాత్ శక్తి ర్నిర్గతా యీశురేతన్మనసా జ్ఞాత్వా లోకనివహం ప్రతి ముఖం వ్యావృత్య పృష్టవాన్ కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టం?
31 І відказали Йому Його учні: „Ти бачиш, що тисне на Тебе наро́д, а питаєшся: Хто́ доторкнувся до Мене?“
తతస్తస్య శిష్యా ఊచుః భవతో వపుషి లోకాః సంఘర్షన్తి తద్ దృష్ట్వా కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టమితి కుతః కథయతి?
32 А Він навкруги́ поглядав, щоб побачити ту, що зробила оце.
కిన్తు కేన తత్ కర్మ్మ కృతం తద్ ద్రష్టుం యీశుశ్చతుర్దిశో దృష్టవాన్|
33 І жінка злякалась та затрусилась, бо знала, що сталося їй. І вона підійшла, і впала ницьма перед Ним, — і всю правду Йому розпові́ла.
తతః సా స్త్రీ భీతా కమ్పితా చ సతీ స్వస్యా రుక్ప్రతిక్రియా జాతేతి జ్ఞాత్వాగత్య తత్సమ్ముఖే పతిత్వా సర్వ్వవృత్తాన్తం సత్యం తస్మై కథయామాస|
34 А Він їй сказав: „Твоя віра, о до́чко, спасла тебе; іди з ми́ром, і здоровою будь від своєї неду́ги!“
తదానీం యీశుస్తాం గదితవాన్, హే కన్యే తవ ప్రతీతిస్త్వామ్ అరోగామకరోత్ త్వం క్షేమేణ వ్రజ స్వరోగాన్ముక్తా చ తిష్ఠ|
35 Як Він ще говорив, приходять ось від старшини́ синагоги та й кажуть: „Дочка́ твоя вмерла; чого ще турбуєш Учителя?“
ఇతివాక్యవదనకాలే భజనగృహాధిపస్య నివేశనాల్ లోకా ఏత్యాధిపం బభాషిరే తవ కన్యా మృతా తస్మాద్ గురుం పునః కుతః క్లిశ్నాసి?
36 А Ісус, як почув слово сказане, промовляє до старшини́ синагоги: „Не лякайсь, — тільки віруй!
కిన్తు యీశుస్తద్ వాక్యం శ్రుత్వైవ భజనగృహాధిపం గదితవాన్ మా భైషీః కేవలం విశ్వాసిహి|
37 І Він не дозволив іти за Собою ніко́му, тільки Петрові та Якову, та Іванові, братові Якова.
అథ పితరో యాకూబ్ తద్భ్రాతా యోహన్ చ ఏతాన్ వినా కమపి స్వపశ్చాద్ యాతుం నాన్వమన్యత|
38 І приходять у дім старшини́ синаго́ги, і Він бачить метушню́ та людей, що плакали та голоси́ли.
తస్య భజనగృహాధిపస్య నివేశనసమీపమ్ ఆగత్య కలహం బహురోదనం విలాపఞ్చ కుర్వ్వతో లోకాన్ దదర్శ|
39 А ввійшовши, сказав Він до них: „Чого ви мету́шитеся та плачете? Не вмерло дівча́, але спить!“
తస్మాన్ నివేశనం ప్రవిశ్య ప్రోక్తవాన్ యూయం కుత ఇత్థం కలహం రోదనఞ్చ కురుథ? కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
40 І вони насміхалися з Нього. А Він усіх ви́провадив, узяв батька дівчати та матір, та тих, хто був із Ним, і ввійшов, де лежало дівча.
తస్మాత్తే తముపజహసుః కిన్తు యీశుః సర్వ్వాన బహిష్కృత్య కన్యాయాః పితరౌ స్వసఙ్గినశ్చ గృహీత్వా యత్ర కన్యాసీత్ తత్ స్థానం ప్రవిష్టవాన్|
41 І взяв Він за руку дівча та й промовив до нього: „Таліта́, ку́мі“що значить: „Дівча́тко, кажу́ тобі — встань!“
అథ స తస్యాః కన్యాయా హస్తౌ ధృత్వా తాం బభాషే టాలీథా కూమీ, అర్థతో హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ ఇత్యాజ్ఞాపయామి|
42 І в ту мить підвелося й ходило дівча́; а ро́ків мало з дванадцять. І всі зараз жахнулися з дива великого!
తునైవ తత్క్షణం సా ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యా పోత్థాయ చలితుమారేభే, ఇతః సర్వ్వే మహావిస్మయం గతాః|
43 А Він наказав їм суво́ро, щоб ніхто не довідавсь про це. І дати їй їсти звелів.
తత ఏతస్యై కిఞ్చిత్ ఖాద్యం దత్తేతి కథయిత్వా ఏతత్కర్మ్మ కమపి న జ్ఞాపయతేతి దృఢమాదిష్టవాన్|
