Йов 39
1 Хіба́ ти пізнав час наро́дження ске́льних кози́ць? Хіба ти пильнував час мук по́роду ла́ні?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Чи на місяці лічиш, що спо́внитись мусять, і ві́даєш час їх наро́дження,
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 коли прикляка́ють вони, випускають дітей своїх, і звільняються від болів по́роду?
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Набираються сил їхні діти, на полі зростають, відхо́дять і більше до них не вертаються.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Хто пусти́в осла дикого вільним, і хто розв'язав ослу дикому пу́та,
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 якому призначив Я степ його домом, а місцем його пробува́ння — соло́ну пустиню?
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Він сміється із га́ласу міста, не чує він крику пого́нича.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 Що знахо́дить по го́рах, то паша його, і шукає він усього зеленого.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Чи захоче служити тобі однорі́г? Чи при я́слах твоїх ночуватиме він?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Чи ти одноро́га прив'я́жеш до його борозни́ поворо́ззям? Чи буде він боронува́ти за тобою долини?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Чи повіриш йому через те, що має він силу велику, — і свою працю на нього попу́стиш?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Чи повіриш йому, що він ве́рне насіння твоє, і збере тобі тік?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Крило стру́севе радісно б'ється, чи ж крило це й пір'ї́на леле́ки?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Бо я́йця свої він на землю кладе́ та в поросі їх вигріва́є,
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 і забува́, що нога може їх розчави́ти, а звір польови́й може їх розтопта́ти.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Він жорстокий відно́сно дітей своїх, ніби вони не його, а що праця його може бути надаре́мна, того не боїться,
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 бо Бог учинив, щоб забув він про мудрість, і не наділив його розумом.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 А за ча́су надхо́ду стрільців ударяє він кри́льми повітря, — і сміється з коня та з його верхівця́!
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Чи ти силу коне́ві даси, чи шию його ти зодя́гнеш у гриву?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Чи ти зробиш, що буде скакати він, мов сарана́? Величне іржа́ння його страшеле́зне!
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Б'є ногою в долині та ті́шиться силою, іде він насупроти зброї,
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 — сміється з страху́ й не жахається, і не верта́ється з-перед меча,
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 хоч дзво́нить над ним сагайда́к, ві́стря списо́ве та ра́тище!
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Він із шале́ністю та лютістю землю ковтає, і не вірить, що чути гук рогу.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 При кожному розі кричить він: „І-га!“і винюхує зда́лека бій, грім гетьма́нів та крик.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 Чи я́струб літає твоєю премудрістю, на пі́вдень простягує кри́ла свої?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 Чи з твойо́го нака́зу орел підіймається, і мо́стить кубло́ своє на висоті?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 На скелі заме́шкує він та ночує, на ске́льнім вершку́ та тверди́ні, —
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 ізвідти визо́рює ї́жу, дале́ко вдивляються очі його,
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 а його пташеня́та п'ють кров. Де ж забиті, там він“.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
