Nnwom 122

1 Ɔsoroforɔ dwom. Dawid deɛ. Ɛberɛ a wɔsee me sɛ, “Ma yɛnkɔ Awurade fie” no, mʼani gyeeɛ.

En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.

2 Yɛgyinagyina wʼapono ano, Ao Yerusalem.

Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!

3 Wɔakyekyere Yerusalem yie sɛ kuropɔn. Wɔahyehyɛ mu nneɛma fɛfɛ.

Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,

4 Ɛhɔ na mmusuakuo no korɔ, Awurade mmusuakuo no. Wɔkɔkamfo Awurade din sɛdeɛ nhyehyɛeɛ a wɔde ama Israel no teɛ.

hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!

5 Ɛhɔ na atemmuo nhennwa no sisi, Dawid fie nhennwa no.

For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.

6 Monsrɛ asomdwoeɛ mma Yerusalem sɛ, “Ma wɔn a wɔdɔ wo no nnya banbɔ.

Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!

7 Ma asomdwoeɛ mmra wʼafasuo mu na banbɔ mmra wʼabankɛsewa mu.”

Der være fred innen din voll, ro i dine saler!

8 Me nuanom ne me nnamfonom enti, meka sɛ, “Asomdwoeɛ ntena wo mu.”

For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!

9 Awurade yɛn Onyankopɔn fie enti, mɛhwehwɛ wo nkɔsoɔ.

For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.