Nnwom 119
1 Nhyira nka wɔn a wɔn akwan yɛ pɛ na wɔnante sɛdeɛ Awurade mmara kyerɛ.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Nhyira nka wɔn a wɔkora nʼahyɛdeɛ, na wɔfiri wɔn akoma nyinaa mu hwehwɛ no.
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Wɔnnyɛ mfomsoɔ biara; na wɔnam nʼakwan so.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Woayɛ nkyerɛkyerɛ pa ato hɔ a ɛsɛ sɛ wɔdi so pɛpɛɛpɛ.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Ao sɛ mʼakwan bɛyɛ tee sɛdeɛ wo ɔhyɛ nsɛm no teɛ.
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Sɛ mehwɛ wʼahyɛdeɛ no a ɛnneɛ, anka mʼanim rengu ase.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Mede akoma a emu teɛ bɛkamfo wo ɛberɛ a meresua wo mmara a ɛtene no.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Mɛdi wo ɔhyɛ nsɛm so; na nnya me korakora.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Aberanteɛ bɛyɛ dɛn na nʼakwan ho ate? Ɛsɛ sɛ ɔdi wʼasɛm so.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Mede mʼakoma nyinaa hwehwɛ wo; mma me mmane mfiri wo mmaransɛm ho.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Mede wʼasɛm asie mʼakoma mu sɛdeɛ merenyɛ bɔne ntia wo.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Ao Awurade, nkamfo wɔ wo; kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Mede mʼano ka mmara a ɛfiri wʼanomu nyinaa.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Mʼani gye sɛ medi wʼahyɛdeɛ so te sɛdeɛ obi anigye ahonya bebree ho no.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Medwendwene wo nkyerɛkyerɛ ho na mehwehwɛ wʼakwan mu.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Mʼani gye wo ɔhyɛ nsɛm ho; na merentoto wʼasɛm ase.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Yɛ wo ɔsomfoɔ yie; na matena ase adi wʼasɛm so.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Bue mʼani na menhunu anwanwadeɛ a ɛwɔ wo mmara no mu.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Meyɛ ɔnanani wɔ asase so; mfa wo mmaransɛm no nhinta me.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Me kra tɔ baha ɛberɛ biara wɔ wo mmara ho anigyina enti.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Woka ahantanfoɔ anim, wɔn a wɔadome wɔn, na wɔmane firi wo mmaransɛm ho no.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Yi kasatia ne animtiabuo firi me mu, ɛfiri sɛ medi wʼahyɛdeɛ so.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Ɛwom sɛ sodifoɔ hyia di me ho nsekuro, nanso wo ɔsomfoɔ bɛdwendwene wo ɔhyɛ nsɛm ho.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Wʼahyɛdeɛ yɛ mʼanigyedeɛ na ɛyɛ me fotufoɔ.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Woabrɛ me ase ma meda mfuturo mu. Kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wʼasɛm no teɛ.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Mesesee mʼakwan na wogyee me so; kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Ma mente deɛ ɛwɔ wo nkyerɛkyerɛ mu ase; na mɛdwendwene wʼanwanwadeɛ ho.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Awerɛhoɔ ama me ɔkra atɔ baha; hyɛ me den sɛdeɛ wʼasɛm no kyerɛ.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Yi me firi nnaadaa akwan so; na fa wo mmara so dom me.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Mafa nokorɛ kwan no so; mede mʼakoma adi wo mmara akyi.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Ao Awurade, mekura wo nkyerɛkyerɛ mu denden mma mʼanim ngu ase.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Metu mmirika wɔ wo mmaransɛm kwan no so, ɛfiri sɛ wama mʼakoma atɔ me yam.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Kyerɛkyerɛ me, Ao Awurade, na menni wo ɔhyɛ nsɛm so, na mɛdi so akɔsi awieeɛ.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Ma me nteaseɛ, na mɛdi wo mmara so, na mede mʼakoma nyinaa bɛdi so.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Kyerɛ me wo mmaransɛm kwan no na ɛhɔ na menya anigyeɛ.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Dane mʼakoma kɔ wʼahyɛdeɛ ho na ɛmfiri pɛsɛmenkomenya ho.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Yi mʼani firi nneɛma hunu so; na kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wʼasɛm teɛ.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Di ɛbɔ a woahyɛ wo ɔsomfoɔ no so, na wasuro wo.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Yi animguaseɛ a ɛbɔ me hu no firi hɔ, ɛfiri sɛ wo mmara yɛ papa.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Mʼani agyina wo nkyerɛkyerɛ no! Kyɛe me nkwa so wɔ wo tenenee mu.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Ao Awurade, ma wo dɔ a ɛnsa da no mmra me so, wo nkwagyeɛ no sɛdeɛ wo bɔhyɛ no teɛ.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Afei, mɛbua deɛ ɔyi me ahi no, ɛfiri sɛ mewɔ wʼasɛm mu ahotosoɔ.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Nyi nokwasɛm no mfiri mʼanom, ɛfiri sɛ mʼanidasoɔ wɔ wo mmara mu.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Mɛdi wo mmara so ɛberɛ biara akɔsi daa apem.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Mede ahofadie bɛnante ɛfiri sɛ mahwehwɛ wo nkyerɛkyerɛ.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Mɛka wʼahyɛdeɛ ho asɛm wɔ ahemfo anim na mʼanim rengu ase,
