Йов 12
1 А Йов відповів та й сказав:
Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 „Справді, — то ж ви́ тільки люди, і мудрість із вами помре́!
Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 Таж і я маю розум, як ви, — я не нижчий від вас! І в ко́го немає такого, як це?
Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Посміхо́вищем став я для друга свого, я, що кли́кав до Бога, і Він мені відповіда́в, — посміхо́вищем став справедливий, невинний.
Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 Нещасли́вцю погорда, — на думку спокійного, — пригото́влена для спотика́ння ноги́!
Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 Спокійні намети грабіжників, і безпечність у тих, хто Бога гніви́ть, у то́го, хто ніби то Бога прова́дить рукою своєю.
Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Але запитай хоч худо́бу — і навчить тебе, і пта́ство небесне — й тобі розповість.
Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 Або говори до землі — й вона ви́вчить тебе, і розкажуть тобі риби мо́рські.
Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Хто б із цьо́го всього́ не пізнав, що Господня рука це вчинила?
Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 Що в Ньо́го в руці душа всього живого й дух кожного лю́дського тіла?
De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 Чи ж не ухо слова́ розбирає, піднебі́ння ж смакує для себе пожи́ву?
La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 Мудрість — у ста́рших, бо до́вгість днів — розум.
La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 Мудрість та сила — у Нього, Його рада та розум.
Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Ось Він зруйнує — й не буде воно відбудо́ване, замкне́ чоловіка — й не буде він ви́пущений.
Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Ось Він стримає во́ди — і висохнуть, Він їх пустить — то землю вони переве́рнуть.
Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 В Нього сила та за́дум, у Нього заблу́джений і той, хто призво́дить до блу́ду.
Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 Він уво́дить у по́милку ра́дників, і обезу́млює су́ддів,
Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 Він розв'язує пу́та царів і припері́зує по́яса на їхні сте́гна.
La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 Він провадить священиків босо, і потужних повалює,
Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 Він надійним уста́ відіймає й забирає від ста́рших розумність.
Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 На достойників ллє Він погорду, а пояса можним ослаблює.
Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Відкриває Він речі глибокі із те́мряви, а темне прова́дить на світло.
Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Він робить наро́ди поту́жними — й знову їх нищить, Він наро́ди поши́рює, й потім виво́дить в неволю.
Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Відіймає Він розум в наро́дніх голі́в на землі та блука́ти їх змушує по бездоро́жній пусте́лі, —
Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 вони ходять навпо́мацки в те́мряві темній, і Він упроваджує їх в блукани́ну, мов п'я́ного!
Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
