Плач Єремії 5
1 Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
