< Йов 32 >

1 І переста́ли ті троє мужів відповідати Йову, бо він був справедливий в оча́х своїх.
A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
2 І запалився гнів Елігу, сина Барах'їлового, бузянина, з роду Рамового, — на Йова запали́вся гнів його за те, що той уважав душу свою справедливішою за Бога.
Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
3 Також на трьох при́ятелів його запалився його гнів за те, що не знайшли вони відповіді, а зробили тільки Йова винним.
Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
4 А Елігу вичікував Йова та їх із словами, бо вони були ста́рші віком за нього.
Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
5 І побачив Елігу, що нема належної відповіді в устах тих трьох людей, — і запалився його гнів!
Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
6 І відповів бузянин Елі́гу, син Барах'їлів, та й сказав: „Молодий я літа́ми, ви ж ста́рші, тому́ то я стри́мувався та боявся знання́ своє ви́словити вам
I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
7 Я поду́мав: Хай вік промовля́є, і хай розуму вчить многолі́ття!
Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
8 Справді, дух — він у люди́ні, та Всемогутнього по́дих їх мудрими чинить.
Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Многолі́тні не за́вжди розумні, і не все розуміються в праві старі́.
Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
10 Тому́ я кажу: Послухай мене, — хай знання́ своє ви́словлю й я!
Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
11 Тож слів ваших вичі́кував я, наставляв свої уші до вашої мудрости, поки справу ви дослідите́.
Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
12 І я приглядався до вас, й ось немає між вами, хто б Йо́ву довів, хто б відповідь дав на слова́ його!
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
13 Щоб ви не сказали: „Ми мудрість знайшли: не люди́на, а Бог перемо́же його́!“
I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
14 Не на мене слова́ він скеро́вував, і я не відповім йому мовою вашою.
Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
15 Полякались вони, вже не відповіда́ють, не мають вже слів,
Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
16 Я чекав, що не бу́дуть вони говорити, що спини́лись, не відповідають уже.
Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
17 Відповім також я свою ча́стку, і ви́словлю й я свою ду́мку.
Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
18 Бо я повний слова́ми, — дух мойо́го нутра́ докуча́є мені.
Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
19 Ось утро́ба моя, мов вино невідкри́те, — вона трі́скається, як нові бурдюки́!
Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
20 Нехай я скажу́ — й буде легше мені, нехай у́ста відкрию свої — й відповім!
Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
21 На осо́бу не бу́ду уваги звертати, не буду підле́щуватись до люди́ни,
Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
22 бо не вмію підле́щуватись! Коли ж ні, — нехай зараз ві́зьме мене мій Творе́ць!
Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.

< Йов 32 >