Nnwom 129

1 Ɔsoroforɔ dwom. “Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, ma Israel nka.

Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -

2 “Wɔahyɛ me so pii firi me mmɔfraase, nanso wɔntumi nnii me so nkonim.

mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.

3 Fentemfoɔ afentem mʼakyi ayɛ wɔn nkofie atentene.

På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.

4 Nanso Awurade yɛ ɔteneneeni; Watwitwa amumuyɛfoɔ nhoma afiri me ho.”

Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.

5 Ma wɔn a wɔtan Sion nyinaa mfa animguaseɛ nsane wɔn akyi.

Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.

6 Ma wɔnyɛ sɛ ɛserɛ a ɛwɔ ɔdan atifi, ɛnnyini na ahye;

Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;

7 Ɛremma otwafoɔ nya biribi wɔ ne nsam, na deɛ ɔboaboa ano nso renya hwee nʼabasa so.

slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.

8 Mma wɔn a wɔtwam hɔ nnka sɛ, “Awurade nhyira mmra mo so; yɛhyira mo wɔ Awurade din mu.”

Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»