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 ɛfiri sɛ mʼani gye wo mmaransɛm ho na medɔ no.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Mede anidie ma wo mmaransɛm a medɔ no, na medwendwene wo ɔhyɛ nsɛm ho.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Kae asɛm a woaka akyerɛ wo ɔsomfoɔ, ɛfiri sɛ woama me anidasoɔ.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Mʼawerɛkyekyerɛ wɔ mʼamanehunu mu ne sɛ: Wo bɔhyɛ kyɛe me nkwa so.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Ahantanfoɔ bu me animtia bebree, nanso mennane mfiri wo mmara ho.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Ao Awurade mekae wo tete mmara no, na menya awerɛkyekyerɛ wɔ mu.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Abufuo hyɛ me ma, ɛsiane amumuyɛfoɔ a wɔapo wo mmara enti.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Wo ɔhyɛ nsɛm yɛ me dwom tiban wɔ baabiara a mesoɛ.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Ao Awurade, anadwo mekae wo din, na mɛdi wo mmara so.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Yei ne adeɛ a meyɛ da biara, medi wo nkyerɛkyerɛ so.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Ao Awurade, wone me kyɛfa; mahyɛ bɔ sɛ mɛdi wo nsɛm so.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Mede mʼakoma nyinaa ahwehwɛ wo; hunu me mmɔbɔ sɛdeɛ wo bɔhyɛ no teɛ.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Madwene mʼakwan ho na madane mʼanammɔntuo akyerɛ wʼahyɛdeɛ.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Mɛyɛ ntɛm, merentwentwɛn sɛ mɛdi wo mmaransɛm soɔ.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Ɛwom sɛ amumuyɛfoɔ de ahoma kyekyere me nanso me werɛ remfiri wo mmara.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Ɔdasuom, mesɔre de wʼaseda ma wo wo mmara a ɛtene enti.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Meyɛ wɔn a wɔsuro woɔ nyinaa adamfo, wɔn a wɔdi wo nkyerɛkyerɛ soɔ nyinaa.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Ao Awurade, wʼadɔeɛ ahyɛ asase so ma; kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Wo ne wo ɔsomfoɔ nni no yie sɛdeɛ wʼasɛm teɛ, Ao Awurade.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Kyerɛkyerɛ me nimdeɛ ne atemmuo pa, ɛfiri sɛ megye wo mmaransɛm no di.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Ansa na merebɛhunu amane no, mefomm ɛkwan, na seesei deɛ, medi wʼasɛm so.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Woyɛ, na deɛ woyɛ nso yɛ; kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Ahantanfoɔ de atorɔ afɔre me ho, nanso mede mʼakoma nyinaa di wo nkyerɛkyerɛ so.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Wɔn akoma yɛ den na wɔnni tema, nanso mʼani gye wo mmara ho.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Ɛyɛ sɛ mehunuu amane sɛdeɛ mɛsua wo ɔhyɛ nsɛm.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Mmara a ɛfiri wʼanomu no som bo ma me sene dwetɛ ne sikakɔkɔɔ mpempem.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Wo nsa na ɛbɔɔ me na ɛnwonoo me; ma me nteaseɛ a mede bɛsua wo mmaransɛm.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Sɛ wɔn a wɔsuro wo no hunu me a, ma wɔn ani nnye, ɛfiri sɛ mede mʼanidasoɔ ahyɛ wʼasɛm mu.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Ao Awurade, menim sɛ wo mmara tene, na nokorɛdie mu na woatwe mʼaso.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Ma wʼadɔeɛ a ɛnsa da nkyekyere me werɛ sɛdeɛ ɛbɔ a woahyɛ wo ɔsomfoɔ no teɛ.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Ma wʼayamhyehyeɛ mmra me so, na mennya nkwa, ɛfiri sɛ mʼani ka wo mmara ho.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Ma ahantanfoɔ ani nwu wɔ bɔne a wɔyɛɛ me, nanso, mɛdwendwene wo nkyerɛkyerɛ ho.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Ma wɔn a wɔsuro wo no mmra me nkyɛn, wɔn a wɔte wo mmara ase no.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Ma mʼakoma nnya bembuo wɔ wo ɔhyɛ nsɛm ho, na mʼanim angu ase.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Wo nkwagyeɛ ho anigyina ama me ɔkra atɔ baha, nanso mede mʼanidasoɔ ahyɛ wʼasɛm mu.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Mahwɛ wo bɔhyɛ anim ama mʼani abu; meka sɛ, “Da bɛn na wobɛkyekyere me werɛ?”
