Йов 8
1 І заговорив шух'я́нин Білда́д та й сказав:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 „Аж доки ти бу́деш таке тереве́нити? І доки слова́ твоїх уст будуть вітром бурхли́вим?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Чи Бог скри́влює суд, і хіба Всемогу́тній викри́влює правду?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Якщо твої діти згріши́ли Йому, то Він їх віддав в руку їх беззако́ння!
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Якщо ти зверта́тися будеш до Бога, і бу́деш блага́ти Всемогу́тнього,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 якщо чистий ти та безневи́нний, — то тепер Він тобі Свою милість пробу́дить, і напо́внить оселю твою справедли́вістю,
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 і хоч твій поча́ток нужде́нний, але́ твій кінець буде ве́льми великий!
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Поспитай в покоління давні́шого, і міцно збагни́ батьків їхніх, —
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 бо ми ж учора́шні, й нічо́го не знаєм, бо тінь — наші дні на землі, —
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 отож вони на́вчать тебе, тобі скажуть, і з серця свойо́го слова́ подаду́ть:
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Чи папі́рус росте без болота? Чи росте очере́т без води?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Він іще в доспіва́нні своїм, не зривається, але сохне раніш за всіля́ку траву:
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 отакі то доро́ги всіх тих, хто забува́є про Бога! І згине надія безбожного,
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 бо його споді́вання — як те павути́ння, і як дім павукі́в — його певність
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 На свій дім опира́ється, та не встоїть, тримається міцно за ньо́го, — й не вде́ржиться він.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Він зеленіє на сонці, й галу́зки його випина́ються понад садка́ його, —
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 на купі каміння сплело́ся коріння його, воно між камі́ння вросло́:
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Якщо вирвуть його з його місця, то зречеться його́: тебе я не бачило!
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Така радість дороги його, а з по́роху інші ростуть.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Тож невинного Бог не цурається, і не буде тримати за ру́ку злочи́нців,
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 аж напо́внить уста́ твої сміхом, а губи твої — криком радости...
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Твої ненави́сники в сором зодя́гнуться, і намету безбожних не буде!“
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
