< Осія 9 >

1 Не тішся, Ізраїлю, радістю, як ті наро́ди, бо ти чиниш блуд, відступа́ючи від свого Бога, дар блудоді́йний кохаєш на всіх то́ках збіжже́вих.
И Исраил, ят әл-жутлардәк хошал болуп шатлинип кәтмәңлар; Чүнки сән Худайиңдин чәтнәп паһишиликкә берилдиң; Һәр бир хаманда сән паһишә һәққигә амрақ болуп кәттиң.
2 Годувати не буде їх тік та чави́ло, а сік виноградний зведе́ їх.
Хаман вә шарап көлчиги уларни бақалмайду; Йеңи шарап уни йәргә қаритип қойиду.
3 Не будуть сидіти в Госпо́дньому Кра́ї вони, і Єфрем до Єгипту пове́рнеться, і вони будуть їсти нечисте в Асирії.
Улар Пәрвәрдигарниң зиминида туривәрмәйду; Әфраим бәлки Мисирға қайтиду, Улар Асурийәдә һарам тамақни йәйду.
4 Господе́ві вина вони лити не бу́дуть, і жертви не бу́дуть приємні Йому; це буде для них, немов хліб похоро́нний, — усі, що будуть його́ споживати, занечи́стяться, бо їхній хліб — для наси́чення їх, — не для дому Госпо́днього.
Улар Пәрвәрдигарға һеч «шарап һәдийә»ләрни қуймайду, Уларниң қурбанлиқлири униңға һеч хурсәнлик болмайду; уларниң нени матәм тутқучиларниң ненидәк болиду; Уни йегән һәр ким «напак» болиду; Бу нан һәргиз Пәрвәрдигарниң өйигә кирмәйду.
5 Що зробите ви на день урочи́стий та на день свята Госпо́днього?
Әнди «җамаәтләрниң [ибадәт] сорунлири» күнидә, «Пәрвәрдигарниң һейти» болған күнидә қандақ қиларсиләр?
6 Бо йдуть ось вони до Асирії, їх збирає Єгипет, Мемфі́с їх ховає, кошто́вність їхнього срі́бла пося́де кропи́ва, будя́ччя по їхніх наме́тах.
Чүнки мана, улар һәтта һалакәттин қачқан болсиму, Мисир уларни жиғивелип, Андин Мемфис шәһири уларни көмүп қойиду. Уларниң қәдирлик күмүч буюмлирини болса, чаққақлар егиливалиду; Уларниң чедирлирини янтақ-тикәнләр басиду.
7 Прийшли дні наві́щення, прийшли дні заплати, — Ізраїль пізна́є оце: „Нерозумний пророк цей, шале́ний муж духа“, — за числе́нність прови́н твоїх і велике знена́видження!
Әнди һесаплишиш күнлири кәлди, Яманлиқ қайтуридиған күнләр кәлди; Исраил буни билип йәтсун! Сениң қәбиһлигиңниң көплүги түпәйлидин, Зор нәпритиң болғини түпәйлидин, Пәйғәмбәр «ахмақ», роһқа тәвә болғучи «сараң» дәп һесаплиниду.
8 Єфрем — сторож із Богом мої́м, пророк — па́стка птахоло́ва на всіх доро́гах його, нена́висть у домі Бога його́.
Пәйғәмбәр болса Әфраим үстигә Худайим билән биллә турған күзәтчидур; Бирақ униңға барлиқ йоллирида қилтақлар қоюлған, Худасиниң өйидиму нәпрәт уни күтмәктә.
9 Глибо́ко зіпсулись вони, як за днів тих Ґів'ї, Він згадає за їхні провини, Він їхні гріхи покарає!
Гибеаһниң күнлиридикидәк улар өзлирини чоңқур булғиған, У уларниң қәбиһлигини есигә кәлтүриду, Уларниң гуналирини җазалайду.
10 Немов виноград на пустині, знайшов Я Ізраїля, як фігу пора́нню на фіґовім дереві, Я бачив був ваших батьків на поча́тку його, та вони до Баал-Пеору прийшли, і себе присвяти́ли для Бо́шета, і стали гидотою, як полю́блене ними.
— Чөл-баяванда үзүм учрап қалғандәк, Мән сән Исраилни тапқан; Әнҗир дәриғидә тунҗа пишқан мевини көргәндәк, ата-бовилириңларни яхши көргәнмән; Андин улар «Баал-Пеор»ни издәп барди, Өзлирини әшу номуслуқ нәрсигә беғишлиди, Улар өзлириниң «сөйгүчиси»гә охшаш жиркиничлик болди.
11 Єфремова слава, як птах, відлети́ть: не буде наро́дження, ані зачаття́, ані вагі́тности.
Әфраимниң болса, шан-шәриви қуштәк учуп кетиду — Худди туғулуш болуп бақмиғандәк, Һамилә болуп бақмиғандәк, Бойида апиридә болуш болуп бақмиғандәк!
12 Бо якщо вони ви́кохають свої діти, то їх повбиваю, так що не бу́де люди́ни, бо горе їм, як відступлю́ Я від них.
Һәтта улар пәрзәнтлирини чоң қилған болсиму, Мән лекин уларни бирини қалдурмай җуда қилимән; Бәрһәқ, улардин айрилип кәткинимдин кейин, уларниң һалиға вай!
13 Єфрем, як Я бачу, — для вло́вів йому подали́ його власних дітей, і Єфрем поведе́ своїх власних дітей на зарі́з...
Мән көргинимдә, Әфраимниң әһвали чимәнзарда тикләнгән бир «Тур шәһири»дәк еди; Бирақ Әфраим балилирини қәтл қилғучиға чиқирип бериду.
14 Дай їм, Господи, — що ж Ти даси́? — дай їм утро́бу неплі́дну та ви́сохлі гру́ди!
Уларға бәргин, и Пәрвәрдигар — зади немә бәргиниң түзүк? — Уларға бала чүшүп кетидиған балиятқу, қуруқ әмчәкләрни бәргин!
15 Усе їхнє зло у Ґілга́лі, бо там Я знена́видів їх; за зло їхніх учинків Я ви́жену їх з Свого дому. Не бу́ду їх більше любити, — всі їхні князі́ ворохо́бники!
Уларниң барлиқ рәзиллигини Гилгалдин тапқили болиду; Чүнки Мән шу йәрдә улардин нәпрәтләндим; Уларниң қилмишлириниң рәзиллиги түпәйлидин, Уларни өйүмдин һайдиветимән; Мән уларни йәнә сөймәймән; Уларниң әмирлириниң һәммиси тәрсалиқ қилиду.
16 Побитий Єфрем, їхній корень посо́х, — він пло́ду не зро́дить. А коли вони зро́дять, то Я повбиваю улю́блених їхнього ло́на.
Әфраим әнди уруветилди; Уларниң йилтизи қағҗирап кәтти, улар һеч мевә бәрмәйду; Һәтта улар мевә бәрсиму, Балиятқусиниң сөйүмлүк мевилирини өлтүрүветимән.
17 Відкине їх Бог мій, бо вони неслухня́ні для Ньо́го були́, і будуть вони мандрува́ти між наро́дами.
Мениң Худайим уларни чәткә қақти, Чүнки улар униңға қулақ салмиди; Улар әлләр арисида сәрсан болиду.

< Осія 9 >