Mmɛbusɛm 9
1 Nyansa asi ne fie; watwa nʼafadum nson ho.
Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
2 Wasiesie nʼaduane afra ne nsã wato ne ɛpono.
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 Wasoma ne mmaawa, na ɔfrɛ firi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea hɔ sɛ,
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
4 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha!” Ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 “Mommra mmɛdi mʼaduane na monnom nsã a mafra no.
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Monnya mo ntetekwaasɛm no na mobɛnya nkwa; monnante nteaseɛ akwan so.”
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
7 Deɛ ɔtenetene ɔfɛdifoɔ no frɛ ahohorabɔ; na deɛ ɔka amumuyɛfoɔ anim no nya ɔyea.
Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Ɛno enti, nnka ɔfɛdifoɔ anim na ɔmmɛtane wo; ka onyansafoɔ anim na ɔbɛdɔ wo.
Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
9 Ma onyansafoɔ akwankyerɛ na ɔbɛkɔ so ahunu nyansa; kyerɛkyerɛ ɔteneneeni na ɔde bɛka nʼadesua ho.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
10 Awurade suro yɛ nyansa ahyɛaseɛ Ɔkronkronni no ho nimdeɛ yɛ nteaseɛ.
Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
11 Me mu na wo nna bɛdɔɔso, na wɔde mfeɛ bɛka wo nkwa ho.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
12 Sɛ woyɛ onyansafoɔ a, wobɛnya wo nyansa ho mfasoɔ; sɛ woyɛ ɔfɛdifoɔ a, wo nko ara na ɛbɛhunu amane.
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
13 Ɔbaa ɔkwasea yɛ ɔkasafoɔ; ɔnni ahohyɛsoɔ na ɔnni nimdeɛ.
Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 Ɔte ne fie ɛpono ano, na ɔte akonnwa a ɛsi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea,
sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
15 na ɔfrɛfrɛ wɔn a wɔtwam hɔ, wɔn a wɔnam wɔn kwan so tee sɛ,
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha” ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 “Nsuo a wɔwia no yɛ fremfrem na aduane a wɔdi no ahintaeɛ no yɛ dɛ!”
Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
