< Йов 37 >
1 Отож, і від цього тремтить моє серце і зру́шилось з місця свого́.
Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,
2 Ува́жливо слухайте гук Його голосу, і грім, що несеться із уст Його, —
Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin, Ağzından çıxan harayını eşidin!
3 його Він пускає попід усім небом, а світло Своє — аж на кі́нці землі.
Göy altında, hər yanda səs salır, Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.
4 За Ним грім ричить левом, гримить гу́ком своєї вели́чности, і його Він не стримує, почується голос Його.
Ardınca nərə vurur, Əzəmətli səsi ilə gurlayır, Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.
5 Бог предивно гримить Своїм голосом, вчиняє великі діла́, яких не розуміємо ми.
Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır, O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.
6 До снігу говорить Він: „Падай на землю!“а доще́ві та зливі: „Будьте сильні́!“
Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir, Leysana “şiddətlə tökül” deyir.
7 Він руку печа́тає ко́жній люди́ні, щоб пізнали всі люди про ді́ло Його.
Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə Hər kəsin əlini işdən saxlayır.
8 І звір входить у схо́вище, і живе в своїх лі́гвищах.
Heyvanlar yuvalarına çəkilir, Öz yerlərində qalır.
9 Із кімна́ти південної буря прихо́дить, а з вітру півні́чного — хо́лод.
Tufan otağından çıxır, Soyuq şimal yellərindən gəlir.
10 Від Божого по́диху лід повстає, і во́дна широкість тужа́віє.
Allahın nəfəsi suları dondurur, Ümman sular buz bağlayır.
11 Тако́ж Він обтя́жує ві́льгістю ту́чу, і світло своє розпоро́шує хмара,
Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir, Buludlar içindən şimşək səpələyir.
12 і вона по околицях ходить та блукає за Його про́водом, щоб чинити все те, що накаже Він їй на поверхні вселе́нної, —
Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.
13 він наво́дить її чи на кару для кра́ю Свого, чи на милість.
Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün, Bəzən torpağı suvarmaq üçün, Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.
14 Бери, Йове, оце до ушей, уставай і розваж Божі чу́да!
Əyyub, bunu dinlə, Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.
15 Чи ти знаєш, що́ Бог накладає на них, і зая́снює світло із хмари Своєї?
Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi? Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?
16 Чи ти знаєш, як но́ситься хмара в повітрі, про чу́да Того, Який має безва́дне знання́,
Buludların tarazlığını, Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?
17 ти, що ша́ти твої стають теплі, як сти́шується земля з по́лудня?
Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.
18 Чи ти розтягав із Ним хмару, міцну́, немов дзе́ркало лите?
Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?
19 Навчи нас, що скажем Йому́? Через темність ми не впорядку́ємо слова́.
Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət, Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.
20 Чи Йому оповісться, що́ буду казати? Чи зміг хто сказа́ти, що Він знищений буде?
Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi? Kimsə udulmasını istərmi?
21 І тепер ми не бачимо світла, щоб світило у хмарах, та вітер пере́йде — і ви́чистить їх.
Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.
22 Із півно́чі прихо́дить воно, немов золото те, та над Богом вели́чність страшна́.
Şimaldan qızılı parıltı görünür, Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.
23 Всемогутній, — Його не знайшли ми, Він могутній у силі, але Він не мучить ніко́го судом та великою правдою.
Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik, Qüvvəti möhtəşəmdir. Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir, Heç haqsızlıq etmir.
24 Тому нехай люди бояться Його, бо на всіх мудросе́рдих не дивиться Він“.
Buna görə insanlar Ondan qorxar, O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».