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Ɛwom sɛ mete sɛ nsã kotokuo a ɛsɛn wisie ano deɛ, nanso me werɛ remfiri wo ɔhyɛ nsɛm.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Wo ɔsomfoɔ ntwɛn nkɔsi da bɛn? Da bɛn na wobɛtwe wɔn a wɔtaa me no aso?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Ahantanfoɔ atu amena de asum me afidie, a ɛne wo mmara bɔ abira.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Wo mmaransɛm nyinaa mu wɔ ahotosoɔ; boa me ɛfiri sɛ nnipa teetee me kwa.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Ɛkaa kakra bi na wɔyi me firi asase so, nanso mennyaa wo nkyerɛkyerɛ so die.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wʼadɔeɛ teɛ, na mɛdi nkyerɛkyerɛ a ɛfiri wʼanomu no so.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Ao Awurade, wʼasɛm no tim hɔ daa; ɛgyina hɔ pintinn wɔ ɔsorosoro.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Wo nokorɛdie kɔ so wɔ awoɔ ntoatoasoɔ nyinaa mu; wode asase sii hɔ, na ɛtim hɔ.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Wo mmara wɔ hɔ bɛsi ɛnnɛ, na nneɛma nyinaa som wo.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Sɛ mʼani anka wo mmara no ho a, anka mʼamanehunu akum me.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Me werɛ remfiri wo nkyerɛkyerɛ no, ɛfiri sɛ ɛno so na wonam akyɛe me nkwa so.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Gye me nkwa, na meyɛ wo dea; na mahwehwɛ wo nkyerɛkyerɛ no.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Amumuyɛfoɔ retwɛn sɛ wɔbɛsɛe me, nanso, mɛdwendwene wʼahyɛdeɛ ho.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Mahunu sɛ pɛyɛ nyinaa wɔ deɛ ɛkɔpem; nanso wo mmaransɛm no nni hyeɛ.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Ao medɔ wo mmara no! Medwendwene ho ɛda mu nyinaa.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Wo mmaransɛm ma me hunu nyansa sene mʼatamfoɔ, ɛfiri sɛ ɛwɔ me nkyɛn daa.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Mewɔ nhunumu sene mʼakyerɛkyerɛfoɔ nyinaa, ɛfiri sɛ medwendwene wʼahyɛdeɛ ho.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Mewɔ nteaseɛ sene mpanimfoɔ, ɛfiri sɛ medi wo nkyerɛkyerɛ so.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Memfaa me nan nsii ɛkwan bɔne biara so sɛdeɛ mɛtumi ayɛ ɔsetie ama wʼasɛm.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Memmane memfirii wo mmara ho, ɛfiri sɛ wʼankasa na woakyerɛkyerɛ me.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Wo nsɛm yɛ me dɛ, ɛyɛ dɛ sene ɛwoɔ wɔ mʼanom.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Menya nteaseɛ firi wo nkyerɛkyerɛ mu; enti mekyiri ɛkwan bɔne biara.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Wʼasɛm yɛ me nan ase kanea ne mʼakwan so hann.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Maka ntam ahyɛ mu kena sɛ mɛdi wo tenenee mmara no so.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Mahunu amane bebree; kyɛe me nkwa so, Ao Awurade, sɛdeɛ wʼasɛm teɛ.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Ao Awurade, ma wʼani nsɔ mʼanom nkamfo a ɛfiri me pɛ mu, na kyerɛkyerɛ me wo mmara.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Ɛwom sɛ daa metoto me nkwa ase, nanso me werɛ remfiri wo mmara.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Amumuyɛfoɔ asum me afidie nanso memfom memfirii wo nkyerɛkyerɛ ho.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Wʼahyɛdeɛ yɛ mʼagyapadeɛ afebɔɔ; ɛma mʼakoma ani gye.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Mʼakoma ayɛ krado sɛ ɛbɛhwɛ wo ɔhyɛ nsɛm so akɔsi awieeɛ.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Mekyiri nnipa a wɔn adwene yɛ wɔn ntanta, na medɔ wo mmara.