Mmɛbusɛm 9
1 Nyansa asi ne fie; watwa nʼafadum nson ho.
Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
2 Wasiesie nʼaduane afra ne nsã wato ne ɛpono.
Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
3 Wasoma ne mmaawa, na ɔfrɛ firi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea hɔ sɛ,
Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
4 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha!” Ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
«Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
5 “Mommra mmɛdi mʼaduane na monnom nsã a mafra no.
«Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
6 Monnya mo ntetekwaasɛm no na mobɛnya nkwa; monnante nteaseɛ akwan so.”
Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
7 Deɛ ɔtenetene ɔfɛdifoɔ no frɛ ahohorabɔ; na deɛ ɔka amumuyɛfoɔ anim no nya ɔyea.
Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
8 Ɛno enti, nnka ɔfɛdifoɔ anim na ɔmmɛtane wo; ka onyansafoɔ anim na ɔbɛdɔ wo.
Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
9 Ma onyansafoɔ akwankyerɛ na ɔbɛkɔ so ahunu nyansa; kyerɛkyerɛ ɔteneneeni na ɔde bɛka nʼadesua ho.
Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
10 Awurade suro yɛ nyansa ahyɛaseɛ Ɔkronkronni no ho nimdeɛ yɛ nteaseɛ.
Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
11 Me mu na wo nna bɛdɔɔso, na wɔde mfeɛ bɛka wo nkwa ho.
«For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
12 Sɛ woyɛ onyansafoɔ a, wobɛnya wo nyansa ho mfasoɔ; sɛ woyɛ ɔfɛdifoɔ a, wo nko ara na ɛbɛhunu amane.
Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
13 Ɔbaa ɔkwasea yɛ ɔkasafoɔ; ɔnni ahohyɛsoɔ na ɔnni nimdeɛ.
Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
14 Ɔte ne fie ɛpono ano, na ɔte akonnwa a ɛsi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea,
Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
15 na ɔfrɛfrɛ wɔn a wɔtwam hɔ, wɔn a wɔnam wɔn kwan so tee sɛ,
og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
16 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha” ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
«Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
17 “Nsuo a wɔwia no yɛ fremfrem na aduane a wɔdi no ahintaeɛ no yɛ dɛ!”
«Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
