< Йов 18 >

1 І заговорив шух'янин Білда́д та й сказав:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 „Як довго ви бу́дете па́стками класти слова́? Розміркуйте, а по́тім собі погово́римо!
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Чому́ порахо́вані ми, як худоба? Чому в ваших оча́х ми безумні?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 О ти, що розша́рпуєш душу свою в своїм гніві, — чи для те́бе земля опусті́є, а скеля осу́неться з місця свого́?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Таж світи́льник безбожних пога́сне, і не буде світи́тися і́скра огню́ його:
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 його світло стемні́є в наме́ті, і згасне на ньому світильник його,
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 стануть тісні́ кроки сили його́, і вдарить його власна рада!
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Бо він ки́нений в па́стку ногами своїми, і на ґраті він буде ходити:
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 пастка схо́пить за сто́пу його́, змі́цниться сітка на ньому, —
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 на нього захо́ваний шнур на землі, а па́стка на нього — на сте́жці.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Страхіття жаха́ють його звідусі́ль, і женуться за ним по сліда́х.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Його сила голодною буде, а нещастя при боці його пригото́влене.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Його шкіра пої́джена буде хворобою, поїсть члени його перворо́джений смерти.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Віді́рвана буде безпе́ка його від наме́ту його, а Ти до царя жахів його приведе́ш...
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Він перебуває в наметі своє́му, який не його, на мешка́ння його буде ки́нена сірка.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Здо́лу посо́хнуть коріння його, а згори́ — його ві́ття зів'я́не.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Його пам'ять загине з землі, а на вулиці йме́ння не буде йому.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Зажену́ть його з світла до те́мряви, і ввесь світ проганяє його.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 У нього немає в наро́ді наща́дка, ні внука, і немає оста́нку в місцях його ме́шкання.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 На згадку про день його остовпіва́ли останні, за воло́сся ж хапа́лись давні́ші...
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Ось такі то мешка́ння неправедного, і це місце того, хто Бога не знає!“
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!

< Йов 18 >