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Wone me dwanekɔbea ne me kyɛm; mede mʼanidasoɔ ahyɛ wʼasɛm mu.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Momfiri me so nkɔ, mo nnebɔneyɛfoɔ, na menni me Onyankopɔn mmaransɛm so!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Wowa me sɛdeɛ wo bɔhyɛ no teɛ, na mɛtena nkwa mu; mma mʼanidasoɔ nyɛ kwa.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Sɔ me mu, na menya nkwagyeɛ; na ɛberɛ biara mɛhwɛ wo ɔhyɛ nsɛm no.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Wopo wɔn a wɔfom wo ɔhyɛ nsɛm nyinaa, na wɔn nnaadaa no yɛ ɔkwa.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Woyi amumuyɛfoɔ nyinaa si nkyɛn sɛ dadeben; enti medɔ wʼahyɛdeɛ.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Wo ho suro ma me ho popo; wo mmara abɔ me hu.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Mayɛ deɛ ɛtene na ɛyɛ pɛ. Nnyaa me mma wɔn a wɔhyɛ me soɔ!
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Hwɛ ma wo ɔsomfoɔ nni yie; mma ahantanfoɔ nhyɛ me so.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Mahwɛ wo nkwagyeɛ anim ama mʼani abu, ɛrehwehwɛ wo bɔhyɛ a ɛtene no.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Wo ne wo ɔsomfoɔ nni no sɛdeɛ wʼadɔeɛ teɛ na kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Meyɛ wo ɔsomfoɔ; ma me nhunumu na mate wʼahyɛdeɛ ase.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Ao Awurade, ɛberɛ aso sɛ woyɛ biribi; wɔrebu wo mmara so.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Esiane sɛ medɔ wo mmaransɛm sene sikakɔkɔɔ, anaa sikakɔkɔɔ amapa,
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 na medwene sɛ wo nkyerɛkyerɛ nyinaa yɛ enti mekyiri ɛkwan bɔne biara.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Wʼahyɛdeɛ yɛ nwanwa; enti medi so.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Wo nsɛm ase teɛ ma hann; na ɛma ntetekwaa nya nteaseɛ.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Mebue mʼanom na megu ahome, na mʼani gyina wo mmaransɛm.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Dane wʼani hwɛ me na hunu me mmɔbɔ sɛdeɛ woyɛ daa ma wɔn a wɔdɔ wo din no.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Tutu mʼanammɔn sɛdeɛ wʼasɛm no teɛ. Mma bɔne biara nni me so.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Gye me firi nnipa nhyɛsoɔ mu, na madi wo nkyerɛkyerɛ so.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Ma wʼanim nhyerɛn wo ɔsomfoɔ so na kyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Nisuo adware me sɛ asutene ɛfiri sɛ nnipa nni wo mmara so.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Ɔteneneeni ne wo, Ao Awurade, na wo mmara nso yɛ pɛ.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Ahyɛdeɛ a woayɛ no tene; ɛyɛ deɛ wɔnya mu ahotosoɔ pa ara.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Abufuo ahyɛ me ma, ɛfiri sɛ mʼatamfoɔ bu wɔn ani gu wo nsɛm no.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Wɔasɔ wo bɔhyɛ ahodoɔ no ahwɛ pa ara, na wo ɔsomfoɔ dɔ wɔn.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Ɛwom sɛ mennka hwee na memfra deɛ, nanso me werɛ mfiri wo nkyerɛkyerɛ.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Wo tenenee wɔ hɔ daa na wo mmara no yɛ nokorɛ.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Ɔhaw ne ahohiahia aduru me, nanso wo mmaransɛm ma me ahosɛpɛ.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Wʼahyɛdeɛ yɛ nokorɛ daa; ma me nteaseɛ na manya nkwa.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Ao Awurade, mede mʼakoma nyinaa mefrɛ wo, gye me so, na mɛdi wo ɔhyɛ nsɛm no so.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Mesu mefrɛ wo, gye me nkwa na medi wʼahyɛdeɛ so.