Йов 29
1 І Йов далі вів мову свою та й сказав:
౧యోబు మళ్లీ మాట్లాడడం మొదలు పెట్టి ఇలా అన్నాడు.
2 „О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли борони́в мене Бог,
౨గతంలో ఉన్నట్టే నేను ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది! దేవుడు నన్ను కాపాడిన రోజుల్లో ఉన్నట్టు ఉంటే ఎంత మేలు!
3 коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті́,
౩అప్పుడు ఆయన దీపం నా తలపై ప్రకాశించింది. ఆయన కాంతి వల్ల నేను చీకటిలో తిరగగలిగాను.
4 як був я за днів тих своєї погожої о́сени, коли Божа милість була над наме́том моїм,
౪నా పండు ముసలి దినాల్లోనూ దేవుని స్నేహం నా గుడారంపై ఉండే రోజుల్లోనూ నేను ఉంటే ఎంత బాగుండేది!
5 коли Всемогу́тній зо мною ще був, а навко́ло мене — мої діти,
౫సర్వశక్తుడు ఇంకా నాకు తోడై ఉన్నప్పుడు నా పిల్లలు నా చుట్టూ ఉండే వారు.
6 коли мої кро́ки купалися в маслі, а скеля оли́вні струмки́ біля мене лила́!
౬నా దారి అంతా వెన్న లాగా ఉండేది. బండ నుండి నా కోసం నూనె ప్రవాహంగా పారింది.
7 Коли я вихо́див до брами при місті, і ставив на площі сиді́ння своє,
౭పట్టణ ద్వారానికి నేను వెళ్లినప్పుడు రాజవీధిలో నా పీఠంపై కూర్చున్నప్పుడు,
8 як тільки вбачали мене юнаки́ — то ховались, а ста́рші встава́ли й стояли,
౮యువకులు నన్ను చూసి దూరం జరిగారు. ముసలివారు లేచి నిలబడ్డారు.
9 зве́рхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої, —
౯అధికారులు మాటలు మాని నోటి మీద చెయ్యి ఉంచుకున్నారు.
10 ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпа́в їм був до піднебі́ння,
౧౦ప్రధానులు మాటలాడక ఊరుకున్నారు. వారి నాలుక వారి అంగిలికి అంటుకుపోయింది.
11 Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаже́нним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене, —
౧౧నా సంగతి విన్న ప్రతివాడూ నన్ను అదృష్టవంతుడిగా ఎంచాడు. నేను కంటబడిన ప్రతివాడూ నన్ను గూర్చి సాక్ష్యమిచ్చాడు.
12 бо я рятував бідаря́, що про поміч кричав, і сироту́ та безпо́мічного.
౧౨ఎందుకంటే మొర్ర పెట్టిన దీనులను, తండ్రి లేని వారిని, సహాయం లేని వారిని నేను విడిపించాను.
13 Благослове́ння гинучого на ме́не прихо́дило, а серце вдовиці чинив я співа́ючим!
౧౩నశించిపోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నవారి దీవెన నా మీదికి వచ్చింది. వితంతువుల హృదయాన్ని సంతోషపెట్టాను.
14 Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та заві́й було право моє.
౧౪నేను నీతిని వస్త్రంగా ధరించుకున్నాను గనక అది నన్ను ధరించింది. నా న్యాయవర్తన నాకు వస్త్రం, పాగా అయింది.
15 Очима я був для сліпого, а кривому — ногами я був.
౧౫గుడ్డి వారికి నేను కన్నులయ్యాను. కుంటివారికి పాదాలు అయ్యాను.
16 Бідаря́м я був батьком, супере́чку ж, якої не знав, я досліджував.
౧౬దరిద్రులకు తండ్రిగా ఉన్నాను. నేను ఎరగనివారి వ్యాజ్యం సైతం నేను శ్రద్ధగా విచారించాను.
17 Й я торо́щив злочинцеві ще́лепи, і виривав із зубів його схо́плене.
౧౭దుర్మార్గుల దవడ పళ్ళు ఊడగొట్టాను. వారి పళ్లలో నుండి దోపుడు సొమ్మును లాగివేశాను.
18 І я говорив: Умру я в своєму гнізді́, і свої дні я помно́жу, немов той пісок:
౧౮అప్పుడు నేను ఇలా అనుకున్నాను. నా గూటి దగ్గరనే నేను కన్ను మూస్తాను. ఇసుక రేణువుల్లాగా నేను దీర్ఘాయువు గలవాడినౌతాను.
19 для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй.
౧౯నా వేళ్ల చుట్టూ నీళ్లు వ్యాపిస్తాయి. నా కొమ్మల మీద మంచు నిలుస్తుంది.
20 Моя слава була при мені все нова́, і в руці моїй лук мій відно́влював силу.
౨౦నాకు ఎడతెగని ఘనత కలుగుతుంది. నా చేతిలో నా విల్లు ఎప్పటికీ బలంగా ఉంటుంది.
21 Мене слу́халися й дожида́ли, і мовчали на раду мою.
౨౧మనుషులు శ్రద్ధగా వింటూ నా కోసం కాచుకుని ఉన్నారు. నా ఆలోచన వినాలని మౌనంగా ఉన్నారు.
22 По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них кра́плями.
౨౨నేను మాటలాడిన తరువాత వారు మారు మాట పలకలేదు. ధారలుగా నా మాటలు వారి మీద పడ్డాయి.
23 І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик.
౨౩వర్షం కోసం కనిపెట్టినట్టు వారు నా కోసం కనిపెట్టుకున్నారు. కడవరి వాన కోసమన్నట్టు వారు వెడల్పుగా నోరు తెరుచుకున్నారు.
24 Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гаси́ли.
౨౪వారు ఉహించని సమయంలో వారిని చూసి చిరునవ్వు నవ్వాను. నా ముఖ కాంతిని వారు తోసిపుచ్చలేదు.
25 Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі́, і пробува́в, немов цар той у ві́йську, коли тішить засму́чених він!
౨౫నేను వారికి పెద్దనై కూర్చుని వారికి మార్గాలను ఏర్పరచాను. తన సైన్యం దగ్గర రాజులాగా ఉన్నాను. దుఃఖించే వారిని ఓదార్చే వాడి వలే ఉన్నాను.
