Йов 27
1 І Йов далі вів мову свою та й казав:
Potom dále Job vedl řeč svou a řekl:
2 „ Як живий Бог, — відкинув Він право моє, і душу мою засмутив Всемогу́тній,
Živť jest Bůh silný, kterýž zavrhl při mou, a Všemohoucí, kterýž hořkostí naplnil duši mou,
3 і як довго в мені ще душа моя, і дух Божий у ні́здрях моїх, —
Že nikoli, dokudž duše má ve mně bude a duch Boží v chřípích mých,
4 неправди уста́ мої не говори́тимуть, а язик мій не скаже ома́ни!
Nebudou mluviti rtové moji nepravosti, a jazyk můj vynášeti lsti.
5 Борони мене, Боже, призна́ти вас за справедливих! Доки я не помру́, своєї невинности я не відкину від себе, —
Odstup ode mne, abych vás za spravedlivé vysvědčil; dokudž dýchati budu, neodložím upřímosti své od sebe.
6 за свою справедливість тримаюся міцно, — й її не пущу́, моє серце не буде ганьби́ти ні о́дного з днів моїх, —
Spravedlnosti své držím se, aniž se jí pustím; nezahanbíť mne srdce mé nikdy.
7 нехай буде мій ворог — немов той безбожник, а хто повстає проти мене — як кривдник!
Bude jako bezbožník nepřítel můj, a povstávající proti mně jako nešlechetník.
8 Яка ж бо наді́я лукавому, коли відірве́, коли ві́зьме Бог душу його?
Nebo jaká jest naděje pokrytce, by pak lakoměl, když Bůh vytrhne duši jeho?
9 Чи Бог ви́слухає його крик, коли при́йде на нього нещастя?
Zdaliž volání jeho vyslyší Bůh silný, když na něj přijde ssoužení?
10 Чи буде втіша́тися він Всемогутнім? Буде кликати Бога за кожного ча́су?
Zdaliž v Všemohoucím kochati se bude? Bude-liž vzývati Boha každého času?
11 Я вас буду навчати про Божую руку, що є у Всемогутнього — я не сховаю, —
Ale já učím vás, v kázni Boha silného jsa, a jak se mám k Všemohoucímu, netajím.
12 таж самі ви це бачили всі, то чого ж нісені́тниці пле́щете?
Aj, vy všickni to vidíte, pročež vždy tedy takovou marnost vynášíte?
13 Така доля люди́ни безбожної, це спа́дщина насильників, що отри́мають від Всемогутнього:
Ten má podíl člověk bezbožný u Boha silného, a to dědictví ukrutníci od Všemohoucího přijímají:
14 Як розмно́жаться діти його — то хіба для меча, а наща́дки його не наси́тяться хлібом!
Rozmnoží-li se synové jeho, rozmnoží se pod meč, a rodina jeho nenasytí se chlebem.
15 Позосталих по нім морови́ця сховає, і вдовиці його не заплачуть...
Pozůstalí po něm v smrti pohřbeni budou, a vdovy jeho nebudou ho plakati.
16 Якщо накопи́чить він срібла, немо́в того по́роху, і наготу́є одежі, як глини,
Nashromáždí-li jako prachu stříbra, a jako bláta najedná-li šatů:
17 то він наготу́є, а праведний вдягне, а срі́бло невинний поділить.
Co najedná, to spravedlivý obleče, a stříbro nevinný rozdělí.
18 Він будує свій дім, як та міль, й як той сторож, що ставить собі куреня́,
Vystaví-li jako Arktura dům svůj, bude však jako bouda, kterouž udělal strážný.
19 він лягає багатим, та більше не зробить того: свої очі відкриє — й немає його.
Bohatý když umře, nebude pochován; pohledí někdo, anť ho není.
20 Страхі́ття дося́гнуть його, мов вода, вночі буря укра́де його,
Postihnou jej hrůzy jako vody, v noci kradmo zachvátí ho vicher.
21 східній вітер його понесе́ — і мине́ться, і бурею схо́пить його з його місця...
Pochytí jej východní vítr, a odejde, nebo vichřicí uchvátí jej z místa jeho.
22 Оце все Він кине на нього, — і не змилосе́рдиться, і від руки Його мусить той спішно втікати!
Takové věci na něj dopustí Bůh bez lítosti, ačkoli před rukou jeho prudce utíkati bude.
23 Своїми доло́нями спле́сне над ним, і сви́сне над ним з свого місця.
Tleskne nad ním každý rukama svýma, a ckáti bude z místa svého.
