Mmɛbusɛm 8
1 Tie: Nyansa refrɛ. Nteaseɛ ma ne nne so.
Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 Ɛkwan no so, sorɔnsorɔmmea hɔ, nkwantanan no so, ɛhɔ na ɛgyina,
Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 apono a ɛkɔ kuropɔn no mu ho, ɛteam wɔ aboboano hɔ sɛ,
attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 “Ao, mo mmarimma na meteam mefrɛ; meteam frɛ adasamma nyinaa.
«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Mo a moyɛ ntetekwaa, mo mma mo ani nte; mo a moyɛ nkwaseafoɔ, monnya nteaseɛ.
Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Montie, na mewɔ nsɛm pa bi ka kyerɛ mo; mebue mʼano ka deɛ ɛyɛ.
Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 Mʼano ka deɛ ɛyɛ nokorɛ, ɛfiri sɛ mʼanofafa kyiri amumuyɛsɛm.
ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Mʼano mu nsɛm nyinaa yɛ pɛ; ebiara nni mu a ɛyɛ nkontompo anaa nnaadaasɛm.
Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Ne nyinaa mu da hɔ ma deɛ ɔwɔ nhunumu; ɛho nni asɛm ma wɔn a wɔwɔ nimdeɛ.
Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Mompo dwetɛ na momfa mʼakwankyerɛ, momfa nimdeɛ na mompo sikakɔkɔɔ amapa.
Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 Ɛfiri sɛ nimdeɛ som bo sene mmota, na wɔrentumi mfa deɛ wopɛ biara ntoto ho.
For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 “Me, nyansa, mene aniteɛ na ɛteɛ; nimdeɛ ne nhunumu wɔ me.
Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 Sɛ wɔsuro Awurade ɛne sɛ wɔkyiri bɔne; mekyiri ahantan ne ahomasoɔ, ɔbra bɔne ne nnaadaasɛm.
Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Afotuo ne atemmuo pa wɔ me; mewɔ nteaseɛ ne tumi.
Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Me so na ahemfo nam di adeɛ na sodifoɔ nam me so hyehyɛ mmara a ɛyɛ pɛ;
Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Mmapɔmma de me bu ɔman ne atitire nyinaa a wɔdi asase so ɔhene.
Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Medɔ wɔn a wɔdɔ me, na wɔn a wɔhwehwɛ me no hunu me.
Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Ahonyadeɛ ne animuonyam wɔ me nkyɛn, ahodeɛ a ɛkyɛre ne yiedie nso saa ara.
Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Mʼaba yɛ sene sikakɔkɔɔ amapa; deɛ ɛfiri me mu boro dwetɛ a wɔasɔne so so.
Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Tenenee akwan so na menam atɛntenenee akwan so,
Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 mede ahodeɛ ma wɔn a wɔdɔ me na mehyɛ wɔn adekoradan ma ma.
For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 “Awurade bɔɔ me sɛ nʼabɔdeɛ mu abakan dii ne tete nneyɛɛ anim;
Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 ɔyii me sii hɔ firi tete, ansa na ewiase rehyɛ aseɛ.
Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Wɔwoo me ansa na wɔrebɔ ɛpo kakraka no ansa na wɔreyɛ nsutire a nsuo ahyɛ no ma no;
Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 ansa na wɔde mmepɔ resisi hɔ, wɔwoo me ansa na nkokoɔ reba,
fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 ansa na ɔbɔɔ asase ne ne mfuo anaa dɔteɛ biara a ɛwɔ asase soɔ.
fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Mewɔ hɔ ansa na wɔbɔɔ soro, ɛberɛ a ɔtwaa hyeɛ too ebunu no ani no,
Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 ɛberɛ a ɔbɔɔ omununkum wɔ soro na ɔde ebunu mu nsutire tintim hɔ denden no,
Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 ɛberɛ a ɔtwaa hyeɛ maa ɛpo sɛdeɛ nsuo no rentra ne hyeɛ, ne ɛberɛ a ɔtwaa asase fapem no,
då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 na meyɛ odwumfoɔ a mete ne nkyɛn. Anigyeɛ hyɛɛ me ma daa na medii ahurisie wɔ nʼanim ɛberɛ biara,
då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 na mʼani gye wɔ ne ewiase nyinaa mu na mʼani ka wɔ adasamma mu.
Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 “Enti me mma, montie me; nhyira ne wɔn a wɔnante mʼakwan so.
Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Montie mʼakwankyerɛ na monhunu nyansa; mommu mo ani nngu so.
Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Nhyira ne onipa a ɔtie me, ɔwɛn mʼaboboano daa, na ɔtwɛn wɔ hɔ.
Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 Na obiara a ɔhunu me no nya nkwa na ɔnya anisɔ firi Awurade nkyɛn.
For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Na deɛ woanhwehwɛ me no ha ne ho na wɔn a wɔtane me no dɔ owuo.”
Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
