Йов 8
1 І заговорив шух'я́нин Білда́д та й сказав:
Unya mitubag si Bildad nga Suhitanon ug miingon,
2 „Аж доки ти бу́деш таке тереве́нити? І доки слова́ твоїх уст будуть вітром бурхли́вим?
“Hangtod kanus-a ka ba mosulti niining mga butanga? Hangtod kanus-a ang mga pulong sa imong baba mahisama sa makusog nga hangin?
3 Чи Бог скри́влює суд, і хіба Всемогу́тній викри́влює правду?
Tuison ba sa Dios ang hustisya? Tuison ba sa Makagagahom ang pagkamatarong?
4 Якщо твої діти згріши́ли Йому, то Він їх віддав в руку їх беззако́ння!
Ang imong mga anak nakasala batok kaniya; nasayod kita niini, kay gitugyan niya sila ngadto sa kamot sa ilang mga sala.
5 Якщо ти зверта́тися будеш до Бога, і бу́деш блага́ти Всемогу́тнього,
Apan pananglitan naningkamot ka sa pagpangita sa Dios ug gitugyan mo ang imong pangamuyo sa Makagagahom.
6 якщо чистий ти та безневи́нний, — то тепер Він тобі Свою милість пробу́дить, і напо́внить оселю твою справедли́вістю,
Pananglitan putli ka ug matarong; nan sigurado gayod nga siya mamuhat alang kanimo ug moganti kanimo uban ang panimalay nga gipanag-iya mo gayod.
7 і хоч твій поча́ток нужде́нний, але́ твій кінець буде ве́льми великий!
Bisan tuod diyutay ra imong gisugdan, sa gihapon mas magmauswagon pa ang imong kaulahiang kahimtang.
8 Поспитай в покоління давні́шого, і міцно збагни́ батьків їхніх, —
Palihog pangutan-a ang miagiing kaliwatan, ug susiha ang nakat-onan sa atong mga katigulangan.
9 бо ми ж учора́шні, й нічо́го не знаєм, бо тінь — наші дні на землі, —
(Kay natawo lamang kita sa kagahapon ug walay kasayoran tungod kay ang atong mga adlaw sa kalibotan sama lamang sa usa ka anino).
10 отож вони на́вчать тебе, тобі скажуть, і з серця свойо́го слова́ подаду́ть:
Dili ba sila motudlo ug mosugilon kanimo? Dili ba sila magasulti sa mga pulong gikan sa ilang kasingkasing?
11 Чи папі́рус росте без болота? Чи росте очере́т без води?
Motubo ba ang papyrus nga mga tanom kung walay lapok? Motubo ba ang mga bugang kung walay tubig?
12 Він іще в доспіва́нні своїм, не зривається, але сохне раніш за всіля́ку траву:
Samtang lunhaw pa kini ug dili pinutol, mangalaya kini una sa ubang mga tanom.
13 отакі то доро́ги всіх тих, хто забува́є про Бога! І згине надія безбожного,
Busa mao usab ang maagian sa tanan nga nahikalimot sa Dios, ang paglaom sa walay Dios mahanaw.
14 бо його споді́вання — як те павути́ння, і як дім павукі́в — його певність
Ang iyang kalig-on pagaputlon, ug ang iyang pagsalig sama ka huyang sa lawa-lawa.
15 На свій дім опира́ється, та не встоїть, тримається міцно за ньо́го, — й не вде́ржиться він.
Mosandig siya sa iyang balay, apan mangatumpag kini; pugngan niya kini, apan dili na kini molungtad.
16 Він зеленіє на сонці, й галу́зки його випина́ються понад садка́ його, —
Ilalom sa adlaw malunhaw siya, ug ang iyang mga salingsing molabaw sa tibuok tanaman.
17 на купі каміння сплело́ся коріння його, воно між камі́ння вросло́:
Ang iyang mga gamot mangapot duol sa nagtapok nga mga bato; mangita sila ug maayong kahimutangan taliwala sa kabatoan.
18 Якщо вирвуть його з його місця, то зречеться його́: тебе я не бачило!
Apan kung kining tawhana laglagon sa iyang dapit, nan kanang dapita molimod kaniya ug moingon, 'Wala gayod ako makakita kanimo.'
19 Така радість дороги його, а з по́роху інші ростуть.
Tan-awa, mao kini ang “kalipay” nga kinaiya sa usa ka tawo; ang ubang mga tanom manurok sa samang yuta nga iyang nahimutangan.
20 Тож невинного Бог не цурається, і не буде тримати за ру́ку злочи́нців,
Tan-awa, ang Dios dili gayod mosalikway sa tawong walay sala; ni motabang siya sa mga nagbuhat ug daotan.
21 аж напо́внить уста́ твої сміхом, а губи твої — криком радости...
Pagapun-on niya ang imong baba sa katawa, ang imong mga ngabil sa pagsinggit.
22 Твої ненави́сники в сором зодя́гнуться, і намету безбожних не буде!“
Kadtong nagdumot kanimo pagasul-oban sa kaulaw; ang tolda niadtong mga daotan mangawagtang.”
