< Йов 9 >

1 А Йов відповів та й сказав:
Därefter tog Job till orda och sade:
2 Справді пізнав я, що так. Та як оправда́тись люди́ні земній перед Богом?
Ja, förvisso vet jag att så är; huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?
3 Якщо вона схоче на прю стати з Ним, — Він відповіді їй не дасть ні на о́дне із тисячі ска́ржень.
Vill han gå till rätta med henne, så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.
4 Він мудрого серця й могутньої сили; хто був проти Нього упертий — і ці́лим зостався?
Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft, vem kan trotsa honom och dock slippa undan;
5 Він го́ри зриває, й не знають вони, що в гніві Своїм Він їх переверну́в.
honom som oförtänkt flyttar bort berg och omstörtar dem i sin vrede;
6 Він землю трясе́ з її місця, і стовпи́ її тру́сяться.
honom som kommer jorden att vackla från sin plats, och dess pelare bäva därvid;
7 Він сонцеві скаже, — й не сходить воно, і Він запеча́тує зо́рі.
honom som befaller solen, så går hon icke upp, och som sätter stjärnorna under försegling;
8 Розтягує небо Він Сам, і хо́дить по мо́рських висо́тах,
honom som helt allena spänner ut himmelen och skrider fram över havets toppar;
9 Він Во́за створив, Оріо́на та Волосожа́ра, та зо́рі півде́нні.
honom som har gjort Karlavagnen och Orion, Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;
10 Він чинить велике та недосліди́ме, предивне, якому немає числа!
honom som gör stora och outrannsakliga ting och under, flera än någon kan räkna?
11 Ось Він надо мною прохо́дить, та я не побачу, і Він пере́йде, а я не пригля́нусь до Нього
Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det, han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.
12 Ось Він схо́пить кого, — хто заве́рне Його, хто скаже Йому: що́ Ти робиш?
Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom? Vem kan säga till honom: »Vad gör du?»
13 Бог гніву Свойого не спи́нить, під Ним гнуться Рага́вові помічники́, —
Gud, han ryggar icke sin vrede; för honom har Rahabs följe måst böja sig;
14 що ж тоді відпові́м я Йому́? Які я слова́ підберу́ проти Нього,
huru skulle jag då våga svara honom, välja ut ord till att tala med honom?
15 я, який коли б був справедли́вий, то не відповідав би, я, що благаю свойо́го Суддю?
Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara; jag finge anropa min motpart om misskund.
16 Коли б я взива́в, а Він мені відповідь дав, — не повірю, що вчув би мій голос,
Och om han än svarade mig på mitt rop, så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.
17 Він, що бурею може розте́рти мене та помно́жити рани мої безневи́нно.
Ty med storm hemsöker han mig och slår mig med sår på sår, utan sak.
18 Не дає Він мені й зве́сти духа мого, бо мене насича́є гірко́тою.
Han unnar mig icke att hämta andan; nej, med bedrövelser mättar han mig.
19 Коли ходить про силу, то Він Всемогутній, коли ж ходить про суд, — хто посві́дчить мені?
Gäller det försteg i kraft: »Välan, jag är redo!», gäller det rätt: »Vem ställer mig till ansvar?»
20 Якщо б справедливим я був, то осу́дять мене мої у́ста, якщо я безневи́нний, то вчинять мене винува́тим.
Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig; vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.
21 Я невинний, проте́ своєї душі я не знаю, і не ра́дий життям своїм я.
Men ostrafflig är jag! Jag aktar ej mitt liv, jag frågar icke efter, om jag får leva.
22 Це одне, а тому́ я кажу́: невинного як і лукавого Він вигубля́є.
Det må gå som det vill, nu vare det sagt: han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.
23 Якщо нагло бич смерть заподі́ює, — Він з про́би невинних сміється.
Om en landsplåga kommer med plötslig död, så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.
24 У ру́ку безбожного да́на земля, та Він лиця су́ддів її закриває. Як не Він, тоді хто?
Jorden är given i de ogudaktigas hand, och täckelse sätter han för dess domares ögon. Är det ej han som gör det, vem är det då?
25 А дні мої стали швидкіші, як той скорохо́д, повтікали, не бачили доброго,
Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare, de fly bort utan att hava sett någon lycka;
26 промину́ли, немов ті човни́ очере́тяні, мов орел, що несеться на здо́бич.
de ila åstad såsom en farkost av rör, såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.
27 Якщо я скажу́: Хай забуду своє наріка́ння, хай зміню́ я обличчя своє й підбадьо́рюся,
Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer, att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,
28 то боюся всіх сму́тків своїх, і я знаю, що Ти не очи́стиш мене.
Så måste jag dock bäva för alla mina kval; jag vet ju att du icke skall döma mig fri.
29 Все одно буду я́ винува́тий, то на́що надармо я мучитися бу́ду?
Nej, såsom skyldig måste jag stå där; varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?
30 Коли б я умився снігово́ю водою, і почи́стив би лу́гом долоні свої,
Om jag än tvår mig i snö och renar mina händer i lutsalt,
31 то й тоді Ти до гро́бу опу́стиш мене, і учи́нить бридки́м мене о́діж моя.
så skall du dock sänka mig ned i pölen, så att mina kläder måste vämjas vid mig.
32 Бо Він не люди́на, як я, й Йому відповіді я не дам, і не пі́демо ра́зом на суд,
Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom, ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;
33 поміж нами нема посере́дника, що поклав би на нас на обо́х свою руку.
ingen skiljeman finnes mellan oss, ingen som har myndighet över oss båda.
34 Нехай забере Він від мене Свойого бича́, Його ж страх хай мене не жахає,
Må han blott vända av från mig sitt ris, och må fruktan för honom ej förskräcka mig;
35 тоді буду казати, й не буду боятись Його, бо я не такий сам з собою!
då skall jag tala utan att rädas för honom, ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.

< Йов 9 >