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Mesɔre anɔpahema, na mesu pɛ mmoa; mede me werɛ ahyɛ wo nsɛm mu.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Mʼani gu so anadwo nyinaa, na mɛdwendwene wo bɔhyɛ ho.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Tie me nne sɛdeɛ wʼadɔeɛ no teɛ; Ao Awurade, kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wo mmara teɛ.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Wɔn a wɔhyehyɛ atirimuɔdensɛm no abɛn, nanso wɔne wo mmara ntam ware.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Ao Awurade, wo deɛ, wobɛn me, na wo mmaransɛm nyinaa yɛ nokorɛ.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Mmerɛ bi a atwam no, mesuaa wʼahyɛdeɛ a wode timiiɛ hɔ sɛ ɛntena hɔ daa no.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Hwɛ mʼamanehunu na gye me nkwa ɛfiri sɛ me werɛ mfirii wo mmara no.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Di mʼasɛm ma me na gye me. Kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wo bɔhyɛ no teɛ.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Nkwagyeɛ ne atirimuɔdenfoɔ ntam kwan ware, ɛfiri sɛ wɔnhwehwɛ wo ɔhyɛ nsɛm no.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Ao Awurade, wʼayamhyehyeɛ yɛ kɛseɛ; kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wo mmara no teɛ.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Atamfoɔ a wɔteetee me dɔɔso, nanso memmane memfirii wo nhyehyɛeɛ ho.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Mehwɛ wɔn a wɔnni gyidie no a, wɔn ho yɛ me nwunu, ɛfiri sɛ wɔnni wʼasɛm so.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Hwɛ sɛdeɛ mʼani gye wo nkyerɛkyerɛ ho; Ao Awurade, kyɛe me nkwa so sɛdeɛ wʼadɔeɛ teɛ.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Wo nsɛm nyinaa yɛ nokorɛ; na wo mmara a ɛtene no to rentwa da.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Sodifoɔ taataa me kwa, nanso ɛyɛ wʼasɛm nko ara na mesuro.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Mʼani gye wo bɔhyɛ ho te sɛ obi a wanya asadeɛ kɛseɛ.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Mekyiri nkontompo na medɔ wo mmara.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Mekamfo wo mprɛnson da biara wo mmara a ɛtene no enti.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Wɔn a wɔdɔ wo mmara no wɔ asomdwoeɛ mmoroso, na biribiara rentumi mma wɔnsunti.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Ao Awurade, metwɛn wo nkwagyeɛ, na medi wo mmaransɛm so.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Medi wʼahyɛdeɛ so na medɔ no yie.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Medi wo nkyerɛkyerɛ ne wʼahyɛdeɛ so, na wonim mʼakwan nyinaa.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Ao Awurade, ma me sufrɛ nnuru wʼanim; ma me nteaseɛ sɛdeɛ wʼasɛm no teɛ.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Ma me nkotosrɛ nnuru wʼanim; na gye me sɛdeɛ wo bɔhyɛ no teɛ.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Ma nkamfo nhyɛ mʼanom ma; ɛfiri sɛ wokyerɛkyerɛ me wo ɔhyɛ nsɛm.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Ma me tɛkrɛma nto wʼasɛm ho dwom, ɛfiri sɛ wo mmaransɛm nyinaa tene.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Yɛ ahoboa bɛboa me, ɛfiri sɛ masɔ wo nkyerɛkyerɛ no mu.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Ao Awurade, mʼani agyina wo nkwagyeɛ, na wo mmara yɛ mʼanigyedeɛ.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Ma me ntena nkwa mu na matumi akamfo wo, na wo mmara nso awowa me.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Mafom ɛkwan sɛ odwan a wayera. Hwehwɛ wo ɔsomfoɔ, ɛfiri sɛ me werɛ mfirii wo mmaransɛm no.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
