< Йов 17 >
1 Мій дух залама́всь, мої дні погаса́ють, — зоста́лись мені самі гроби!
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Дійсно, насмі́шки зо мною, й моє око в розгі́рченні їхнім ночує.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Поклади, дай заста́ву за мене Ти Сам, — хто ж то той, що умову зо мною заб'є по рука́х?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Бо від розуміння закрив Ти їх серце тому не звели́чуєш їх.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Він призна́чує ближніх на по́діл, а очі синів його те́мніють,
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Він поставив мене за прислі́в'я в наро́дів, і став я таким, на якого плюють.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 З безтала́ння поте́мніло око моє, а всі члени мої — як та тінь...
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Праведники остовпі́ють на це, і невинний встає на безбожного.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 І праведний буде держа́тись дороги своєї, а хто чистору́кий — побі́льшиться в силі.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Але всі ви пове́рнетеся, — і прихо́дьте, та я не зиахо́джу між вами розумного.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Мої дні проминули, порвалися ду́ми мої, мого серця маєток, —
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 вони мені ніч оберта́ють на день, набли́жують світло при те́мряві!
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Якщо сподіва́юсь, то тільки шео́лу, як дому свого, в темноті постелю́ своє ло́же. (Sheol )
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol )
14 До гро́бу я кличу: „О батьку ти мій!“До черви́: „Моя мамо та се́стро моя!“
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Де ж тоді та наді́я моя? А надія моя, — хто побачить її?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
16 До шео́лових за́сувів зі́йде вона, коли зі́йдемо ра́зом до по́роху“. (Sheol )
W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich. (Sheol )