< Mmɛbusɛm 9 >

1 Nyansa asi ne fie; watwa nʼafadum nson ho.
Die Weisheit bauete ihr Haus und hieb sieben Säulen,
2 Wasiesie nʼaduane afra ne nsã wato ne ɛpono.
schlachtete ihr Vieh und trug ihren Wein auf und bereitete ihren Tisch
3 Wasoma ne mmaawa, na ɔfrɛ firi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea hɔ sɛ,
und sandte ihre Dirnen aus, zu laden oben auf die Paläste der Stadt:
4 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha!” Ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
Wer albern ist, der mache sich hieher! Und zum Narren sprach sie:
5 “Mommra mmɛdi mʼaduane na monnom nsã a mafra no.
Kommt, zehret von meinem Brot und trinket des Weins, den ich schenke!
6 Monnya mo ntetekwaasɛm no na mobɛnya nkwa; monnante nteaseɛ akwan so.”
Verlasset das alberne Wesen, so werdet ihr leben; und gehet auf dem Wege des Verstandes.
7 Deɛ ɔtenetene ɔfɛdifoɔ no frɛ ahohorabɔ; na deɛ ɔka amumuyɛfoɔ anim no nya ɔyea.
Wer den Spötter züchtiget, der muß Schande auf sich nehmen; und wer den Gottlosen straft, der muß gehöhnet werden.
8 Ɛno enti, nnka ɔfɛdifoɔ anim na ɔmmɛtane wo; ka onyansafoɔ anim na ɔbɛdɔ wo.
Strafe den Spötter nicht, er hasset dich; strafe den Weisen, der wird dich lieben.
9 Ma onyansafoɔ akwankyerɛ na ɔbɛkɔ so ahunu nyansa; kyerɛkyerɛ ɔteneneeni na ɔde bɛka nʼadesua ho.
Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; lehre den Gerechten, so wird er in der Lehre zunehmen.
10 Awurade suro yɛ nyansa ahyɛaseɛ Ɔkronkronni no ho nimdeɛ yɛ nteaseɛ.
Der Weisheit Anfang ist des HERRN Furcht; und der Verstand lehret, was heilig ist.
11 Me mu na wo nna bɛdɔɔso, na wɔde mfeɛ bɛka wo nkwa ho.
Denn durch mich wird deiner Tage viel werden, und werden dir der Jahre des Lebens mehr werden.
12 Sɛ woyɛ onyansafoɔ a, wobɛnya wo nyansa ho mfasoɔ; sɛ woyɛ ɔfɛdifoɔ a, wo nko ara na ɛbɛhunu amane.
Bist du weise, so bist du dir weise; bist du ein Spötter, so wirst du es allein tragen.
13 Ɔbaa ɔkwasea yɛ ɔkasafoɔ; ɔnni ahohyɛsoɔ na ɔnni nimdeɛ.
Es ist aber ein töricht, wild Weib, voll Schwätzens und weiß nichts;
14 Ɔte ne fie ɛpono ano, na ɔte akonnwa a ɛsi kuropɔn no sorɔnsorɔmmea,
die sitzt in der Tür ihres Hauses auf dem Stuhl, oben in der Stadt,
15 na ɔfrɛfrɛ wɔn a wɔtwam hɔ, wɔn a wɔnam wɔn kwan so tee sɛ,
zu laden alle, die vorübergehen und richtig auf ihrem Wege wandeln.
16 “Momma ntetekwaafoɔ nyinaa mmra ha” ɔka kyerɛ wɔn a wɔnni atemmuo sɛ,
Wer ist albern, der mache sich hieher! Und zum Narren spricht sie:
17 “Nsuo a wɔwia no yɛ fremfrem na aduane a wɔdi no ahintaeɛ no yɛ dɛ!”
Die verstohlenen Wasser sind süß und das verborgene Brot ist niedlich.
18 Nanso wɔnnim koraa sɛ awufoɔ wɔ hɔ sɛ nʼahɔhoɔ wɔ ɛda no ase tɔnn. (Sheol h7585)
Er weiß aber nicht, daß daselbst Tote sind und ihre Gäste in der tiefen Hölle. (Sheol h7585)

< Mmɛbusɛm 9 >