Йов 21
1 А Йов відповів та й сказав:
Ijob respondis kaj diris:
2 „Уважно послухайте сло́во моє, і нехай бу́де мені це розра́дою вашою!
Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
3 Перете́рпіть мені, а я промовля́тиму, — по промові ж моїй насміха́тися будеш.
Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
4 Хіба до люди́ни моє нарі́кання? Чи не мав би чого стати нетерпели́вим мій дух?
Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
5 Оберні́ться до мене — й жахні́ться, та руку на уста свої покладіть.
Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
6 І якщо я згадаю про це, то жаха́юсь, і морозом пройма́ється тіло моє.
Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
7 Чого несправедливі живуть, доживають до ві́ку, й багатством зміцня́ються?
Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
8 Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні наща́дки — на їхніх оча́х.
Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
9 Доми їхні — то спо́кій від страху, і над ними нема бича Божого.
Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
10 Спинається бик його, і не даре́мно, — зачинає корова його, й не скидає.
Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
11 Вони випускають своїх молодя́т, як отару, а їх діти вибри́кують.
Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
12 Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.
Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)
14 А до Бога говорять вони: „Уступи́ся від нас, — ми ж дорі́г Твоїх знати не хочем!
Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
15 Що таке Всемогу́тній, що бу́дем служити Йому? І що́ скориста́єм, як будем благати Його?“
Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
16 Та не в їхній руці добро їхнє, — дале́ка від мене порада безбожних...
Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
17 Як часто світи́льник безбожним згасає, і прихо́дить на них їх нещастя? — Він приділює в гніві Своїм на них па́стки!
Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
18 Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопи́ла її!
Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
19 „Бог ховає синам його кривду Свою“— та нехай надолу́жить самому йому, і він зна́тиме!
Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
20 Нехай його очі побачать нещастя його́, й бодай сам він пив гнів Всемогу́тнього!
Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
21 Яке бо стара́ння його про роди́ну по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?
Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
22 Чи буде хто Бога навчати знання́, Його, що й небесних суди́тиме?
Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
23 Оцей в повній силі своїй помирає, — увесь він спокі́йний та ми́рний,
Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
24 діжки́ його повні були молока, а мі́зок косте́й його свіжий.
Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
25 А цей помирає з душею огі́рченою, і доброго не спожива́в він,
Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
26 та по́рохом будуть лежати обо́є вони, і черва́ їх покриє.
Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
27 Тож я знаю думки́ ваші й за́думи, що хочете кри́вдити ними мене.
Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
28 Бож питаєте ви: Де́ князів дім, і де наме́т пробува́ння безбожних?
Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
29 Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх озна́к не зата́юйте:
Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
30 що буває врято́ваний злий в день загибелі, на день гніву відво́диться в за́хист!
En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
31 Хто йому́ розповість у лице про дорогу його́? А коли наробив, хто йому́ надолу́жить?
Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
32 І на кладо́вище буде прова́джений він, і про могилу подбають.
Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
33 Ски́би долини солодкі йому́, і тя́гнеться кожна люди́на за ним, а тим, хто попе́реду нього, — немає числа.
Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
34 І я́к ви мене потішаєте ма́рністю, коли з ваших ві́дповідей зостається сама тільки фальш?“
Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
