Плач Єремії 5
1 Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —
Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
2 наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!
Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
3 Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!
He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
4 Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.
Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
5 У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!
Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
6 До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!
Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
7 Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!
I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
8 Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.
Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
9 Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.
E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
10 Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,
Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
11 Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.
Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
12 Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.
Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
13 Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.
Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
14 Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,
Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
15 втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.
Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
16 Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —
Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
17 тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,
Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
18 через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.
Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
19 Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:
Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
20 Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?
He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
21 Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!
Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
22 Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?
Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
