< Nnwom 82 >

1 Asaf dwom. Onyankopɔn di ɔhene wɔ ɔsoro asafo mu; ɔbu atɛn wɔ “anyame” mu.
Ein salme av Asaf. Gud stend i Guds samling; midt imillom gudar held han dom:
2 “Wobɛbɔ wɔn a wɔnteneɛ ho ban na woayɛ animhwɛ ama amumuyɛfoɔ akɔsi da bɛn?
«Kor lenge vil de døma rangt og halda med dei ugudlege? (Sela)
3 Monka mmɔborɔfoɔ ne nwisiaa asɛm mma wɔn; mommɔ ahiafoɔ ne wɔn a wɔhyɛ wɔn so yiedie ho ban.
Døm den ringe og farlause! Lat armingen og den fatige få sin rett!
4 Monnye ɔbrɛfoɔ ne ohiani; monnye wɔn mfiri amumuyɛfoɔ nsam.
Berga den ringe og fatige, frels han frå handi åt dei ugudlege!
5 “Wɔnnim hwee, na wɔnte hwee ase. Wɔkyinkyini wɔ esum mu; na asase fapem nyinaa woso.
Dei veit inkje og skynar inkje, dei ferdast i myrker; alle grunnvollar til jordi ruggar.
6 “Mekaa sɛ, ‘Moyɛ “anyame”; mo nyinaa yɛ Ɔsorosoroni no mma.’
Eg hev sagt: «De er gudar, søner til den Høgste er de alle.»
7 Nanso, mobɛwuwu sɛ nnipa pɛ; na moahwe ase sɛ sodifoɔ biara.”
Men sanneleg, som menneskje skal de døy, og som ein av hovdingarne skal de falla.»
8 Ao Onyankopɔn, sɔre na bɛbu ewiase atɛn; ɛfiri sɛ amanaman nyinaa yɛ wo dea.
Statt upp, Gud, haldt dom yver jordi! For du eig alle heidningar.

< Nnwom 82 >