Nnwom 103
1 Dawid deɛ. Ao me kra, kamfo Awurade; na me mu adeɛ nyinaa nkamfo ne din kronkron no.
Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
2 Ao me kra, kamfo Awurade, na mma wo werɛ mfiri ne nneyɛeɛ pa nyinaa,
Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
3 ɔno na ɔde wo mfomsoɔ nyinaa kyɛ woɔ na ɔsa wo nyarewa nyinaa,
Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
4 ɔgye wo nkwa firi damena mu na ɔde adɔeɛ ne mmɔborɔhunu bɔ wo abotire,
han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
5 ɔde nnepa ma wo sɛ wʼapɛdeɛ na wo mmeranteberɛ yɛ foforɔ sɛ ɔkɔdeɛ.
han som mettar din prydnad med godt, so du vert ung att som ørnen.
6 Awurade yɛ adetenenee na ɔbu wɔn a wɔhyɛ wɔn so nyinaa atɛntenenee.
Herren gjer rettferdsverk og rett mot alle som er under trykk.
7 Ɔkyerɛɛ Mose nʼakwan, na ɔmaa Israelfoɔ hunuu ne nneyɛɛ.
Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels born.
8 Mmɔborɔhunufoɔ ne ɔdomfoɔ ne Awurade, ne bo kyɛre fu na nʼadɔeɛ dɔɔso.
Miskunnsam og nådig er Herren, langmodig og rik på miskunn.
9 Ɔrenkɔ so mmɔ soboɔ, na ɔrennya yɛn ho menasepɔ nkɔsi daa;
Han trættar ikkje alltid og gøymer ikkje æveleg på vreide.
10 Ɔrenhwɛ yɛn bɔne ne yɛn nni sɛdeɛ ɛfata na ɔrentua yɛn nnebɔne so ka sɛdeɛ ɛteɛ.
Han gjer ikkje med oss etter våre synder og gjev oss ikkje lika for våre misgjerningar.
11 Na sɛdeɛ ɔsoro ne asase ntam ware no, saa ara na nʼadɔeɛ so wɔ wɔn a wɔsuro no so.
For so høg som himmelen er yver jordi, so er hans miskunn veldug yver deim som ottast honom.
12 Sɛdeɛ apueeɛ ne atɔeɛ ntam ware no, saa ara na wama yɛn ne yɛn mmarato ntam kwan aware.
So langt som aust er frå vest, let han våre misgjerningar vera burte frå oss.
13 Sɛdeɛ agya yam hyehye no ne mma ho no, saa ara na Awurade yam hyehye no ma wɔn a wɔsuro no,
Som ein far miskunnar borni, so miskunnar Herren deim som ottast honom.
14 na ɔnim sɛdeɛ wɔyɛɛ yɛn, ɔkae sɛ yɛyɛ mfuturo.
For han veit kva slag skapning me er, han kjem i hug at me er dust.
15 Ɔdasani deɛ, ne nna te sɛ ɛserɛ, ɔyɛ frɔmm sɛ wiram nhwiren;
Eit menneskje, som gras er hans dagar, som blomen på marki, soleis blømer han.
16 sɛ mframa bɔ fa ne so a, na ɔnni hɔ, na ne sibea nnim no bio.
Når vinden fer yver honom, er han ikkje meir, og staden hans veit ikkje meir av honom.
17 Nanso ɛfiri mmerɛsanten kɔsi nnasanten Awurade adɔeɛ wɔ wɔn a wɔsuro no so, na ne tenenee wɔ wɔn mma mma so,
Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
18 wɔn a wɔdi nʼapam no so na wɔkae di ne mmara so.
mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
19 Awurade asi nʼahennwa wɔ soro, na nʼahennie di adeɛ nyinaa so.
Herren hev sett sin kongsstol i himmelen, og hans rike råder yver alle ting.
20 Monkamfo Awurade, mo a moyɛ nʼabɔfoɔ, mo atumfoɔ a moyɛ nʼahyɛdeɛ, mo a motie nʼasɛm.
Lova Herren, de hans englar, de velduge kjempor som set hans ord i verk, med di de lyder på røysti av hans ord!
21 Monkamfo Awurade, ɔsoro asafo nyinaa, nʼasomfoɔ a moyɛ nʼapɛdeɛ.
Lova Herren, alle hans herar, de hans tenarar som gjer hans vilje!
22 Monkamfo Awurade, ne nnwuma nyinaa deɛ ɛwɔ nʼaheman mu nyinaa. Ao me ɔkra, kamfo Awurade!
Lova Herren alle hans verk på alle stader i hans rike! Lova Herren mi sjæl!
